PSI World

Ku twojej udręce szaleniec użył cytatu ze "Starwars":
     - To nie te droidy, których szukacie.

A tak się cieszyłeś na walkę z normalnym czarnym charakterem, a tu jakiś pener-iluzjonista przyjdzie i myśli, że jest fajny.
   Wchodzisz powoli po trzeszczących schodach i nawet wyobraziłeś sobie scenę prosto z "To nie jest kolejna komedia dla idiotów", ale szczęściem nic takiego jak ich zawalenie się nie wydarzyło. Może niezbyt dbał o dom i jego drewniane elementy, ale w końcu - cały i zdrowy - dotarłeś na piętro. Znajdowały się tu cztery pary drzwi równie zmurszałych jak te wejściowe.

Zza futryny wyskakuje nagle jakieś średniej wielkości stworzenie z prześcieradłem na głowie.

...może dziesięcioletni, uroczy chłopiec pokazujący ci język. Zamierasz na moment, próbując zrozumieć. Przyglądasz się bachorowi dobrą chwilę, co to-to mogło tu robić. Dopiero gdy patrzysz mu w oczy, dostrzegasz w nich... pustkę. Były zupełnie bez wyrazu.
   Zastanawiasz się, co tu się dzieje i co w takiej sytuacji począć. Wciąż masz jeszcze do sprawdzenia trzy pomieszczenia i strych, ale co zrobić z dzieciakiem?

Już zastanawiasz się, czy i tym razem wyskoczy na ciebie fałszywy duch, ale nic się tam nie znajdowało poza meblami, z pewnością znającymi lepsze czasy.
   Skradasz się na palcach ku trzeciemu z pokoi, a następnie ku czwartemu. W między czasie postanawiasz, że cokolwiek tam jest - wyyiffasz to. Napięcie u ciebie, jak sam mówisz, znajduje ujście tylko na dwa sposoby: albo w walce, albo...
   Klniesz, kiedy i tam nic nie ma. Jeszcze tylko niepewne konstrukcyjnie schody na strych i niepokój o to, co się tam zastanie.

Znalazłeś się w wielkim pomieszczeniu, wyglądającym na kontrolę dowodzenia. Przy jednej ścianie znajdował się ogromny komputer z wieloma monitorami, drugą w całości zakrywał ekran, przed którym stał fotel. Z kolei przy trzeciej, tej z regałami na bibliotekę filmową, był On. Krótka chwilę był tyłem do ciebie, ale zaraz potem obrócił się powoli, ukazując swoją twarz. Jak mówiła Aida - był młody i przystojny. Miał czarne, elegancko zaczesane włosy i szare oczy o mądrym spojrzeniu. Natychmiast zastanowiłeś się, jak taki elegancki Francuz mógł rzucać tekst ze "Starwarsa" lub kazać nazywać się Wielkim Bratem.

Rozlega się śmiech i mężczyzna znika. Robisz krok w jego kierunku, jakby chcąc zatrzymać tę iluzję i nagle odkrywasz, że deski podłogi przed tobą także były tylko złudzeniem. Zaskoczony takim obrotem spraw - telekinezy używasz już na poziomie otworu między parterem a piwnicą.

Znajdujesz się w małym, sześciennym pokoju z gołymi ścianami, od których ciągnął chłód. Na podłodze wymalowany jest hipnotyzujący czarno-biały wzorek.
   Na każdej z sześciu ścian znajdują się drzwi.