PSI World

Drzwi nie są zamknięte na klucz, dość sporo ludzi miota się i krząta na korytarzu. Niedaleko jest pokój Jeff.

Leży na łóżku i łka cicho, cała drży.

-Ja... Nie mam już siły... Mam dość... Chcę do domu... Do Kanto... Do mojej małej chatki nad jeziorem... Do ogródka, do lasu...

Rozpłakała się jeszcze bardziej i wtuliła ostrożnie w Ciebie. -Nie wierzę... Ten koszmar się nie skończy... Drzwi otwierają się gwałtownie.
-No skoro panienka wypoczęła to pójdzie z nami. Ma robotę do dokończenia.
Jeffu zadrżała i zaczęła kręcić głową.
-Nie proszę... Ja już nie mogę... dwóch z bronią podchodzi do niej, Ciebie odpychają, ją zaś siłą gdzieś ciągną. Zaczyna krzyczeć.

Siedzi z rozdziawionymi ustami i patrzy na Ciebie dość tępo. -Ja... Ja... Nigdy nie... Nie zabiłam... po chwili doszła do siebie. Z korytarza słyszycie jakieś głośne łupnięcie i wrzawę oraz krzyki ludzi. Coś ogromnego i wściekłego zbliżało się w waszą stronę. Osłaniasz Jeff a gdy był po wyważeniu drzwi razem z futryna opada widzisz Aggrona w szale, który niemal natychmiast sę uspakaja i macha radośnie ogonem.

Jeffu popłakała się ze szczęścia i uściskała ciało metalowego olbrzyma. Przez korytarz przeleciało z wrzaskiem kilku skurwieli, widziałeś cos zielonego wystającego z ich ciał. Wychodzicie z pokoju i widzicie... W sumie nic. W miejscu w którym jeszcze parę minut temu istniał kompleks badawczy zostały praktycznie dymiące ruiny. Dopiero teraz dociera do was ogrom tego miejsca i skala szaleństwa, wszystkie hybrydy pouciekały z budynku i rozpełzły się po mieście.

Warczy cis po swojemu i macha radośnie ogonem. -Alakazamy już się tym zajęły. przetłumaczyła Jeffu i po chwili znowu się rozbeczała jak dziecko na widok Alex. Wtuliła się w pokemona bardzo mocno a radosna Venosaur objęła ją pnączami. Z góry nagle spada na Ciebie coś mechatego i mocno przyczepia do twarzy. Czujesz też wibracje na ramieniu i coś ociera Ci się o nogę.