PSI World

Foxy pogrąża się w medytacji. Nie wiedziała czego może się podziewać. Otaczała ja ciemność z której nagle wyłonił się Iblis. Foxy radośnie pobiegła w jego kierunku ale on ją odepchnął, upadła była bardzo zdziwiona. -Rzygać mi się chce jak Cię widzę.[\b] warknął bardzo nieprzyjemnym tonem, ręce miał skrzyżowane na piersi. [b]-Co? O co Ci chodzi? -O to, że jesteś obrzydliwie pusta, niezłe cycki i dupa, ładna buźka to wszystko co masz do zaoferowania. Nie umiesz nic, jesteś bezwartościowym ścierwem! Foxy poczuła się bardzo dotknięta jego słowami. Naprawdę tak o niej myślał? -Jedyne co potrafisz to dobrze obciągnąć. Każdemu dajesz dupy, gdybyś tylko mogła przespała byś się z każdym samcem na tej planecie. -N... Nie prawda! -A może się mylę? jesteś tylko seks zabawką, niewyżytą nimfomanką! Jak myślisz dlaczego nauczyłem Alex materializacji chaosów? Tylko po to, żeby mieć się z kim pieprzyć! W kółko powtarzał, że jest głupia, pusta i próżna, że uważa się za niewiadomo kogo a tak naprawdę jest zerem, niczym. Foxy zbierało się na płacz. Wyzywał ją od dziwki, taniej prostytutki. -Nie chcesz mi wierzyć? To popatrz sobie. Iblis machnął ręką, w powietrzu pojawiła się mgła, na niej jak na ekranie pojawiały się jej wspólne wspomnienia z Iblisem. Miał rację, prawie wszystkie z nich wiązały się z seksem. Miał racje... Białowłosy ściągnął spodnie. -A teraz chodź tu i zrób jedyną rzecz jaką potrafisz! Roześmiał się złośliwie. Foxy miała łzy w oczach. Jeszcze raz spoglądała na kłębiące się wspomnienia, które bardziej przypominał film pornograficzny, w tedy coś zauważyła, są tylko te w których kochała się z nim. Nie pokazał jej innych wspomnień, nie pokazał jej ich wspólnych rozmów, spacerów czy chociażby biliarda.  Powoli wstała. -I co z tego? Co z tego, że pokazałeś mi tylko nie które wspomnienia? Owszem lubię przyjemności cielesna, są dla mnie ważne, ważniejsze niż powinny być... uśmiechnęła się gorzko. -Ale... dziękuję Ci... Dziękuję, że mi to wszystko pokazałeś. Teraz wiem że muszę się zmienić... Jeżeli tak Ci top przeszkadzało, mogłeś po prostu powiedzieć... Iblis skrzywił się, był wściekły. Wciąż próbował nią zachwiać ale Foxy przyjęła krytykę ze spokojem. Nie chciała żeby tak mówił, żeby tak o niej myślał. Musiała się zmienić, miał rację. Foxy przejęła do świadomości fakt, ze bywa zbyt nachalna, że musi się skupić też na innych aspektach związku, nie tylko na seksie. Kiedy to sobie dobitnie uświadomiła wszystko się rozpłynęło...

Alex błądziła w bezkresnej ciemności, szła jakby po grubej tafli czarnego szkła, dookoła niej unosiły się jakby obłoki mgły. Co jakiś czas słyszała jakby ktoś ją wołał. -Nosz cholera... I co teraz? -Może zrobisz to co zawsze? Czyli nic...? Z mgły tuż przed nią wyłoniła się Jeffu, kpiąco się uśmiechała. - Jeffu! Jak to nic? Co masz na myśli? -Dokładnie to co mówię. Beze mnie jesteś nikim, nie potrafisz nic sama zrobić! jesteś zwykłym molem książkowym, nawet sama nie umiesz sobie butów zawiązać. Wybuchła śmiechem, po prostu ją wyśmiała. Alex zacisnęła pięści. -Co Cię ugryzło? Potrafię sobie poradzić bez Ciebie! -Doprawdy? Jeffu pstryknęła palcami, nagle wszystko zniknęło i znowu znalazły się na Alasce, przed domem Iblisa. Alex widziała siebie, jak walczyła z wilkołakiem, po czym zaczęła go leczyć, Jeffu ją ocaliła. Wszystko zawirowało, wciąż było biało. Teraz widziała jak Jeffu ocaliła ją przed pożarciem przez robala. Pokazał jej wiele podobnych sytuacji, znowu znalazła się w punkcie wyjścia. -Widzisz? Nic nie potrafisz zrobić beze mnie! Jesteś bezużyteczna! Nie potrafisz się sama obronić. Jesteś tchórzem, nic nie wartym tchórzem! Cały czas polegasz na mnie i wiesz co? Znudziło mi się niańczenie Cię! Znudziło i się matkowanie takiej niedojdzie jak ty! Jej słowa raniły ją jak sztylety, zaszkliły jej się oczy. Jeffu cały czas ją obrażała i jej docinała, im bardziej Alex się wypierała tym agresywniejsza była Jeffu, każde jej słowo ociekało jadem i nienawiścią. W końcu poddała się. -Fakt... Bardzo dużo na tobie polegam, liczę na Ciebie nawet w najbardziej błahych sprawach... Przepraszam Cię za to. Bardzo często na tobie polegam ale nie zawsze... Mówiła dość nieśmiało, Jeffu zamilkła, nie była zbyt zadowolona. -Czasami to ty polegałaś na mnie. Kiedy byłaś ranna, to ja Cię leczyłam. To ja wyleczyłam Xin'a, wyleczyłam też zakładników Novy. Polegam na tobie w walce, bo jesteś silniejsza ode mnie, ale to ja zajmuję się ranami. Owszem, wyleczyłam wilkołaka który chciał mnie zabić, ale nie każdy musi umieć zabijać... -Widzisz? Sama przyznajesz, ze nie potrafisz się nawet obronić... -Potrafię się bronić. Nie muszę zabijać żeby wygrać. Poza tym jestem medykiem muszę mieć kogo leczyć... Mówiła coraz pewniej ale nie podniosła głosu, mówiła spokojnie. Kiedy skończyła wypowiedz uderzyła pięścią Jeffu, jej skóra zaczęła się kruszyć jak wypalona glina, kolejnymi uderzeniami niszczyła mniej ważne ograny. Jeffu wiła się i skomlała, Alex stała niewzruszona. -Widzisz? Umiem sobie poradzić, bez zabijania...

Jeffu stała po środku niczego, szła chociaż nie czuła podłoża pod stopami. Rozglądała się i szła, i szła, i szła. W końcu niewytrzymała i ryknęła ze złości. -Co do kurwy nędzy!? Gdzie ja do chuja jestem!? -Nie potrafisz inaczej, prawda? Obejrzała się, za nią w powietrzu siedziała Alex, była bardzo zdegustowana. -Co nie potrafię inaczej? -Wciąż się wydzierasz, jesteś agresywną, rządną krwi bestią. Jesteś zagrożeniem dla wszystkich dookoła, jak nie przez agresję to przez twoja infantylność. Alex mówiła spokojnym choć pełnym dezaprobaty i zawiedzionym tonem. Jeffu była skołowana. Alex kontynuowała, wytykała jej wszystkie sytuacje w których poniosła ja agresja, zachowywała się jak dziecko. Szczególny nacisk nakładała na incydent z Foxy. Jeffu była coraz bardziej zła, warczała. -I o tym właśnie mówię... Jesteś zwierzęciem, głupim zwierzęciem kierowanym przez rządzę rozlewu krwi, jesteś potworem, zrażasz tym do siebie wszystkich dookoła. Jak myślisz, ile Draco z tobą wytrzyma? Jak długo Iblis będzie tolerował twoje dziecinne gierki? Zostaniesz sama, przeniesiesz się do dziczy i będziesz żyć jak zwierze, którym z resztą jesteś. -Zamknij się! Szczym ryj Alex! -nawet mnie ubliżasz... Nie wierzysz mi? To może im uwierzysz? Za Jeffu zmaterializował się Draco i Iblis. Postąpiła krok w ich stronę. -Nie zbliżaj się, gówniarzu... Powiedział Iblis z rezygnacją. -Myślałem, że będziesz reprezentować sobą coś więcej... Cóż pomyliłem się, jesteś zwykłym gówniarzem i odstawiasz gówniarskie akcje! Spojrzała na Draco, patrzył na nią z obrzydzeniem -Zwykłe głupie, durne zwierze... Cały czas komentowali Jeffu i jej podejście, jej zachowanie. Nie chciała tego słuchać, wściekała się coraz bardziej. Im była wścieklejsza tym więcej obelg słyszała pod swoim adresem. Oni mówili spokojnie opanowanie, ona darła się i szczerzyła wściekle, nie przestawali. Wytykali jej agresję i dziecinne zagrywki. Nie chciała tego przyjąć do wiadomości, w końcu jednak złamała się. Mieli rację, była agresywna i dziecinna, zachowywała się niedojrzale i rzeczywiście stwarzała zagrożenie dla innych, poddała się przyznała im rację. -Może faktycznie nie umiem się zachować w grupie... Ale zmienię się... Spróbuję w każdym razie... Postaram się kontrolować i jakoś normalniej się zachowywać... skruszona spuściła głowę z pokorą. Powtarzała sobie, że się zmieni, chce się zmienić, nawet nie zauważyła kiedy wszystko znikneło...

Foxy ma na sobie bogato zdobiony i kolorowy strój oraz czapkę z piórem, w ręce dzierży lutnie. Alex ma na sobie czarny kitel, rękawice i maskę z długim ptasim dziobem, taką jaką nisi lekarze w czasach epidemii czarnej śmierci. Jeffu nosiła brązowo, złotą szatę z kapturem i prostą kosę, obok jej nogi zmaterializował się Kog. Wyglądał jak mały rycerzyk, miał hełm z przyłbicą, czerwonym piórkiem i mały mieczyk w łapce.. -A gdzie Draco i dziewczyny?

Jeffu zarechotała. -Dobra Robinie z Loksley, wyjaśnisz mi o co tu chodzi? Czemu mamy hybrydę Jaskra z Kakofonixem, lekarza czarnej śmierci, mnicha, paladyna z przeciągami w zbroi, małego nakręcanego rycerzyka i kapłana mającego zamiar głosić prawdy apokalipsy? Było jej wielce do śmiechu.

Jeffu niemalże kulała się ze śmiechu, Alex westchneła. Ledwo dało się to słyszeć przez jej maskę, Foxy szarpneła kilka strun lutni, bliżej jej było jednak do Kakofonixa niż Jaskra... -No to prowadź, Legolasie... Jeffu bardzo się podobała taka akcja.

-I moją kosę! rzuca Jeffu i przyłącza się do lekcji gry. -I moją starą! dodaje Draco. kierują się w stronę zamku.

Kog wychodzi raźnie i bulgocze coś w odpowiedzi. Smok duma przez chwile pocierając łuskowatą łapą po podbródku. -Hmmm... Kurwa faktycznie...

Jeffu zdzieliła go trzonkiem kosy w łeb. Kog radośnie podskakiwał i bulgotał, wyglądał jak mały, radosny czajniczek. Wymachiwał mieczykiem na lewo i prawo.