PSI World

Wskazuje na Ciebie i wykonuje dość dwuznaczny gest z perfidnym uśmieszkiem, domyślasz się, że chodzi im o Jeffu... Schodzicie do podziemnego kompleksu, wygląda zupełnie inaczej, jest nowy i ma działające światło. Długi korytarz ciągnie się, a po obu jego stronach znajdują się metalowe drzwi z małymi okienkami oraz numerkami nad nimi.

Za każdymi drzwiami znajdowały się pokemony, również były mutantami jednak wyglądały i zachowywały się zupełnie inaczej. Były spokojniejsze i nie były oszpeconymi szkaradami, wyglądały całkiem dobrze, niekiedy nawet lepiej od oryginałów. Dostrzegasz metalową wielką modliszkę, żółto czarnego, wodnego węża, z dostojnym pyszczkiem i czerwonymi oczami, białego, jakby kościanego smoka ze skrzydłami i białym płomieniem na ogonie. Po Jeff nie ma śladu ale Sneasel i Vulpix prowadzą Cię dalej w głąb kompleksu.

Wydają się nie zwracać na Ciebie zbytniej uwagi. Zbliżasz się do kolejnych drzwi, słyszysz odległy i zdławiony, krótki krzyk, zdaje Ci się, że należy do dziewczyny...

Docierasz do pomieszczenia ze stołami jak do operacji tyle że dodatkowo wyposażone z grube i mocne pasy, niekiedy łańcuchy, światło jest zgaszone, dociera jednak zza dużej szyby, podchodzisz i widzisz Jeffu przywiązaną do krzesła. Strasznie się miota i krzyczy, nie rozumiesz co ale patrzysz tam gdzie ona i widzisz grupkę ludzi jak maltretują jakiegoś pokemona, mała niewinna mysz. Jeff strasznie się drze i zaczyna potakiwać ze łzami w oczach. Dopiero teraz dostrzegasz na jej skórze siniaki i drobne rany.

Okrążacie piętro kilku krotne, zaglądacie w każde drzwi w końcu udaje wam się znaleźć jakieś przejście dalej, okazuje się jednak ślepą uliczką. Kiedy siekły miotasz się bezradny, twój wibrujący naramiennik zaczął buczeć głośniej. Odwracasz się i kolana Ci miękną. Za plecami widzisz, coś jakby metalowego Alakazama z jednym dużym i wyłupiastym okiem wgapionym w Ciebie. Stoi nieruchomo i obserwuje się.

Jeszcze bardziej przekrzywia głowę a jego oko rozbłysło. -To zależy od Ciebie...

-Tego szaleństwa nie da się przerwać... Nie jesteś pierwszym... I zapewne nie ostatnim... Ale nic nie poradzisz... Na obłęd nie ma lekarstwa...

-Jeśli to zrobisz... One się rozprzestrzenią... Jak zaraza... Jak robactwo, rozlezą się po świecie... A Ci ludzie? Utniesz jeden łeb odrosną dwa...