PSI World

-Jakby to było takie łatwe już dawno była bym samodzielna... Nie nadarzyła mi się żadna okazja. Nie jestem zbyt silna... upadła nieco na duchu.

Uśmiechnęła się i mocniej przytuliła. -Dziękuję... wymruczała.

Było jej z nim dobrze, czułą się  przy nim bardzo spokojna, bezpieczna i zrelaksowana.

Ashley założyła go. -Co będziesz robić? z fascynacja oglądała eksponaty w jego pracowni.

Z dziecięcą fascynacją patrzyła jak pracuje, oczy błyszczały jej jak małej dziewczynce na święta. Kambiona nieco to bawiło.

Westchnęła -Raz się nie-żyje... nie była zbyt przekonana ale się zgodziła.

Wybrała Ying-Yang z dwóch smoków. Biały miał oko z czarnego diamentu, czarny z białego. Wisiorek był dość spory ale bardzo jej się spodobał. Wykonała instrukcję Kambiona, skropiła amulet własną Vitae, napiła się do syta, omal nie uśmiercając chłopaka. Przelała energię do amuletu i pobrała ją z powrotem. Nagle pracownia Kambiona zawirowała jej przed oczami i pochłonęła ją ciemność. Po chwili stała sama w pustce, czuła że spada, nagle wylądowała na podłodze. Szybko się rozejrzała i zamarła w przerażeniu. Właśnie spadła ze swojego łóżka, w swoim pokoju, w swoim domu, był dzień. Drzwi pokoju otworzyły się.
-Aniołku? Wszystko dobrze? do pokoju weszła jej matka, radosna i uśmiechnięta. Ashley wstała powoli, zamrugała kilka razy. -M... Mama...? -Dobrze się czujesz? Uderzyłaś się? Choć śniadanie czeka. Wyszła i zamknęła drzwi za sobą. Ashley usiadła na łóżku, przyglądała sie swoim dłoniom. Jej skóra nawet się nie dymiła. Była kompletnie zdezorientowana. Te ostatnich pięć lat... To był tylko sen? Wstała, jej pokój wyglądał bardzo realistycznie, dotykała swoje bibeloty, czuła pod palcami ich fakturę. Była bardzo zdezorientowana. Wyszła z pokoju, wciąż w piżamie i ostrożnie weszła do kuchni, stanęła jak wryta. Jej rodzice siedzieli przy stole, śmiali się i jedli śniadanie. mama w swoim ulubionym fartuchu "Kiss the cook", tata w czarnym t-shirt i spodniach moro. Oderwał się od filiżanki kawy i spojrzał na nią. Uśmiechnęła się. -Dzień dobry Ash! W końcu wstałaś! Radośnie rzuciła się na nich i mocno przytuliła. Radośnie usiadła za stołem nalała sobie herbaty i jajecznicę z tostami, jedzenie pachniało cudownie. Ugryzła pieczywo i zjadła trochę jajek, smakowały wyśmienicie, były bardzo wyraziste, nie pamiętała kiedy ostatnio czuła taki wspaniały smak. Wypiła nieco herbaty ale cos było nie tak. Zajrzała do kubka i momentalnie wypluła płyn z ust, to była krew. Nerwowo spojrzała na rodziców, dalej śmiali i rozmawiali ze sobą.  Krew z jej ust obryzgała twarz ojca i część stołu. Momentalnie jedzenie się zepsuło, zgniło i wyłaziły z niego robale, dzień zmienił się w noc. Ashley poczuła potężny atak nudności. -Aniołku? Wszystko dobrze? spytała troskliwie matka i położyła jej rękę na ramieniu. Nagle poczuła rozdzierający ból brzucha, krzyknęła, spadła z krzesła i zwinęła się na ziemi. Rodzice od razu kucali przy niej. Zwymiotowała krwią, kolejna torsja, czuła, że coś przeciska jej sie przez gardło. Rodzice byli przerażeni. Kilka suchych torsji i zwymiotowała zakrwawioną kupę mięsa. Ta zaczęła pulsować i formować się. Rosła, rozciągała się, zmieniała. Po chwili przed nimi stał klon Ashley, oczy miał krwisto czerwone, długie ostre kły zamiast zębów, bladą skórę przez którą widać było żyły, włosy były przetłuszczone i liche. W mgnieniu oka postać rzuciła się na jej matkę i rozerwała jej krtań. Przerażona Ashley chwyciła nóż ze stołu i zaczęła dźgać stwora. Kreatura wypuściła martwą już kobietę ze szczęk i zwróciła ohydny zdeformowany pysk, wykrzywiony w paskudnym uśmiechu. -Miło móc z tobą porozmawiać... Twarzą w twarz... kreatura miała zdeformowany głos, oblizała się językiem jak szczury ogon i wybuchła obrzydliwym rechotem. Całe pomieszczenie zaczęło niszczeć, jakby nikt z niego nie korzystał od wieków. Tapeta odlazła nieco ze ścian, meble poniszczały, wszystkie szklane powierzchnie były potłuczone. -Kim... Czym ty jesteś?! -Jestem... Tobą... Ashley... Jestem twoją Bestią... Ashley przeraziła się nie na żarty. Próbowała coś zrobić ale była bezsilna. Szkarada ponownie zarechotała i głęboko odetchnęła. -Wspaniały aromat... Woń strachu, niepewności... Trochę tego w tobie jest... -Czego ty chcesz? -Najeść się twoimi obawami, twoim gniewem, twoją nienawiścią... Chce karmić się twoją rządzą krwi... Ułamek sekundy i Bestia dopadła ojca Ashley, on stał jak manekin. Klon położył jedną rękę na ramieniu jej ojca drugą na biodrze, potwór stał na plecami mężczyzny. Przesunął jęzorem po jego policzku, szponem przeciął
skórę na szyi szatyna i zlizał cieknącą krew. Ashley chciała coś zrobić ale czuła jakby nogi jej wrosły w podłoże. Bestia zaśmiała się upiornie. -Jesteś słaba, bez użyteczne... Beze mnie jesteś niczym... -Ash... Pomóż mi... wyszeptał jej ojciec, tylko ona to słyszała. -T... Tato... Łzy napłynęły jej do oczu, nagle cały strach zniknął a jego miejsce zajęła furia. Z gołymi pięściami rzuciła się na swoją karykaturę i zaczęła okładać gołymi pięściami, po chwili wyrosły jej szpony, Bestia zrzuciła ją z siebie i rozpoczęła się walka. -Jakim cudem!? Jak możesz się nie bać?! -Nie pozwolę Ci go skrzywdzić... Zwalczę Cię! Nie odbierzesz mi ojca! Po długiej walce w końcu Ashley powaliła przeciwnika. Bestia zmieniła się w kałuże czarnej krwi i jakby żywy organizm, wpełzła na Ashley i wniknęła z powrotem w jej ciało. Ashley spojrzała w lustro, w srebrnej tafli nie dostrzegła swojego odbicia, ale Bestię. -Tę bitwę wygrałaś... Następnym razem nie będzie tak łatwo... Któregoś dnia Cię pochłonę, zobaczysz! -A szczekaj se zdrów... Nagle wszystko się rozmyło i zniknęła, ponownie była w ciemności. Powoli otworzyła oczy, zobaczyła zatroskaną twarz Kambiona, leżała w jego ramionach. Uśmiechnęła się do siebie, po policzkach wciąż ściekały jej łzy. -Nie pozwolę jej wygrać... Znowu odleciała.

-Dziwnie... Trochę słabo... Co to było? powoli wstała, trzymając się za głowę, brzuch wciąż ją bolał i czuła nudności.