PSI World

Przestaję się "bawić" i milczę... Cały czas bacznie obserwując ogień by nic się nie stało. Spuszczam głowę, jednak przez opadającą mi na twarz grzywkę przyglądam się mężczyźnie skupiając uwagę na najdrobniejszych ruchach. Z wewnętrznej strony peleryny wyciągam małą piersiówkę, którą przykładam do ogniska, aby ją ogrzać. Po chwili biorę łyka, cały czas przeszywając mojego tymczasowego towarzysza wzrokiem. Chowam ją z powrotem i dalej milczę.

Spoglądam na starca ze zdumieniem, jednak po chwili znów na twarz wraca znudzenie.
- Nie, dziękuję. - słychać oschły głos. Skinęłam głową w geście podziękowania. W mojej głowie pojawiło się pytanie "Co z nim jest nie tak?". Podkuliłam nogi pod brodę i objęłam je rękoma. Przez płomienie spoglądałam na mężczyznę. Ognisko zaczęło się osuwać, więc szybko je poprawiłam... Oczywiście nie parząc się na co pozwalała mi moja moc. Zaraz po tym owinęłam się jeszcze szczelniej w pelerynę. Po chwili znów wyciągnęłam piersiówkę i wysunęłam ją w kierunku 'towarzysza'.
- Proszę. - odwróciłam głowę w bok, jednak kątem oka nadal go obserwowałam. Może i byłam oschła, ale widząc starszą osobę w takim stanie nie mogłam nie poczęstować go odrobiną wody.

Odbieram napój i chowam do kieszeni.
- Lucy. - uścisnęłam jego rękę swoją, delikatną dłonią. Dziwnie czułam się rozmawiając z osobą, ani trochę mi nie znaną... Poza tym i tak nie lubiłam poznawać nowych ludzi. Wzięłam rękę z powrotem i schowałam do kieszeni.
- A Ty...? - starałam się mówić pewnym siebie głosem. Nie lubiłam rozmawiać z nowymi osobami, ale jeszcze bardziej nie znosiłam tej okropnej ciszy... Czułam się wtedy jeszcze bardziej nieswojo. - Dokąd zmierzasz..? - ciągnęłam dalej.

- Póki co do Oslo. - wyprostowałam się. Czuć było, że wiatr ustępował, więc postanowiłam sprawdzić czy może śnieg przestał padać. Wstałam i podeszłam do drzwi. Delikatnie je otworzyłam.
- Już nie pada... - powiedziałam do siebie i wróciłam do mężczyzny. - Ruszam dalej, więc żegnaj. - odwróciłam się i wyszłam nie dając mu jakiegokolwiek prawa głosu. Śnieg skrzypiał pod nogami, a świat wyglądał niczym białe płótno na którym muszę naszkicować swoją postać... Tak, to mój cel... Żyć... I być na każdym portrecie, tak długo jak tylko będę mogła najdłużej.

- Co masz namyśli? - przymrużam oczy, marszczę brwi i patrzę z zaciekawieniem na starca oczekując odpowiedzi. Znów ściągnęłam kaptur z głowy, a dłonie powędrowały do kieszeni. Nieufnie spoglądam na mężczyznę, przyglądam się każdym ruchom... Nawet tym najdrobniejszym.

Patrzę zdezorientowana, ale po chwili siadam naprzeciwko niego i podpalam stos.
- To przed tym się ukrywasz od początku? - podkuliłam kolana pod brodę, objęłam je rękoma i ślepo wpatrywałam się w płomień. Czułam niepokój... Wielki niepokój... Byłam teraz jeszcze bardziej czujna, niż poprzednio. Może i posiadam moc od dziecka, ale nie miałam pojęcia o wszystkich zagrożeniach... Ćwiczyłam sama, nie miałam, żadnego nauczyciela, ani nic, więc nie miał mnie kto o tym poinformować.

Chwila ciszy... Zastanawiam się czy powinnam w ogóle o cokolwiek pytać, po chwili jednak decyduję się na to.
- Sama się szkoliłam... - znów cisza. - Nie miał mi kto opowiedzieć o tych wszystkich zagrożeniach jakie na nas czyhają... Czy... Czy mógłbyś mi coś o tym opowiedzieć? - cały czas wpatruję się w ognisko.