PSI World

Jest wieczór, biegniesz, potykasz się o wystające gałęzie, ucieka przed Tobą, boi się, panicznie się boi. Czujesz to, tak silnych emocji po prostu nie można ukryć. Widzisz go, jego strach działa na Ciebie jak narkotyk. Nadszedł czas zemsty. Dystans miedzy wami zmniejsza się, nagle widzisz dom, nie nie dom, ruinę, wbiega do niego, zatrzaskuje drzwi. Zwalniasz, wyjmujesz pistolet, czujesz jak szybko krew pulsuje w Twoich żyłach, nie czujesz złości, nie czujesz nic. Wszystkie emocje odeszły już dawno temu, pozostała pustka... i coś jeszcze. Zemsta, to ona stała się Twoją siła. Spoglądasz na ruderę. Zamykasz oczy. I nagle wszystkie wspomnienia wracają. Biegniesz do waszego wspólnego mieszkania, łudzisz się, mimo że dobrze wiesz co tam zobaczysz, z prędkością błyskawicy przebiegasz wszystkie piętra, otwierasz drzwi i... zamierasz. Widzisz go leżącego na podłodze w kałuży krwi. Upadasz, czujesz jak wszystko w Tobie umiera. Słyszysz stłumiony śmiech. Podnosisz głowę i widzisz swojego przyjaciela. Śmieje ci się w twarz ocierając nóż. ,, Nie tego się spodziewałaś, prawda?'' Nie masz siły żeby wstać, żeby cokolwiek zrobić. Czujesz się całkowicie sparaliżowana. Przechodzi obok Ciebie bez słowa, głaszcze Cię po głowie i wychodzi.Otwierasz oczy i znów jesteś tu, znów widzisz tę ruinę i słyszysz jego ciężkie kroki na rozpadających się schodach. ,, Już wie ze nie ma ratunku'' myślisz. Powoli idziesz w kierunku drzwi, wiesz dobrze co się wydarzy, chcesz zobaczyć jak niknie, jak umiera, pragniesz patrzeć mu w oczy kiedy będzie odchodził. Nie jesteś sadystką, nie jesteś taka jak on. Jest coś jeszcze, Twoja misja. Poza zemstą pozostało coś jeszcze. Poczucie obowiązku. ,,On wie, wie kto będzie następny.''