PSI World

Zapach zaiste był obcy... I osobliwy. Kojarzył się z... Mrokiem. Nawet Tobie przeszły ciarki po plecach. Światło przygasło potęgując uczucie niepokoju, jednak mimo panującej idealnej ciszy nie jesteś w stanie stwierdzić czyjejkolwiek obecności. Choć może gdzieś kontem oka dostrzegłaś jakiś ruch, jakiś cień. Nie jesteś pewna. Wieczorna  wilgoć osiada wokół na wszystkim, wsiąka w ubrania. Przez chwilę zdaje Ci się, że przez okolicę przeszła fala energii widocznej gołym okiem. Nie jesteś pewna... I wtedy światło gaśnie i spomiędzy szczelin murów snuje się zielonkawa mgła.

Nie widzisz źródła owego zapachu, czujesz za to jak z mgły delikatnie sączy się energia PSI. Możesz stwierdzić, że zapach dochodzi gdzieś z okolic wejścia do podziemi.
Słyszysz też warknięcie i upadający pędzel. Gdy odwracasz się w tym kierunku dostrzegasz jedynie ruch... Coś znika w ciemności.

I zastajesz... Nic. Cień znikł, a wraz z nim właściciel. Tym razem miast w głębi podziemi słyszysz stuknięcie gdzieś przy wyjściu. I jęk. Ewidentnie słaby, jakby dogorywający. Zapach nasila się, a mgła kondensuje nisko na ziemi.

Docierając aż do schodów widzisz leżącą na nich drobną dziewczynkę. Ma czarne skołtunione włosy i brudną mysią twarz. Ubrana w łachmany wygląda wręcz żałośnie. Na oko ma może dziesięć czy jedenaście lat. Dziwna mgła daje się zbierać przy niej, ona zaś emanuje tą samą aurą.
W momencie, w którym Cie spostrzegła aż podskoczyła ze strachu. Smugi mgły rozpływają się na moment. Dziewczyna wyciąga rękę przed siebie i wskazuje coś palcem.
-Za tobą! - krzyczy

Nóż zagłębia się delikatnie w ciało... Czegoś co przypomina panterę. Ta jednak zręcznie ląduje nie czyniąc sobie krzywdy... Widzisz jak znika zagłębiając się w cieniu niczym w tafli wody i znika.
-Nie ważne!
Widzisz jak dziewczynka skupia się, a z jej dłoni wypływa zielonkawy dym.
-Jesteśmy względnie bezpieczne. Teraz się nie pojawi.

Widzisz jak z jej oczu płyną łzy rozmazując brud i pył. Chwyta twe palce próbując powstrzymać ból.
-Jak mnie zabijesz to zginiesz. Tylko ja je powstrzymuje przed rozszarpaniem nas. - jęczy
Rozglądasz się... Tuż za granicą mgły z kocią gracją czyhają pantery. Stwierdzasz, że na ich grzbietach znajdują się płyty pancerza... Niby łuski. Jest ich sporo... Zbyt wielu nawet dla Ciebie.

Dziewczyna patrzy na ciebie dziwnie. Widać, że jest przerażona. Odsuwa się od ciebie jak może szlochając.
-Cienie... Potwory. Żądne krwi... Bez celu... Zaślepione i bezduszne... Uwięzione w swej postaci.
Zdaje ci się, że bredzi... Jakby strach przeżarł jej mózg. Jednak patrząc w puste oczy, które po chwili stają się zwyczajne domyślasz się, że dziwna mgła to nie jej jedyna moc.
-Czego ty chcesz? Dlaczego jesteś tak przesiąknięta mordem... Jak one?