PSI World

Leżała na grzbiecie i łapami podrzucała i odbijała kulę energii, wygladała jak kot. Po zabawie Melion i Rex gdzieś poszli, zostałeś sam ze swoim chowańcem.

-Nyu! Lubie się z tobą uczyć! do twojego gabinetu wchodzi służąca i mówi, że masz gościa. Jesteś wyjątkowo zdziwiony, biorąc pod uwagę późną porę i deszcz.

Idziesz więc do salonu gdzie czeka twój gość i jesteś wyjątkowo zaskoczony widokiem Księcia. -Witaj Daimon. Wybacz, że tak bez zapowiedzi nachodzę Cię późna porą ale doszły mnie słuchy, że masz zamiar się wmieszać w świat polityki. mężczyzna w garniturze uśmiecha się do Ciebie życzliwie, jest w towarzystwie dwójki innych Spokrewnionych.

Ucałował Masyu w dłoń. -Chodzi o to, że trochę mi to do Ciebie nie pasuje... Ale mniejsza o to. Przybywam by zaoferować Ci swoją pomoc. Ktoś taki jak ty na wysokim stołku jest dużym... Udogodnieniem dla wszystkich nadnaturali. Nie tylko ogoniastych i psioników męczą Rządowi...

-Ależ nie ma o czym mówić. Jak wiesz mam kilku... Drzwi do salonu otwierają się z hukiem, a przez nie wpada Rex, cała w błocie i trawie, trzymając w pysku buta Meliona. Odwracała głowę w tył, żeby zobaczyć jak daleko jest Melion i wpadła na Księcia. Zanim jego towarzysze zareagowali przekoziołkowała z nim przez salon i przygniotła go swoim cielskiem, brudząc zapewne drogi garnitur. Oboje są oszołomieni tym zderzeniem, do salonu wpada Melion kiedy widzi całą tą scenę robi się blady jak papier i rzuca Ci nerwowe i nieco spanikowane spojrzenie. Spokrewnieni ściągają smoka z Księcia i pomagają mu wstać, cały jest mokry i w błocie.

Vincent patrzy chwilę zdziwiony po czym wybucha gromkim śmiechem. -Spokojnie Daimon. Nic się przecież nie stało. Rex bardzo uważnie go obwąchała i nagle doznała olśnienia. -Ja Cię pamiętam! Pamiętam ten zapach! zaczęła skakać dookoła niego prawie jak królik, Książę wyglądał na dość zmieszanego. -Też tam byłeś! Jak byłam mała! po chwili dopiero sobie przypomniał. -Ale to było tak dawno temu...

Rex niemal wpakowała się wampirowi na kolana, jego koteria była bardzo skonsternowana. -Cóż to było jakieś piętnaście lat temu, a może nawet dawniej...? Cóż nigdy nie wspominałem dobrze tamtego miejsca... Dla większości ludzi wampiry to potwory bez duszy, serca czy skrupułów... Ale ja bym w życiu nie zrobił nawet najgorszemu wrogowi tego co oni zrobili jej... Była wtedy małą dziewczynką... Masz szczęście, ze spotkałaś Daimona. czochrał smoka za uchem, zaczęła reagować jak pies czyli jeszcze bardziej merdała ogonem i tupała tylną łapą. -Jak sam się nie raz przekonałeś i widzisz teraz na własne oczy, musimy coś w końcu zrobić z rządowymi, a przynajmniej wyeliminować ich z tego jednego stanu... Dlatego służę Ci swoją pomocą.