Iblis wciąż nie wracał... Jego gromadka zaś zadomowiła się w rezydencji Daimona, który akurat starał się upilnować wszystkich spraw.
Czytał właśnie wszelkie raporty... Nieformalnie przejął władzę nad Stanami Zjednoczonymi... Miało to przechylić szalę na ich korzyść w walce o lepszy świat dla wszelkich istot.

-Dużo masz roboty? podkasujesz jak oparzony kiedy słyszysz głos Meliona.

-To zależy... Co tam?

-Rex mi nie daje spokoju... Twierdzi że Jeffu nauczyła ją nowej sztuczki i nasza smoczyca uparła się żeby akurat mnie ją pokazać... Co ona mogła wymyślić? Aż boje się zgadywać... Melion wzdycha ciężko.

-Może nauczyła się jak rozciągać gardło czy coś... Albo jak oprawiać martwego kota...

-Z tego co mi wiadomo już posiada wyżej wymienione umiejętności... A Tobie jak leci?

-Czytam raporty... Wiesz... Z tych ostatnio przejętych korporacji. Dziura w budżecie państwa załatana... Socjal wyrówna sytuację obywateli. Nowe miejsca pracy i domy... Teraz będzie trzeba zająć się tymi nieuczciwymi.

-Pogrozisz im paluszkiem czy pomachasz plikiem banknotów przed nosem? uschnął się pod nosem.

-Zajrzę w umysł... Wyciągnę brudy... Albo się nawrócą, a będę ich trzymać w garści, albo wylecą i stracą wszystko... Od czego mamy magię?

-Tsa, no powodzenia życzę ja idę dalej unikać Rex, baw się dobrze. Melion wychodzi. Przeglądasz papiery na stole dalej i znajdujesz list.

Otwieram owy list...

Jest to list od znajomego Księcia. " Siema Daimon! Wybacz, że tak bezpośrednio ale jeden mój znajomy z Ordo dorobił się w końcu protegowanego i chłopak musi się wykazać. Szkopuł tkwi w tym, że młody wybrał Krąg Wiedźm i uparł się na jakiegoś smoka. Czy dużym nietaktem było by gdybym poprosił Cię o "wypożyczenie" Rex? Gwarantuję, że pazur z łapy jej nie spadnie. Twój przyjaciel Vincent."

"Witaj Vincent... Przyjdz kiedy tylko będziesz mógł albo przyślij mi go. Pogadamy i zobaczymy co da się zrobić. Przede wszystkim jej zdanie i po co jest potrzebna."
Nadaję list ekspresem

Ponownie zagłębiasz się w lekturę i analizę raportów, kiedy nagle słyszysz jakiś przytłumiony hałas a później ostre odległe warknięcie.

-Ja... Chędożę!
Idę sprawdzić co się dzieje...

A więc widzisz jak Rebeca leży na podłodze a nad nią stoi wściekła Rex, ma pysk tuz przy jej twarzy. -Jeszcze raz mnie tkniesz ty biały dziwolągu a nawet Iblis Ci nie pomoże! zawarczała wilczo i poszła, nie zauważyła Cię.

Podchodzę do niej i pomagam wstać.
-Jesteś cała? Zrobić z nią porządek?

-Nic mi nie jest, tylko się wystraszyłam... Ja tylko chciałam ją uczesać i się przytulić...

-Jak widać nie każdemu to w smak... Ona się raczej nie nadaje do normalnych interakcji międzyludzkich. Przynajmniej na teraz...

-Nie będziesz na nią zły?

-Jeśli ty nie będziesz to ja też nie... Ale uważaj na nią, proszę.

-Oczywiście że nie jestem! zaprzeczyła energicznie i uśmiechnęła się.

-Eh... No dobra. Masz ochotę na lody? - rzucił wystawiając rękę

-Jasne! łapię Cię za rękę i idziecie.

-Jaki smak? - rzucam otwierając lodówkę
Sobie nakładam ajerkoniakowe i czekoladowe...

-Truskawkowe. I jabłkowe. O i gruszka. mała się rozkręca :v

-Chyba się znajdą...
Cóż, lodówkę mam niczym skład w Tesco ;v Nakładam jej lodów i daję.
-Smacznego...

Z prędkością światła pochłonęła lody i pobiegła na dwór, przy wyjściu z kuchni pośliznęła się i klapła na cztery litery -Nic mi nie jest! i leci dalej :v

Wracam więc z porcją lodów do swoich raportów...

I siedzisz tak aż do wieczora kiedy to nie dostajesz kolejnego zawału. -Witaj Daimon! Przybywam nie w porę? na fotelu znikąd pojawia się Vincent.

-Nie, nie... Witaj. Sam mówiłem byś przybył kiedy ci wygodnie... Cóże tam? Może... Drinka albo coś?

-Widziałem całkiem uroczą służkę u Ciebie... No nie patrz tak! Tylko żartowałem... W każdym razie może wino?

-Wino się znajdzie... Mów lepiej co z tym twoim młodziakiem i gdzie go masz.

-Tak się chłopak wciągnął i pod jarał, że z pracowni praktycznie nie wychodzi. Sam dokładnie nie wiem o co chodzi ale ma to związek z magią, chodzi o sprawdzenie pewnego zaklęcia. Ponoć testował na zwierzętach i z jakiegoś powodu uparł się na smoka.

-Co jak co, ale na magii się znam... Dasz mi z nim pogadać? Może i Gangrele na tyle szanują zwierzaki by ich nie krzywdzić... Ale wypadki przy pracy się zdarzają.

-Możesz się wybrać razem z Rex, choćby i zaraz. Po co łazić dwa razy.

-Dobra... Czemu nie? Poczekaj chwilę zawołam ją...

Rex siedzi u siebie z pokoju, kiedy tylko wchodzisz widzisz jak upuszcza ciężką komódkę i słyszysz obrzydliwi chrzęst, wystraszona odwraca się plecami do komódki, jakby chciała ja zasłonić. -Eee... No hej...

Magicznym wzrokiem patrzę co tam chowa... W razie potrzeby wysyłam sms'a kiedy nie będzie patrzeć, żeby to sprawdzili.
-Cześć... Znajomy chciałby cie poznać. Chętna na wycieczkę?

Jakiś małe żyjątka, świeżo zmiażdżone. -Aaa no w sumie... A gdzie?

Zakreślam miejsce...
-To jak? Gość jest tobą zafascynowany...

Napuszyła się jak dumny paw. -Serio? No jak tak, no to myślę, że mogę wpaść na chwilę...

-No to chodź... Księcia już znasz...
Prowadzę ją...

-Witaj Rex! smoczyca skakała na niego jak pies i obśliniała mu twarz, Vincent o mało co nie popłakał się ze śmiechu. -Gotowi do drogi? nie czekając na odpowiedz otoczył was kłębem błękitnej mgły i lądujecie w bliżej nie znanym miejscu. Wszędzie było pełno ksiąg, kryształów flakonów i alchemicznej aparatury. Z nad biurka uniosł się dość chuderlawy chłopak w jasnych włosach i o stalowych oczach. Na widok smoka uśmiechnął się od ucha do ucha i podszedł do was. -Marti, miło poznać.

-Daimon, również mi miło... Vincent wspominał o tobie, ale chciałbym poznać więcej szczegółów jeśli pozwolisz.

-Tak, oczywiście. nie zwracał na Ciebie większej uwagi, skupił się na Rex. -Cóż pracuję nad zaklęciem, które umożliwi Spokrewnionym na "opętanie" innego ciała. Jeżeli mi się uda stworzę możliwość cieszenia się życiem dla zainteresowanych tematem Spokrewnionych. Wiesz, spacer w południe, normalne jedzenie, picie i tak dalej. Zarówno Spokrewniony jak i jednostka druga muszą tego chcieć, no i efekt nie będzie permanentny... cały zcas lata w okół Rex, mierzy ją, ogląda, nawet na wagę wstawił.

-No to gadaj z nią... Ma swój rozum, jakiś tam ma...

Zdzieliła Cię ogonem w poprzek rzyci i prychnęła. Rex zgodziła się i po chwili wszystko było gotowe. -Dobra teraz musimy jeszcze poczekać na mojego mentora, wolałbym żeby tu był. Tak na w razie czego, jakby coś poszło nie tak. Ale jestem pewien że wszytko pójdzie zgodnie z planem.

-Prawo Murphy'ego, młody padawanie...

Gadacie sobie więc, nawet nie zauważacie jak pojawił się jego mentor. Zakapturzony koleś z głosem przywodzącym na myśl kryptę. -Gotowy? -T-tak, oczywiście. Marti zwrócił się do Rex. -Tylko nie opieraj się, uprzedzam że uczucie może być... Niekomfortowe... wymruczał pod nosem jakąś formułę i po chwili jego ciało, miękko osunęło się na ziemię a Rex pochyliła się i zawarczała krótko.

Patrzę na to wszystko magicznym wzrokiem...
-CIekawe... I jak?

Rex podnosi łeb, patrzy na łapy i staje na dwóch. -Udało się! dopiero teraz zdajesz sobie sprawę jak duża jest, zazwyczaj chodzi na czterech. Po chwili wstaje i ciało Martiego, rozgląda się niemrawo. -Co do?

-No zgodziłaś się Rex... Zamieniliście się na chwilę ciałami.

Marti skakał radośnie i machał skrzydłami jak kurczak ze wścieklizną, jego mentor walnął klasycznego facepalma... Rex stała i przyglądała się sobie w lustrze. -Czemu się nie widzę?

-Ale jak "nie widzisz"?

-No tak jakoś... niewyraźnie... Kicha ja chcę do siebie!

-Przynajmniej wiesz co czują Spokrewnieni...

-Zimno jakoś tak i dziwnie... Marti w tym czasie delektował się pizzą. Chyba się chłopak stęsknił. -Przyznaje Marti jestem... Pod wrażeniem. Nie sądziłem, że to się uda... A pan, panie Frey co o tym myśli?

-Cóż, również jestem pod wrażeniem... Nigdy nie widziałem by mag czy inny człek władający Arkanami zamieniał ciałami tak różne istoty. Ciekawe czy Melionowi by się to udało...

-Oczywiście, Marti poświęcił temu bardzo dużo czasu, energi i innych zasobów. Nie od razu mu się udawało. Przy jednej z pierwszych prób utknął w ciele chomika... po chwili Marti i Rex byli znowu w swoich ciałach.

Na wszelki wypadek patrzę Życiem i Pierwszą na smoka i wampira.
-Pogratulować samozaparcia i chęci...

Wszystko jest na swoim miejscu. Są po prostu bardzo zmęczeni. -No to teraz tylko muszę wykombinować jak Spokrewnieni nie będący w Ordo mogli by się cieszyć słońcem. od razu dopadł biurka i zaczął coś skrobać. -Proszę mu wybaczyć, Książe. kłania się tak nisko, ze obawiasz się o jego kręgosłup. -Nie szkodzi, młody ma zapał i nie jest w ciemię bity... Chcesz o coś jeszcze spytać Daimon? Rex zwinęła się w kłębek na poduszkach w kacie i zaczęła pochrapywać.

-Nie... Ale jakby potrzebna była pomoc maga czy psionika to zapraszam śmiało, tutaj kontakt do mnie. Aktualnie nawet oferta szersza bo rezyduje u mnie kilka osobistości... A tak to miłego życzę i owocnych badań.

Mentor skłonił się. -Swoją drogą... Skąd Pan wziął tak osobliwego smoka...? Jeśli można wiedzieć...

-Rex? - patrzę na nią - Wie waść mość... Różnie w życiu bywa... U rządowych się pałętała... Akurat przechodziłem obok.

-Biedna istota... Ale to wampiry nazywa się potworami... Nic to, dziękuje za wizytę, rad jestem.

-Ja również... Bywajcie. Do zobaczenia.

Rex jednak śpi już głęboko i niezbyt daje się ruszyć...

-Vincen? Teleportujesz nas czy mam ją samemu taszczyć?

-Ta jasne, ale z gabinetu sam będziesz ją musiał tachać. otacza Cię błękitna mgła i lądujesz na środku gabinetu, obok śpi Rex.

Cóż mi zostaje... Odnoszę ją do jej pokoju i zostawiam...

Jak tak leży na grzbiecie z wywalonym jęzorem i macha łapami w powietrzu, wygląda prawie uroczo...

Zostawiam ją w spokoju... Niech wypocznie. Przy okazji pytam służby co z tą jej tajemniczą szafką i sprawdzam co w domu...

-No cóż... Znalazłam dużo krwi i... Takie coś. służka pokazuje Ci parę sprasowanych myszy.

-Eh... Ona się chyba nigdy tym nie znudzi.

-Mam to wyrzucić czy odłożyć na miejsce...?

-Odłóż... Jakby zaczęło śmierdzieć to się zrobi wielką dezynfekcję. Dość z nią problemów...

Jest już dość późna godzina, Rebeca i Jeffu skaczą po kanapach w salonie. -Podłoga to lawa! mała krzyczy do Ciebie jak tylko wchodzisz.

Używając Siły majestatycznie przelatuję przez salon...
-Tylko niczego nie rozwalcie, Jeff...

-Zawsze ja! prycha obrażona. Czujesz zmęczenie, ostatnio miałeś dużo na głowie, a część raportów i listów będzie musiała zaczekać do jutra. Rano wstajesz radosny i wypoczęty. Rebeca spała w salonie wtulona w Jeffu, która zmieniła się w gigantycznego puchatego stworka.

-Dzień dobry! - rzucam i idę po kubek kawy

Coś Ci odmrukuje i wtula się w mechata kulę. Zgadujesz, że dziczały do późna. Nie ma to jak poranna kawa! Tuptasz do gabinetu i przeglądasz dokumenty dalej, znajdujesz również list z BBC. Jakaś młoda reporterka chce przeprowadzić z tobą wywiad z okazji tygodnia zdrowia i zaprasza do studia, prosi również żebyś pojawił się z jakimś swoim pacjentem, w miarę możliwości.

Dzwonię więc do najbliższej siedzibie BBC placówki i proszę by zapytali pacjentów, którzy są w stanie dobrym do podróży czy ktoś chce się pokazać światu. Jak tylko otrzymam odpowiedź wysyłam ekspres do studia... Czemu by nie udzielić wywiadu? Niech ludzie się edukują...

Podnosisz wzrok i widzisz jak Rex pacza w list. -Idziesz do telewizji?

-TY UMIESZ CZYTAĆ!?

-No trochę. wyszczerzyła się perfidnie po czym zrobiła oczy jak kot ze Shreka -A mogę iść z tobą? Mogę? Mogę? Będę grzeczna, obiecuję.

-Zapraszają mnie i pacjenta... Ty nim nie jesteś więc to raczej zależy od nich...

-Jak to nie? No przecież mnie wyleczyłeś, prawda? No i "pomagasz się uspołecznić" cokolwiek to znaczy. Więc jestem twoim pacjentem, co nie?

-A gdzie kartoteka i cała reszta? No i jestem lekarzem medycyny stosowanej... Nie psychologiem.

-No weeeeeź... kładzie Ci się na biurko. -No to załóż mi kartotekę...

-Dobra... Jak nikt się nie zgłosi... I tak nałożę na ciebie zaklęcia... Jedno głupie zachowanie i padniesz nieprzytomna, a ja zostanę okrzyknięty bohaterem co cie ratować będzie.

Merda ogonkiem -Będę grzeczna! Słowo! obślinia Ci twarz i wybiega radośnie z gabinetu, po chwili podskakuje jak wystraszony kot. Jeff wyskakuje zza rogu i robi jej kalsyczne Buu! Po czym zwija się ze śmiechu i sobie idzie.

-Ja chędożę...
Nadaję wiadomość do BBC i czekam za odpowiedzią zajmując się swymi obowiązkami.

Przeglądasz resztę papierów. Kiedy już kończysz, asystentka zalewa Cię tona kolejnych papierów... Między kartkami znajdujesz odręczną notkę "Odpuść puki możesz."

Najpierw sam przyglądam się notce Wzrokiem i z Pierwszej, i z Życia. Później daję to do sprawdzenia Masyu.
-Co widzisz?

Widzi jakieś dziecko z okolicznej podstawówki, zwykły śmiertelnik. Aktualnie siedzi w domu nad zadaniem z matematyki.

-To raczej nie on... Sprawdź co robił w momencie pisania notatki i jak Los wiąże się z nią jeszcze. Kto jeszcze przyczynił się do jej powstania.

Ojciec mu kazał to napisać, który z kolei ma jakieś powiązania ze Spokrewnionymi.

-Imię... Podasz mi moja droga?
Wiem, że poda... Wróżba jest zawsze trafna. Dzwonię do Vincenta, czy raczej do jego sługi, opisuję mu osobę i podaję imię. Z zapytaniem czy owego kogoś zna... Jakby nie to niech zapyta gdy Vinent się zbudzi.

Dostajesz imię i przekazujesz informację dalej. Choć domyślasz się, że to tylko głupi żart albo czyjaś wielce nieudolna próba zastraszenia... Do gabinetu wpada Melion i zamyka drzwi za sobą. -Jezu Daimon zrób coś z Rex. Zaczynam się jej bać...

-A dostajesz pogróżki? Co zrobiła?

-Wciąż męczy mnie o tę sztuczkę no więc dla świętego spokoju się zgodziłem... I zgadnij co wymyśliła...

-Słucham Cie...

Zrobił się czerwony i odchrząknął. -Zazwyczaj to kobiety to mówią ale... Dobierała się do mnie... jakoś udaje Ci się powstrzymać parsknięcie.

-Dobra... Ty spójrz na tę kartkę i powiedz co myślała osoba, która kazała ją napisać. Ja w zamian ci coś poradzę...

-No spoko. Dzięki stary. kiedy tylko Melion dotyka papieru, kartka płonie w ułamku sekundy, nie został nawet popiół. Patrzy na Ciebie bardzo zdziwiony.

-Słucham Mistrza Umysłu... - mruczę

-Czy ja wiem, że taki Mistrz... To chyba był jakiś Spokrewniony, był na Ciebie wkurwiony ale nie wiem o co. Gratuluję Panie polityku, masz Pan pierwszych wrogów.

-Ja chędożę... Co ja komu zrobiłem...

-Może sprzątnąłeś komuś Stany z przed nosa? W każdym razie idź coś zrób z Rex, zaczynam się obawiać o swoją cnotę...

-Może... Ale co do ciebie... Moja rada brzmi - bądź z nią. Pasujecie do siebie... A tobie chyba ona w swej okazałości nie przeszkadza, co?

Zrobił się blady jak ściana. -O czym ty bredzisz? Gdzie my niby pasujemy? Ona jest... No... No jest Rex. Nie wiem jak ty ale ja nie zapomnę tego co widziałem w jej umyśle.

-Między innymi dla tego pasujecie... Wiesz czego się po niej spodziewać i jakie mieć od niej podejście. Może nawet ją naprostujesz...

-Oj stary... Czy ja wiem... A nawet jeśli, co mam tak porostu podejść do niej i palnąć "O hej Rex? Co tam? A wiesz ty co? Od teraz jestem twoim facetem"

-Ty tu jesteś od psychologi... Ja tam sugeruję zacząć od wyjaśnienia kwestii związków...

-Twoją metodą? rzuca zgryźliwe i uśmiecha się wyjątkowo złośliwe.

-Twoja wola. - odpowiadam równie złośliwym uśmiechem - Jak byś wolał?

-Jak najszybciej... Dobra weź mi ja chociaż znajdź.

-Dobra... Chyba gps jej chyba założę.
Paczam na Wzroku.

Siedzi w ogrodzie i nie jest sama, co Cię nieco niepokoi...

-Chodź szybko... - rzucam i prowadzę Meliona do Rex

Tłukła się właśnie z jednym z twoich ochroniarzy, nieźle go poraniła. Obok widzisz wystraszoną służkę.

Momentalnie zwiotczam im mięśnie i zajmuję się ranami.
-Ktoś mi powie co tu się dzieje?

-Ta łajza się na mnie rzuciła! warczy Rex
-Znowu chciała skrzywdzić służbę, Panie Frey.
-Nie prawda!

-A pani co powie? Melion... Pomóż chłopie... Bo albo coś tu śmierdzi albo Rex dalej nie wie co to krzywda..

-No ja...
-Po prostu spałam sobie pod drzewem a ona mnie nadepnęła na ogon. No więc się odwarkłam i potem ten fagas się na mnie rzucił!
-Ładne mi odwarknięcie... Dusiła tą dziewczynę! Melion używając swojej magi ustala że oboje mają rację... Służka nadepnęła ją na ogon a Rex uznała że przyduszenie do drzewa będzie odpowiednim zadość uczynieniem, na co akurat wpadł ochroniarz.
-Tym razem Rex no cóż... Nie zrobiła tego z czystego sadyzmu...

-Panią przepraszam za reakcję, panu dziękuję za reakcję... Rex, przydepnięcie ogona to wypadek. Duszenie kogoś to spora krzywda... Mogłaś zwrócić uwagę słownie, w zamian oczekiwać przeprosin. Tak to działa... Jak ktoś z premedytacją uderzy to oddaj.

Spojrzała wilkiem na ochroniarza i zawarczała wilczo, po czym sobie poszła.
-Panie Frey? Jeśli można...

-Tak? Proszę... Śmiało.

-Cóż jako szef ochrony chciałem Pana prosić o... Usunięcie stąd Rex.

-Jak znajdę sensowne rozwiązanie to dam panu znać...
Odprawiam go... Cóż mam zrobić?
-Meion? A Ty byś jej nie przygarnął? Wszak Iblis może jej coś znaleźć, ale ktoś jej bliski by się przydał...

-No wiesz spróbować mogę ale ja mieszkam w bloku... A ona niezbyt chętnie się zmienia w człowieka. Proszę daj jej jeszcze szansę? Proszę?

-Dam, wiesz że dam... Ale nie mogę zmuszać ludzi do narażania się, że odgryzie komuś głowę.

-Pogadam z nią. A jeśli się nie da to co? Zamkniecie ją w klatce?

-Nie... Raczej wyślę ją gdzieś gdzie będzie szczęśliwa... I ktoś będzie mógł ją edukować...

-Na Szczęśliwą Farmę? Ze Szczęśliwymi Zwierzakami? unosi znacząco brew.

-A ja wiem? Może gdzieś do jakiegoś pustelnika? Góry, zwierz łowny...

-Pogadam z nią... Melion zasępił się nieco i udał się na poszukiwania Rex.

Ja zaś idę do Draco...
-Hej... Możesz mi powróżyć?

-Wieszcz Draco jest chwilowo zajęty... Jeffu leżała mu na kolanach i nadstawiała się do drapania w formie wielkiego wilka z wywalonym jęzorem.

-Jak możesz to zgłoś się, gdy będziesz miał czas...

-Łasico wybacz, są rzeczy ważne i ważniejsze... prychnęła obrażona ale Draco idzie za tobą do gabinety. -Więc jak mogę pomóc?

-Chodzi o wróżbę... Arbitrze Losu. Ktoś coś planuje względem... Mnie? Obawiam się czy to się czkawką nie odbije wśród naszej gromadki. O ciebie czy Iblisa nie ma się co martwić... Ale choćby o tą małą, Rebece... I jeśli byś mógł rozstaw pole na cały teren. Niech wykrywa wrogi zamiar i obcych. Takie dodatkowe zabezpieczenie.

-A mogę najpierw wiedzieć skąd taki nagły atak paranoi?

-Dostałem notkę... Z ostrzeżeniem. Gdy tylko Melion próbował odczytać coś więcej spłonęła.

-Nie ma sprawy, Daimon. Zaraz wszystko postawimy, mysz się nie prześliźnie. Tylko trzeba będzie to nieco dostosować do Rex...

-Wiem... Jeśli proszę o zbyt wiele mów śmiało... I wybacz, że odciągam cie od Jeff.

-Żaden problem, te dziesięć minut chyba jej nie zbawi. Coś jeszcze mogę dla Ciebie zrobić, zanim Jeffu odgryzie mi głowę? śmieje się.

-Spójrz jeszcze jeno o co chodziło z tą notką i co się za tym kryje...

Zrobił nietęgą minę. -Komuś naprawdę zlazłeś za skórę... A ty nie domyślasz się o co mogło chodzić?

-Niestety... Może ty mi powiesz?

-Cóż jak zwykle źródłem całego zła są pieniądze. Komuś bardzo się nie podoba, że wykupiłeś Stany. Choć bardziej mnie zastanawia jak się dowiedział tak szybko...

-Ktoś musiał mieć całkiem niezły wywiad... Albo kogoś tobie podobnego... Dziękuję.

-Wiesz nie jestem chyba jedynym wróżbitą we Wszechświecie. Dobra ja lecę Do Jeff, jakby co wal śmiało.

-Dzięki...
Udaję się do mojej samotni. Blokuję drzwi.
Gaszę światło i poruszam się patrząc Wzrokiem Pierwszej. Solą wytyczam krąg i zapalam kadzidło... Siadam pośrodku i rozpoczynam swój rytuał. Sprawdzam cały ruch magii wokół mojej osoby i całej posesji... Jeśli ktoś ma magicznego szpiega wyczuję to...

Absolutnie nic podejrzanego. Nikt z obecnych w posiadłości, nie odbiega od normy. Zaczynasz się zastanawiać, czy to faktycznie nie był tylko głupi żart...

Cóż... Z Pierwszej ustawiam ogromny napis nad rezydencją.
"Przyjdź i powiedz mi to w twarz. Ja czynię dobro."
Zobaczymy... No i ciekawe co z BBC.

Dzwonisz więc do palcówki i dowiadujesz się, że masz trzech chętnych. Dziadka na wózku, bardzo miły i uprzejmy. 10 latka po operacji zapalenia wyrostka i chłopak co się rozczasł na motorze ale udało Ci się go poskładać. No i Rex.

Dziękuję za informację i dzwonię do BBC... Czy chcą jedną osobę czy może zapytają kilku... Tak coby mieć obiektywną opinię.

-Cóż nam chodzi o dobro i komfort pacjentów. Względnie mogą być też i dwie osoby.

-Dziękuję bardzo... Pacjenci sami zgłosili się do wywiadu przy czym nic im nie zagraża. Kiedy więc możemy się spotkać?

-Tydzień zdrowia zaczyna się za cztery dni, jeśli nie było by to kłopotliwe chcielibyśmy już w weekend z panem porozmawiać, czy nie trzeba jakoś przygotować studia.

-Nie... Pacjenci nie wymagają żadnych specjalnych warunków. Dbamy o ich zdrowie.

-Rozumiem, w takim razie omówimy pytania jakie mogą paść chyba, że woli Pan iść na żywioł.

-Proszę mówić... Jak to się mówi - przezorny zawsze ubezpieczony... Nie każdego trzeba niepokoić wszystkim.

-Głównie pytania o zdrowie, jak Pan się domyśla. Co robić żeby być zdrowym, jak się odżywiać, domowa medycyna. Napewno jak skutecznie zapobiegać rakowi, no i ogólna luźna pogawędka. A pytania w tej gestii zależą od dziennikarki, która będzie z panem rozmawiać. No i na pewno słówko od pacjentów, co im dolega i jak Pan ich leczy. Jak zostanie czasu będzie Pan mógł powiedzieć tez coś od siebie.

-Dziękuję serdecznie...
Idę do Rex...
-Hej... Co do tego wywiadu...

Skacze na Ciebie i przewraca. -Naprawdę mnie chcesz odesłać? w jej oczach widzisz coś jakby... Iskra strachu?

-Nigdzie nie chce cie odsyłać! Melion chyba ci to tłumaczył...

-No mówił, że jak się wściekniesz to mnie gdzieś wyślesz...

-Mówiłem, że jak nie da rady się z tobą dogadać to znajdziemy ci lepsze miejsce do życia. Na przykład gdzieś w górach z Melionem... Nie chcę byś atakowała bogu ducha winne kobiety i dusiła je za chwilę nieuwagi...

-Ale to bolało... Poza tym to nie pierwszy raz... A ten ochroniarz niepotrzebniej tak wyskoczył... I ja nie chcę w góry... Proszę, nie odsyłaj mnie... jak robi takie oczka to wygląda prawie uroczo...

-To umówmy się tak... Zacznij rozwiązywać problemy głową i słowem. Masz coś to przyjdź do mnie, poradzimy sobie ze wszystkim... Stłum agresję. Ją zostaw dla wrogów... Nawet biednej małej Rebec'i nie oszczędzasz...

-No bo ciągle się klei! Mówiłam jej żeby mi dała spokój, po chwili znowu wracała...

-Bo chce być miła! Ona traktuje cie jako kogoś równego... Normalnego. Ona kocha każdego na tym świecie! Ty próbujesz zabić wszystko, ona wszystko próbuje przytulić... Spróbuj ją zrozumieć.

-Z jakiej paki to ja muszę rozumieć wszystkich? Dlaczego nikt nie próbuje zrozumieć mnie!

-Gdybyśmy nie próbowali cie zrozumieć to już dawno by cie nie było... Za każdy akt agresji dostała byś po głowie. A te martwe zwierzaki, które trzymasz nie miałby tu miejsca... Staramy się! Melion chyba najbardziej! To on zawsze z tobą rozmawia, on namawia mnie bym dał ci drugą szansę...

-Tykałeś moją kolekcję!? warknęła wilczo jednak szybko się zreflektowała i uspokoiła. -Po prostu przestańcie mnie tykać... Nie cierpię tego...

-Nic nie tykałem... Wiem, zwyczajnie wiem, więcej niż myślisz...

-Melion mówił, że powinnam mieć hobby i coś zbierać. Nawet dał mi ten no... Klaser.

-Hobby jest raczej twórcze niż mordercze...

-No ale jest twórcze. Przecież nikogo nie morduję...

-Małe zwierzątka... No cóż... O oglądaniu telewizji i zbieraniu gadżetów serialowo-filmowych nie myślałaś?

-Zbieraniu czego?

-Gadżety - takie przedmioty z czymś związane. Na przykład z jakimś serialem. Melion! Mała sztuczka... Pokaż jej moje wspomnienia...

-Co? po chwili wchodzi Melion z talerzem pełnym spaghetti, Rex wskoczyła na niego i zaczęła lizać po twarzy.

-Pokaż jej nasze wspomnienia i doświadczenia dotyczące wszelkich społecznych interakcji... Niech pozna wszelkie normy. Lepiej to zrozumie jak zobaczy...

-Okej... Daj mi chwilę... Rex zejdź proszę... A w sumie. po chwili Rex siała na podłodze grzecznie i zamyśliła się.

-I co? - patrzę ciekawy

-Ale... Dziwne... Masz na myśli coś takiego? Rex z torby na brzuchu, o której wcześniej nie miałeś pojęcia, wyciąga małą figurkę z kucykiem MLP.

-Ja chędożę... Rex? Jak się zachować przy stole? Jak się przywitać? Jak odpowiedzieć, gdy ktoś powie ci coś niemiłego?

-Ja nie mówię o tym badziewiu tylko o tych gadżetach...

-Melion... Życiowe, społeczne doświadczenie... Żeby chociaż wiedziała na kogo rzucać się z jęzorem a na kogo nie... - przewracam oczami

-No przecież jej pokazałem... Nie moja wina że się tych figurek uczepiła...

-Rex... Co jeszcze przyswoiłaś?

-No ale to bez sensu... Po co ja mam mówić dzień dobry do obcych ludzi... I ta cała reszta, po co to?

-Tak jest przyjęte... Melion przekaż jej również powody... Ja nie wyrobię z tłumaczeniem

-Rex tak po prostu jest. Jak będziesz się tego trzymać to będzie po prostu miłe i Daimon będzie mniej się wściekał. mizia gadzinę po głowie. -Meh no dobra... A co z tą telewizją? Bo w sumie z tego listu poznałam tylko "zapraszam" i BBC...

-Mogę zabrać dwóch pacjentów... Jednym będzie staruszek na wózku... Drugim może ty. Ale wiesz, że będziesz przed kamerą i będą ci zadawać pytania na temat leczenia i zdrowego życia? I będziesz musiała przyjść w formie nie smoczej.

-No obiecałam, że będę grzeczna no nie? No to powiesz mi co mam mówić.

-Ta... Nawiążemy kontakt telepatyczny... Więc wiesz.

-No dobra. Zgaduję, że mam wyrzucić moja kolekcję? wygląda jak zbity pies, aż serduszko boli...

-Jak nie będzie śmierdzieć to se ją trzymaj... Ale staraj się jej nie powiększać.

-Tego akurat obiecać nie mogę...

-Eh...

Na Rex wciąż pozostają ślady magii Spokrewnionych. Ciekawe jak długo? Rex nosi się z zamiarem opuszczenia pokoju.

-Poczekaj chwilę... Masz jeszcze ślady magii z tamtego... Rozproszę je.
Co czynię... Albo próbuję czynić.

-A po co? Głodna jestem... myk i tyle ją widziałeś :v

-Cóż... Ja jej widzieć nie muszę...
Przymykam oczy by się skupić i zaczynam rozpraszać magię...[/b]

Jednak z jakiegoś powodu całość nie chce się rozproszyć.

Na wszelki wypadek badam magię, która została...

Silna to magia młody padawanie, przypomina coś jakby urok...

No świetnie... Idę do Rex i proszę ją by zeszła ze mną na chwilę do Węzła. Odprawię rytuał...

-A po cholerę to? Nigdzie nie idę. uwaliła się z zadkiem w kuchni i zajadała w najlepsze.

-Ktoś rzucił na ciebie urok... Chcesz z tym biegać?

-Jaki urok? Kiedy, kto i po co miał by toi robić... Poza tym czuję się dobrze.

-Teraz czujesz się dobrze... A później ból, utrata kontroli.. Cała reszta. A zrobić to można zawsze, nawet na odległość.

-Najpierw mnie oddajesz na jakieś ekskrementy magiczne a potem ma pretensje... Z wampirami się ugadaj a nie mnie jakimiś urokami straszysz...

-Eksperyment eksperymentem... A urok to co innego.
Powoli analizuję wszelkie nitki magi... Rozplatam je i niszczę urok.

Jakoś nie działa, mocne diabelstwo. -A teraz wybacz ale idę na spacer, pa. idzie sobie.

-Ja jebię!
Obkładam zaklęcie barierą i przekierowuję jej efekt na kamień który przynoszę z ogródka. I chuj! Zadziała!

Coś drgnęło ale nie chce puścić, wygląda na to, że sam nie dasz sobie rady.

-Ja jebie!
Idę do barku i chwytam butelkę przepalanki...

-Co jest Daimon? natykasz się na Meliona po drodze.

-Nic... Wkurwia mnie niemoc... Rex ma na sobie jakieś zaklęcie... Chuj wie co robi i jak je zdjąć. Nawet rytuał przy węźle nic nie dają.

-To ładnie, a jaka to magia? Polej mi też.

-Polewam... No cóż. - opisuję mu co widziałem i co zbadałem

-A czemu nie pogadasz z Vincentem?  Jest w Kręgu Wiedźm co nie, może on coś poradzi?

-Ta... Zadzwonię do niego...
Zostawiam mu wiadomość u służby... Jak wstanie to się dowie, że proszę o kontakt.

-Nie łam się chłopie, Vincent coś poradzi, długo też nie musisz czekać, zaraz noc. A skoro aż tak Cię to nie pokoi to miejmy Rex na oku. A pro po, widziałeś ją?

-Czekaj, spojrzę...
Paczam Wzrokiem i szukam jej.

Ni ma jej :v poszła w końcu na spacer.

-Ja jej kupię jebany GPS. - wzdycham - Pakuj się na motor... Stoi w garażu... Lecimy, poszła na spacer... Gdzie może być?

-Zwariowałeś? Nie wiem jak ty ale ja jestem już po paru piwach...

-To trzeźwiej!
Życiem doprowadzam nas do używalności...

-Nie musisz się drzeć... prycha. Jeżdize dobrą godzinę zanim udaje wam się złapać ślad. Siedzi sobie na ławeczce, jako człowiek, ćmi ćmika i popija piwo z puszki wraz z podejrzanym towarzystwem.

-Melion... Możesz rzucić na nas iluzję? Daj no tu dwóch policjantów - nas. Niech tylko ona nas widzi normalnie...
Podchodzimy doń...
-Dzień dobry! Mandacik będzie za picie w miejscu publicznym...

-No Panie władzo! Wakacje są, ciepło na dworze. Nikomu kłopotu nie sprawiamy, jesteśmy cicho, wszyscy pełnoletni... Dogadajmy się, Panie władzo... podbija jeden chłopak, zero agresji. Rex się nieco odsuwa.

-Dobra młodzieży... Nie rozrabiajcie tylko i nie demoralizujcie innych. Miłego dnia.
Nakładam na Rex Wzrok... Jakby coś złego się działo to i tak będę wiedział...

-Dziękujemy Panie władzo. Słowo, że będziemy spokojni, nawet się zawiniemy z parku. Jeszcze raz dziękujemy. idą do jednego z mieszkań, Rex za nimi.

-Tylko nic więcej nie kombinujcie...
Czekam aż odejdą..
-Dobra... Zostawiamy ją tak? Jak coś ma na sobie alarm... - zwracam się do Meliona

-Czy ja wiem Daimon. Boje się, że może się w coś wplątać, narkotyki, upije się i ktoś ją wykorzysta lub co gorsza jak sie upije pokaże im swoje prawdziwe ja...

-To co proponujesz? Na tę chwilę stara się zachowywać normalnie... Może stara się nam pokazać, że też jest normalna?

-Może... Dobra myślę, że można jej zaufać na tyle. Ale niech tylko wróci do domu...

-To posiedźmy w pobliżu... Najwyżej zainterweniujemy. Sami się napijmy...

-Spoko "Panie władzo" zarechotał, siadacie sobie więc i pijecie piwko. Przez długi czas nic się nie dzieje, kiedy już macie zamiar odejść coś niepokojącego się dzieje... Jest pod sporym wpływem zarówno alkoholu i narkotyków, mało tego ktoś się do niej dobiera.

-Kurwa!
Zrywam się i ciągnę Meliona za sobą. Zanim wbijemy im do domu niech rzuci na nas iluzję. Ja w tym czasie usypiam wszystkich zamieszanych w to i wbijamy im do domu.

Ułamki sekund oddzielają was od tragedii, Rex już zaczęła się zmieniać. Była na wpół rozebrana i sapała wściekle, starając się utrzymać równowagę.

-Cześć...
Trzeźwię ją magią...
-Jebane skurwiele...
Magią zmniejszam im przyrodzenia do wielkości ziarenka bobu... I zapewniam im ciężko usuwalne liszaje.

Rex nie patrzy na was, spuszcza wzrok i wychodzi.

-Leć za nią...
Zmieniam im jeszcze metabolizm by każda drobina alkoholu czy narkotyków wywoływała odrazę, sraczkę, wymioty i miesięcznego kaca...

Kiedy kończysz karać młodzież, zamykasz kulturalnie drzwi za sobą i idziesz do Meliona i Rex. Siedzą w parku.

Jeśli rozmawiają nie przerywam im...

Przyglądasz się więc, po chwili Melion ją przytula. Odwraca się i kiwa na Ciebie.

Podchodzę więc...
-Co tam?

-No cóż, Rex dostała lekcję na temat zaufania i chce wracać do domu. wygląda po prostu na smutna i zawiedzioną.

-Szkoda, że nie miała okazji spotkać więcej godnych zaufania... Chodźmy, do domu...

Po powrocie idzie prosto do siebie. -No cóż rano się z nią pogada. Branoc. Melion myka do siebie.

-Branoc...
Wracam do siebie... Wszak oczekuję choćby wiadomości od Vincenta.

Odsyła notkę "Jak będziecie mogli to wpadnijcie do mnie, osobiście się wami nie zajmę ale znam kogoś bardzo odpowiedniego."

Dziękuję mu... Następnego wieczora, jak Rex poprawi się choć trochę humor to ją tam zabiorę...

Śpisz sobie w najlepsze, jest środek nocy i coś Cię szturcha i trochę jakby Ci mokro...

Zrywam się i od razu przechodzę na Wzrok...

Rex siedzi obok Ciebie, lizała Cię po ręce. -Co ja zrobiłam nie tak...

-Z czym?
Patam ją po mordce...

-No byłam miła i w ogóle tak jak ty i Melion mi mówiliście... Mówiłeś, że ludzie nie są źli...

-Nie wszyscy... To też mówiliśmy. Są tacy jak ci, którzy nas złapali... Są tacy jak dziś. Ale za to są też tacy jak Rebeca. Ona nawet tamtych by przytuliła, bo jej zdaniem zwyczajnie się zagubili... Są tacy jak Melion, który cały czas o ciebie walczy... Są dyktatorzy, tacy co wykorzystują władzę dla siebie i niszczą inny życie... Musisz się nauczyć odróżniać jednych od drugich.

-U Rządowych wszyscy byli równi... Walczyliśmy nawet miedzy sobą. Do której grupy się ja zaliczam?

-Sama możesz zdecydować... Ja próbuję ci pomóc, wszystkim chce pomóc...

-Nie każdemu się da... mruczy pod nosem i sobie idzie -Dobranoc.

-Śpij dobrze...
Zawijam się ogonami i przewracam na drugi bok...

Rano Rex jest już w lepszym nastroju, zajda sobie śniadanko w kuchni.

-Dzień dobry! Smacznego...
Sam chwytam coś do jedzenia i wcinam...
-Rex? Masz ochotę na małą wycieczkę wieczorem?

Z nieprzyjemnym chrupotem rozgryza zająca i połyka. -A gdzie?

-Do znajomego Vincenta. On zrobi coś dla ciebie... A jak chcesz to możemy jeszcze coś z Melionem odstawić... Wesołe miasteczko czy coś...

Przekrzywia głowę. -Wesołe Miasteczko?

-Kolejki górskie, domy luster, domy strachy, przekąski, diabelski młyn... A możemy też coś innego porobić. Nie wiem... Strzelnica? Wybieraj...

-Byłam raz na strzelnicy u Rządowych... Niezbyt mi się podobało... A to wesołe miasteczko... Nie byłam jeszcze.

-No to możemy się przejść... Jedno stacjonuje zawsze w mieście.

Migiem wciągnęła resztę flaczków z króliczka. -Ale tak teraz?

-Nie... Wieczorem. Wtedy jest fajniej... Światła i cała reszta... No i wampira za dnia nie odwiedzisz. Chyba, że z Ordo...

-No dobra. A! Zapomniała bym. Melion mówił, ze miło jest jak robi się komuś prezent, a najlepiej taki własnoręczny... z torby na brzuchu, która wciąż jest dla Ciebie zagadką, wyciąga wypchaną mysz i Ci wręcza.

-Eto... Dziękuję. To miłe. - uśmiecham się - Jak znajdę coś dobrego dla ciebie to będę pamiętać. - puszczam jej oczko

Na jej pysku pojawia się uśmiech, średnio przyjacielski ale grunt, że się stara...

-Dobra... Do wieczora jeszcze sporo czasu...

Rex więc idzie zając się swoimi sprawami, masz więc czas zająć się swoimi obowiązkami.

Zajmuję się więc najważniejszymi sprawami... Do wywiadu jeszcze trzy dni, daję znać że wezmę tego staruszka. Niech przyślą jego kartotekę...
No i Rex trzeba takową założyć...

No więc zakładasz jej kartotekę, a co w niej się znajdzie?

Zespół Aspergera, rany, złamania, operacja rekonstrukcji strzaskanej łopatki...

Po stworzeniu jej kartoteki zajmujesz się resztą ważnych spraw. I tak aż do wieczora. Przydały by się wakacje...

Wakacje będą później... Idę po Rex i Meliona.

I jedziecie autem :v docieracie więc do aktualnej siedziby Voincenta. Utrzymana w stylu gotyckim. Służba głównie składa się z ghuli. Odprowadzają was do dużej pracowni i całą masa kryształów, książek, rycin, zwierzaków w klatkach i roślinek w doniczkach oraz aparatury alchemicznej i chemicznej. Rex oczywiście wszystko obwąchuje, służba prosi o chwilę cierpliwości i proponują poczęstunek.

-Jeśli Rex coś chce... Coś normalnego.

Rex dostaje krwisty krowi udziec, usadawia się w kącie i zaczyna go memłać w pysku, wielce zadowolona. Masz czas, mozesz się rozejrzeć po laboratorium :v

Paczam więc wzrokiem zwykłym i magicznym... Nad czym to Spokrewniony pracuje.

Głównie eksperymenty związane z magią Spokrewnionych. Do pokoju wchodzi zakapturzona postać -Witam Panie Frey. Witam Pana oraz pańskich towarzyszy... Książe wspominał iż pański smok jest obłożony jakimś urokiem. Powiesz mi waść coś więcej? kłania się nisko.

-Witaj szlachetny panie. - kłaniam się z szacunkiem - Nie wyznaję się na urokach, wiem tylko tyle że jest dość potężny. Nie byłem w stanie nawet go zinterpretować.

-Hmmm rozumiem... Rex, pozwól do mnie. Rex podchodzi, głowę trzyma nisko, uszy położne wzdłuż łba, ogon nieco podkulony. Bada ją chwilę, kiedy ja puszcza ta pędem wybiega z pracowni. -Ale... Jak to możliwe... jest bardzo zdumiony.

-Cóż takiego odkryłeś, panie? Cóże tak dziwi twą osobę?

-To... To zmodyfikowany Urok mojego autorstwa...

-Czy możesz zdradzić mi więcej?

-Cóż to mój bardzo stary projekt. Zająłem się tym kiedy zostałem przyłączony do społeczności Spokrewnionych. Bardzo krótko po tym dołączyłem do Kręgu, byłem zafascynowany klątwami i urokami jeszcze jako człowiek. Jednakże zarzuciłem ten projekt kiedy zdarzył się... Pewien wypadek... Ludzie odkryli moja pracownię, moją i mojego druha. Mi udało się zbiec jego zaś zabili a pracownię podpalili, nic nie ocalało. Tak przynajmniej mi się wydawało, aż po dziś dzień. Tylko ja i mój kompan znaliśmy ten konkretny Urok. A skoro ja go nie rzuciłem są dwa inne rozwiązania. Coś ocalało z pożaru albo on jednak nie został zabity tylko wprowadzony w torpor... jest bardzo zamyślony i pełen wątpliwości.

-Tak... Torpor. Stare wierzenia, tak mylne... Tylko kim że on? I com mu winien? Co winna Rex?

-Piotr był geniuszem, jak również i szaleńcem. Kiedyś podzielałem jego poglądy, również byłem opętany wizją władania światem lub choć jego kawałkiem... Ale zrozumiałem, że istnieją rzeczy ważniejsze niż władza, pojąłem iż coś tak potężnego w nieodpowiednich rękach jest zbyt niebezpieczne. Piotr nie cofnie się przed niczym żeby dopiąć swego, jeżeli to faktycznie on a Rex jest tylko narzędziem, to mógł być ktokolwiek. Jeśli waść masz jakieś szczególne stosunki z Rex mogło się to przyczynić co do jego decyzji, kto ma być jego narzędziem. Powiesz o niej coś więcej?

-Cóż... Jest po części eksperymentem Rządowych. Od małego przetrzymywali ją... Zmienili.
Opowiadam jak ją spotkałem i co wiem o niej a co może się przydać.

-Skurwiele... Niewinne dziecko... jest ewidentnie wkurzony, po chwili jednak się uspakaja. -Proszę mi wybaczyć słownictwo... Rządowi zrobili z niej zwierze, nie myśli jak Pan, ja czy ktokolwiek inny. Jest teraz bardzo łatwa do zmanipulowania i podatna na sugestie, nie rozumie świata w którym się znalazła. Nic dziwnego ze Urok tak mocno się w nią wżarł. Nie można jej teraz zostawiać samej, gdzie pobiegła?

Unoszę dłoń i przywołuję magiczny wzrok. Wszak zaklęcie lokalizujące nałożone na Rex nie zostało zdjęte.

Trzęsie się w kącie pod stołem w pokoju obok.

-Chodzmy... Jest w pomieszczeniu obok.

Idziecie, jak tylko widzi zakapturzonego wampira, warczy bardzo wrogo i wciska się w kąt.

-Rex? O co chodzi? Przecież to przyjaciel...

-Ładny mi przyjaciel!
-Cóż... Możliwe że badanie było dla niej... nieprzyjemne, zaczekam w pracowni. wychodzi.
-To bolało... burczy z pretensją niezadowolona Rex.

-Przepraszam... Ale chyba tylko on może ci pomóc pozbyć się tego zaklęcia.
Podaję jej rękę.

-A może ja nie chcę?! Mi to zaklęcie nie przeszkadza! strzela focha i odwraca się tyłem do Ciebie.

-A wiesz, że przez to zaklęcie ten ktoś może cie wykorzystać? Zrobić z ciebie marionetkę? Co by Melion powiedział jakbyście już się nie zobaczyli?

Rex zmieszała się. -A skąd mam wiedzieć co by powiedział... Ale on nie jest zły... Jest dla mnie miły...

-I też chce dla ciebie dobrze... Chyba nie chcesz sprawić mu przykrości?

-N-no nie... Ale to będzie bolało?

-Chodz... Zapytamy. A jeśli tak to ja magią sprawię, że nie. Postaram się.

Ufnie człapie się za tobą. -Cóż... To może być bolesne, mocno się wżarł w nią ten urok. Jak już mówiłem zarzuciłem projekt, on go dokończył, nie wiem co może się stać.

-A jakie są... Najbardziej prawdopodobne opcje?

-Oprócz niewyobrażalnego bólu chyba nic. Względnie śpiączka, apatia...
-Nie ma opcji! Daimon? Melion wstaje energicznie i staję pomiędzy Rex a wampirem.

-A jeśli nie zdejmiemy uroku?

-Będzie wstanie nią manipulować, zmusić do różnych rzeczy poprzez pozbawienie świadomości. Jak maszyna wykona polecenie.

-Wybierajcie... Bólem i śpiączką się zajmę. Nic trudnego... Apatia mija, ty Melion i leczenie zadziała natychmiastowo.

-Ja nie mam zamiaru na to patrzeć. mówi z wyrzutem i wychodzi, Rex patrzy na Ciebie wystraszona. -Więc, Panie Frey?

-Zacznijmy przygotowania... Bez pośpiechu. Ja zajmę się jej Esencją, Pan jej Psyche... Dodam też zaklęcia osłaniające i rozpraszające.

Robicie co trzeba. Kiedy już wszystko gotowe, Rex siedzi wystraszona pod stołem.

-I jak?
Paczam wzrokami.

-Ja nie chcę! wbija pazury w podłogę. I bez magi widać, że się panicznie boi.

-Przecież nie chcemy cie skrzywdzić....

-Rządowi też tak mówili!
-Cóż Panie Frey... Jeśli mogę, istnieje inne wyjście. Mniej bezpieczne dla Ciebie i waszmości interesu ale na pewno znacznie mniej bolesne, praktycznie nic nie poczuje.

-Słucham więc, otwartym na propozycje...

-Mogę stopniowo, po małym kawałku usuwać urok. Nie będzie to bolesne dla smoka, ani trochę, jednakże wciąż pozostanie w jego mocy. Pańska decyzja, Panie Frey.

-Niech tak będzie... Nie ma co jej przysparzać więcej cierpień...

Wampir kuca i wyciąga rękę w stronę Rex ale ta kłapie paszczą i się szczerzy groźnie.

-Rex... Nie będzie boleć. Obiecuję... No i jak będziesz grzeczna to coś dostaniesz.

-A co? od razu postawiła uszki na baczność. Korzystając z chwili jej nieuwagi wampir zaczyna.

-Ekhem... Pamiętasz te zabawy z Melionem? Dam wam jakieś zabawki? Co ty na to?

-A jakie? jeszcze chwilę...

-A jakie byś chciała? Są różne... Do różnych miejsc i czynności... Coś sobie wybierzesz. Co ty na to?

Zamyśliła się, wampir skończył i patrzy na Ciebie dość zdumiony tym co słyszał... Rex wybiega z pracowni i leci do Meliona. -Zabawki? Do różnych miejsc i czynności?

-Cóż... Dobry przywódca wie jak motywować swoich ludzi... I zna ich dobrze.

Wzdycha i wali klasycznego face palma. -Cóż, przez te stulecia na pewno sporo się zmieniło, niż kiedy ja byłem młodzieniaszkiem... do pracowni wpada Melion blady jak ściana. -Jakie zabawki Daimon?

-Gryzak i piłka...
Sam wzdycham i robię facepalm.

-Dlaczego Cie nie wierzę...? Coś jeszcze czy możemy wracać?
-Z mojej strony na chwilę obecną to wszystko, Panie Frey. Proszę się zgłosić jutro.

-Dziękuję serdecznie. - kłaniam się i wychodzimy

-A co z tą wesoła wioską? Rex przymila się do Meliona.

-Wesołym miasteczkiem. Jedziemy?

-No pewnie! Rex skacze dookoła Ciebie jak pchła na grzebieniu.

-To ruszajmy...
Jedziemy wszyscy do wesołego miasteczka. Kupuję bilety.
-Na co pierwsze macie ochotę iść?

Rex wydarła już na diabelski młyn za nią niezbyty entuzjastycznie poczłapał się Melion.

Nie będę im się ładować do wagonika... Niech mają chwilę dla siebie. Idę na strzelnicę obok Diabelskiego Młyna coby wiedzieć kiedy wrócą... A nóż, widelec! Coś wygram...

Całkiem nieźle Ci poszło, jesteś dumnym posiadaczem świecącego jojo i śnieżnej kuli z diabelskim młynem.

Jak tylko wraca Rex i Melion wręczam jej nagrody i pokazuję jak się bawić jojo.

Melion blady wytacza się z pod młyna Rex dopada zabawki i jak zahipnotyzowana bawiła się jojo, po uprzednim dokładnym obwąchaniu i smakowaniu :v

-Melion? Chłopie? Choroba lokomocyjna czy jak? Pomóc? Chyba, że to lęk... Wtedy możesz działać sam... Gdzie teraz?

-I jedno, byłbym wdzięczny za uspokojenie żołądka. I drugie, z tym poradzę sobie po swojemu. No i trzecie...

Pstryk, na pierwsze.
-Trzecie? O co ci...
Paczam na Rex i wokół.

-Dzięki stary... Cóż zastosowałem się do twojej porady...

-I jak?
Pilnuję Rex.

Rex dała dyla :v
-Cóż... Powiem tak, nasza smoczyna ma bardzo sprawny jezyk...

-Oke... Dobra, chodźmy za nią bo jeszcze tym językiem komuś coś wygada.

Szukacie Rex i rozdzielacie się. Znajdujesz ją jak z kimś rozmawia, jakiś typek w cieniu.

Podchodzę.
-Hej, Rex... Ładnie to tak?

Osobnik dosłownie znika kiesy tylko Cię dostrzega. -No co?

-Uważaj lepiej na takich jak on... Chodźmy do Meliona.

-Czemu...?

-Wykorzysta cie, zrobi krzywdę...

-Ale ja go lubię... Jest dla mnie miły. Jak mógł by mi zrobić krzywdę? Nie chcesz wiedzieć co bym z nim zrobiła...

-A wiesz, że on jest powiązany z zaklęciem, które na tobie ciąży? Może nawet on je rzucił...

-Kłamiesz! Nie wierze Ci.

-Magicznego wzroku nie da się oszukać, Rex...

-Ale ja tobie nie wierzę. Tyle mi mówisz, żebym się "uspołeczniła" a jak znajduje przyjaciela to masz o to pretensje. Rex strzela klasycznego focha i więcej się do Ciebie nie odzywa. Znajdujecie Meliona.
-Co tym razem przeskrobała?

-Wampir, potężny... Odpowiedzialny za to jebane zaklęcie. Ten urok sprawia, że ją do niego ciągnie...

-No ładnie Rex. A co my Ci mówiliśmy o rozmawianiu z obcymi?
-Dacie mi wreszcie święty spokój?! Możemy już wracać?! Jest bardzo wkurzona...

-A nie chcesz jeszcze czymś pojeździć? Odwiedzić domu strachów?

-Dom strachu? momentalnie jej źrenice zwęziły się a uszka którymi zastrzygła wydłużyły.

-Hej, spokojnie... Wsiadasz w wagonik i jeździsz przez makietę budynku. Wyskakują ci atrapy bądź przebrani ludzie...

Przysiągł byś, ze zauważyłeś u niej niepokojący błysk w oku... A może tylko Ci się wydawało...? -No to można zobaczyć...

-Proszę cie... Nie rozwal niczego i nie rzucaj się na nikogo.

-A czy ja coś mówię...? przewracasz oczami i idziecie, wagoniki są dwu osobowe...

-No to dajesz Melion... Upilnuj swojej podopiecznej...

-Tsa, łatwiej powiedzieć niż zrobić... wsiadają więc i jadą.

Jadę za nimi... Pilnuję jej.

Wytrzymała aż połowę trasy... Wyskoczyła z wagonika, Meilon próbował ją złapać ale go podrapała i zaczaiła si przy trasie, oczywiście w smoczej formie :v

-Ja pierdolę...
W najgorszym razie pacyfikuję ją... Jak tylko straszy to niech straszy...

Czai się na wagoniki, po czym wyskakuje z rykiem i pazurami po czym chowa się z powrotem, ma niezły ubaw. Gorzej z dzieciakami...

Wyciągam ją... No cóż. Już się nabawiła...

-No weź no! Jeszcze chwilkę! Nie bądź taki... burczy obrażona :v

-Ci... Bo jeszcze ktoś ze skargą przyjdzie... Chcesz jeszcze na coś iść?

-Nie wiem a jest jeszcze coś fajnego? O! O! Te samochodziki! jak dzieciak podskakuje i wskazuje na elektryczne autka.

-No to śmiało... Chodź.

Pruje jak strzała. -A jak się tym jeździ? gramoli się do jednego z autek.

Tu masz gaz, naciskasz to przyśpieszasz. Kręcisz kółkiem w lewo to skręcasz w lewo... W prawo to w prawo. - pokazuję jej

No to sobie jeździcie, wygląda na szczęśliwą... -Głodna jestem... Rex wisi na ramieniu Meliona.

-Jakiś fastfood?

-Czyli? przekrzywia głowę na bok.

-Są restaurację, które serwują tanie jedzenie. Bardzo szybko, tucząca i zapychająca masa... Chodź. Pokażemy ci.

Rex węszy chwilę, wybiera dużego burgera, duże frytki, cole i nachos. Pochłania je z prędkością światła...

-I jak? Smakuje? Ostrzegam, że jest to strasznie nie zdrowe... Raz na jakiś czas można sobie pozwolić, ale bez przesady. Nadwaga, miażdżyca...

-Jeszcze. Zajebiście to smaczne :v Oblizuje się gadzim jęzorem i wylizuje dokładnie opakowanie po nachosach.

-Eh... Słuchałaś mnie? - podaję jej burgera i daje znać Mordimowi by ciągnął ją ku wyjściu

Z burgerem w rękach grzecznie idzie za wami.

-Jak się podobało?

-Nawet fanie. Gadzim jęzorem oblizuje palce. Wygląda na zadowoloną.

-Można się fajnie bawić i normalnie?

-Ja chcę jeszcze! merdu, merdu ogonkiem... Na środku ulicy...

-Schowaj ogon! - syczę i zasłaniam ją - Jak nauczysz się kontrolować to możemy wychodzić regularnie... Prawda Melion? Jesteś chętny, nie?

-No co...? burczy pod nosem. -Rex, musisz się nauczyć kontrolować, kiedy jesteśmy poza rezydencją. Ludzie nie wiedzą o nas i na razie musi tak zostać. mizia ją po głowie.

-Któregoś dnia... Obie strony zrozumieją, że są jednym... I niczym się nie różnią.

-No to czego się czepiasz jak mnie troszkę poniesie?

-Bo to jeszcze nie teraz.

-Pffffffffffff! prycha dość donośnie, jedna baka się na was zaczyna gapić.

-Słucham panią, w czymś pomóc?

-Cóż córa widzę dość krnąbrna. uśmiecha się ciepło.

-Powiedzmy. - odpowiadam z uśmiechem

-Cóż traki wiek, co nam rodzicom pozostaje.

-Życzę pani więc żeby jakoś to znieść i wpoić kolejnemu pokoleniu trochę rozumu. Miłego pani życzę.

-Dziękuję i wzajemnie. odchodzi z szerokim uśmiechem. Po Melionie i Rex nie ma śladu...

Aktywuję zaklęcie śledzące. Gdzie są?

W zaułku za rogiem. Rex wygląda na wystraszoną.

Lecę do nich przygotowując po drodze tarcze i lokację.

-No już Rex, już spokojnie...
-Nie będę spokojna! Oni tam byli!
-Przecież Ci wierzymy, prawda Daimon?

-Wierzę. Rzuciłem właśnie zaklęcia tarczy i lokacji. Wiem gdzie i kto jest w obrębie kilometra. Spokojnie.
Dodaję szeptem do Meliona.
-Łącz nas.
-O co chodzi?

-Rządowi, a przynajmniej tak twierdzi. Niemniej ja nikogo takiego nie widziałem ale jej strach jest autentyczny. Zabierajmy się stąd.

-To chyba ta klątwa... Chodźmy.

Szybko wracacie do domu. Rex w pierwszej kolejności z zmienia się w swoją zwyczajową formę i tarza się w świeżo skoszonej trawie.

-No cóż... Jest w swoim żywiole. Rex, jutro też wieczorem pójdziemy razem w gości.

-Do kogo? skacze na Ciebie i przygniata cielskiem, we włosach masz pełno ździebeł trawy.

-Do tego Spokrewnionego co ostatnio...

-Meeeh to nie chcę. wstaje z Ciebie i mizia się do Meliona.

-Przez jakiś czas będziemy go odwiedzać regularnie... Melion ci to wynagrodzi.

-Ale ja go nie lubię... Dziwnie pachnie... Melion pata ja po mordce. -Ale chce Ci pomóc, tak jak ja i Daimon.

-Nas chyba lubisz?

-No tak... Ale jego nie! czmych! -Dobra pójdę za nią... Melion wzdycha i idzie za Rex.

Ja idę ogarnąć co działo się w świecie...

Stara bieda, faktury, raporty ze szpitali, wiadomość od sekretarki, w której przypomina Ci o wystąpieniu w BBC za dwa dni...

Dziękuję sekretarce... Robię co wymaga natychmiastowej uwagi i kładę się spać.

W środku nocy, trochę trak jakby ciasno... I gorąco...

Zanim otworzę oczy czy jakoś się poruszę rzucam tarczę i radar by zorientować się w sytuacji...

Po prostu Rex śpi na tobie :v a swoje waży, co gorsza strasznie głośno chrapie...

Przesuwam się by było mi wygodnie i śpię dalej...

Niezbyt wygodnie, rano stajesz ze ścierpniętym karkiem a Rex dalej jest rozwalona na całe wyro.

Jedno zaklęcie i jak nowo narodzony... Paczam w terminarz co jest do zrobienia.

Kilka spotkań, no i wypadało by się przygotować do spotkania w telewizji.

Szykuję się na spotkania. Do szpitala zaś wysyłam wiadomość, że przybędę porozmawiać z pacjentem przed wywiadem. Kartotekę znam... Jeszcze daję cynk Melionowi coby nastawił Rex na chwilę rozmowy.

Pacjent będzie gotowy a Rex zwleka się na śniadanie pół przytomna.

-Cześć Rex... Będę dziś chciał z tobą pogadać. Zbliża się ten wywiad w telewizji.

-Nooo... ziewnęła i zatopiła zęby w świńskiej tuszy.

-Smacznego...
Po śniadaniu ruszam więc...

Calutki dzień spotykasz się z inwestorami, kontrahentami i kolegami po fachu. Zjedliście lunch na mieście, późnym popołudniem wracasz i otrzymujesz wiadomość, że czeka na Ciebie bardzo wyjątkowy gość. Ktoś z Departamentu Obrony.

Poprawiam krawat i ruszam...
-Dzień dobry.

-Witam pana, panie Frey. wstaje, ściąga czapkę i mocno ściska dłoń. -Proszę wybaczyć to najście tak późną porą ale sprawa jest poważna.

-Domyśliłem się... Coś do picia może? Usiądźmy, a ja zamieniam się w słuch.

Podaje Ci kilka zdjęć... Rex w ludzkiej postaci jak szlaja się po mieście. -Chodzi o tę dziewczynę i nie, podziękuję.

-Co z nią?

-Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że jest powiązana z Alkaidą oraz badaniami nad bronią biologiczną. Bynajmniej nie jest oprawcą a ofiarą. Chcemy ja odnaleźć i jej pomóc.

Badam jego aurę...

Zwykły człowiek, nie jest złym człowiekiem, nie kłamie.

-Wiem, że jest pan ze mną szczery. Dlatego i ja będę... Alkaida nie istnieje. Co więcej to co jej się przytrafiło jest wynikiem nie ugrupowań terrorystycznych, a samego rządu. Chyba wie pan jak daleko sięgają moje wpływy? Wiedza również tam sięga...

-W takim razie wie pan zapewne też, że ta dziewczyna jest niebezpieczna... Chodzi nam wyłącznie o dobro kraju. Ja tylko wykonuje rozkazy, panie Frey, nie jestem od tego żeby je kwestionować czy rozwodzić się nad nimi.

-A jakie są pana rozkazy? Wytropić, zabrać i zamknąć?

-Dokładnie. Prosił bym żeby mi pan tego nie utrudniał.

-Nie utrudniam. Uniemożliwiam. Zna pan konstytucję?

-Owszem znam. Szczerze? Mi też się to nie podoba ale ja nie mam wyboru. Rozkaz to rozkaz. W razie odmowy pomocy miałem pana postraszyć, że Rząd zrobi z pana wroga publicznego numer jeden ale domyślam się, że to na pana nie zadziała...

-Raczej stałoby się na odwrót. Nie jest pan głupi.

Uśmiecha się gorzko. -Cóż, będę się więc już zbierać panie Frey... I proszę źle o mnie nie myśleć. Ja tylko wykonuje rozkazy... podaje Ci dłoń.

-Nie mam za złe. Życzę jedynie aby w przyszłości rozkazy były lepsze, bardziej zgodne z prawem i sumieniem.

Tym razem uśmiecha się ciepło i wychodzi. -Długo jeszcze!? Rex... Nie mogę jej uspokoić.

-Już wychodzi.

Poszedł, zanim wyszedł Rex narobiła sporo rabanu na piętrze. Kiedy wchodzisz na piętro widzisz jak wszystko ejst zdemolowane, coś przemkneło przez kortarz. Złapał Cię zasapany melion, ma rozciętę ramie. -Wreszcie...

Z miejsca go leczę.
-Co jest!?

-Wpadła w szał parę minut temu. Nie mogę się przebić żeby ją uspokoić...

-Rządowi...
Ciągnę go za Rex.

Leży pod kupa śmieci, połamanych mebli, podartych poduch i strzępków materiału. Widzicie tylko jej oczy. Nie trzeba być magiem żeby wyczuć bijącą od niej furię i strach a właściwie przerażenie. Warczała gardłowo i donośnie.

-Rex?
Trzymam się w pewnej odległości...

Głośnie i bardzo złowrogie warknięcie.

-Rex... Już w porządku. Poszedł. Nie pozwolimy cie skrzywdzić.

W twoją stronę leci kula ognia.

Negacja z pierwszej i tarcza z siły...

Dalej warczy, jak wystraszony i wściekły kot.

-Rex. To ja. Daimon. Wyjdź.

Syk. Powoli się wyłania. Tak wściekłej i wystraszonej jeszcze jej nie widziałeś...

-Spokojnie. My cie nie skrzywdzimy.

Powoli jej agresja topnieje a Rex kuli się pod nogami zasapanego Meliona.

-Gratuluję chłopie...
Życiem usypiam Rex, odprowadzam ich do pokoju. Rex zanoszę...
-Odpocznijcie...

-Takiego pierdolca to ja u niej jeszcze nie widziałem... wzdycha ciężko Melion. -Nie powinieneś jej brać do tego studia, Daimon.

-Domyśliłem się... Pokazać ją im to...

-Dokładnie. A co z wizytą u tego wampira? Dzisiaj chyba nie da rady.

-Powiadomię go...

-Zostanę z nią... Melion kładzie się obok niej na łóżku.

-Ano... Branoc.
Idę skontaktować się ze Spokrewnionym i przeprosić go za zaistniałą sytuację.

-Cóż... Rozumiem panie Frey. Jednakże proszę mieć na uwadze fakt, iż każdy dzień zwłoki umacnia urok.

-Rozumiem... I martwię się z tego powodu. Nie można go jakoś opóźnić? Zatrzymać? Albo zamiast wielu sesji tylko kilka mniejszych. Bo jak pan stwierdził zdjąć go na jeden raz może być dla niej nieprzyjemne.

-Mogę spróbować... Proszę z nią jutro przybyć. Uczynię co w mej mocy, by na raz zdjąć go jak najwięcej.

-Dziękuję...

Padasz jak ścięty kiedy tylko kładziesz się spać. Rano Rex dalej śpi z Melionem. Dziś wywiad. Kogo weźmiesz na drugie miejsce?

Tę drugą osobę... Dzwonię do szpitala i informuję ich. Telewizję też powiadamiam... Łapię śniadanie i jadę.

No więc jedziesz z pacjentami. Pan Simons ucina sobie z toba pogawędkę a mała wierci się jak na szpilkach. Docieracie do studia, nagranie trwa. -Witam, pnie Frey. Za pół godziny wchodzicie państwo. Czegoś potrzeba?

-Dla mnie nie... A moi podopieczni?

-Może wody, panienko. A dla mnie soczek... Mogę? mała robi minkę jak Rebeca :v

-Soczek zawsze. - uśmiecham się serdecznie

Prowadza więc was za kulisy. Chwilę przed rozpoczęciem podchodzi do Ciebie młoda reporterka. Blond włosy upięte w schludny kok, beżowa spódnica i garsonka oraz ciepły uśmiech. -Witam panie Frey i dziękuję za przyjęcie zaproszenia.

-Witam panią... Przyjemność po mojej stronie. Wszak dobrze by ludzie dowiedzieli się czegoś. - również się uśmiecham

Uśmiecha się jak anielica. Krótka pogawędka, program się zaczyna, chwila wstępu i pierwsze pytanie... -Co tchnęło pana, żeby zostać lekarzem?

-Moi rodzice zarazili mnie tym. Wpoili bym robił dla innych tyle ile tylko mogę. Więc tak jak oni zostałem lekarzem... Jak widać poszerzyłem nieco zakres możliwości, by pomagać większej ilości osób.

-Szkoda, że więcej ludzi nie ma pańskiego światopoglądu... Co pan myśli o łapówkach w tym jakże szlachetnym zawodzie i o samych ludziach, którzy je przyjmują? Czy pana zdaniem godzi to w dumę lekarską?

-Łapówki są wszędzie... Niestety. Osobiście staram się z tym walczyć ponieważ godzi to nie tylko w dumę lekarską ale i w godność pacjenta. Każdy ma prawo do dobrej opieki. Bez względu na to czy jest bogaty czy nie. Moim współpracownikom wpajam tę zasadę. Ponadto żaden nie musi brać łapówek by godnie żyć... Po pierwsze nie szkodzić. Po drugie ratować. A jeśli ktoś przyjmuję łapówkę... Nie zasługuje na miano bohatera. Bo tak ludzie postrzegają tych, którzy ratują im życie. Czy to strażak czy lekarz.

Aplauz :v -Piękne słowa panie Frey... Cóż ale nieco zboczyliśmy z tematu zdrowia. Co, w naszym codziennym trybie życia najbardziej szkodzi zdrowiu?

-Brak rozsądku i wiedzy. Wszystko w dzisiejszych czasach szkodzi. Nawet oddychanie, jeśli żyje się w mieście pełnym smogu. Należy pamiętać o umiarze i zbilansowanej diecie. Ćwiczeniach... Wpaja się to dzieciom w podstawówkach, niestety większość nawyków wynosi się z domu. Także pamiętajcie dzieci - jedźcie też warzywa i bawcie się na dworze, nie tylko przed komputerem. - kieruję wzrok do kamery i uśmiecham się

Chichot na sali :v -Co racja to racja. A co z domową medycyną? Czy farmacja to jedyne czym można się leczyć?

-Oczywiście, że nie... Ale to zależy od przypadku. Gdy się przeziębimy nie trzeba łykać tabletek garściami. Badania udowodniły, że zwykły rosół pomaga. Jednak gdy robi się nieciekawie, a temperatura wcale nie spada należy się zgłosić do specjalisty. Ziołolecznictwo również jest dobre jeżeli posiada się o tym wiedzę. Nie jest to żadna sztuka magiczna tylko nauka. Natomiast największą zbrodnią i zgrozą dla lekarzy jest homeopatia. Pamiętajcie - przez brak regulacji panoszy się wielu oszustów. Nie dajcie się zwieść cudownymi lekami na wszelkie dolegliwości.

Zadała Ci jeszcze kilka pytań. -A może teraz pytanie do pacjentów, z którymi pan przyszedł. Pan Brajan Simons i Laura Stern... Co powiecie o klinikach pana Frey'a?

Pierwsza wyrywa się mała.
-Lekarze są bardzo mili. A panie pielęgniarki bawią się ze mną! Od kiedy tam jestem nic mnie już nie boli, a mama już nie płacze. - szczerzy się
-Tak jak mówi ta urocza mała dama - opieka jest bez zarzutu. Mają bardzo ludzkie podejście. I nawet już krzyż nie daje mi się we znaki. - śmieje się staruszek

Krótka luźna rozmowa. -Cóż, czas antenowy niestety dobiega już końca. Jakieś słowo dla widzów panie Frey?

-Dbajcie o siebie i drugiego człowieka.

Podaliście sobie dłonie i zeszliście za kulisy. -Bardzo dziękuję, panie Frey. Z początku bałam się, że nie przyjmie pan zaproszenia.

-Również dziękuję. A skąd to przekonanie, jeśli można wiedzieć?

-Kilku mniej znanych lekarzy już mi odmówiło... Ale jak widać szczęście sprzyja odważnym.

-Może się bali... Rozgłos nie zawsze jest pożądany.

-Jak widzę panu nie przeszkadza. Mój dziadek mawiał, że tylko brudne sumienie boi się kiedy o nim się mówi. Ale, zajmuję panu tylko czas. Na pewno ma pan sporo na głowie. Raz jeszcze dziękuję, że pan przyszedł. uśmiechnęła się jak anioł, pasuje jej nawet ten uśmiech.

-Mądre słowa. Również dziękuję. Miłego życzę i sukcesów. - również się uśmiecham
Wracam do rezydencji...

-Świetnie Ci poszło. Melion szczerzy się na wstępie.

-Mówisz? - chwytam za szklankę miodu

-Ano. Nawet jednej kropli potu na czole! A pani prezenterka... Pożerała Cie wzrokiem. uśmiechnął się złośliwie.

-Przesadzasz... Nagrałeś mi to? - szczerzę się

-No pewnie że tak. Płytka leży u Ciebie na biurku.

-Dzięki. A jak tam Rex? Niech się przygotuję, jedziemy wieczorem do tamtego Spokrewnionego.

-Smutno jej, że nie poszła do telewizji ale rozumie dlaczego... Co nie zmienia faktu, że też oglądała.

-I jaka jej opinia?

-Chyba jej się podobało. Możesz sam ja spytać, aktualnie rysuje w salonie.

Idę więc...
-Hej Rex. Jak tam?

-Jakoś... nie odrywa się od kartki. -Fajnie wyszedłeś w telewizji...

-Dzięki. A co tam tworzysz? - zaglądam

-Nie wiem, tak bazgrole. A przyjemniej Jeffu tak to nazywa, bazgrołami... i faktycznie, kartki są pokryte chaotycznymi wzorami, postaciami, symbolami.

-Ciekawe... Dziś znów mamy wycieczkę. Co ty na to?
Może Melion coś więcej z tego wyczyta...

-A gdzie? podnosi wzrok znad kartki.

-Do tego znajomego Spokrewnionego. Ale tylko na chwilkę...

-To nie chcę. wraca do kartki.

-Nie marudź... Jak będziesz grzeczna to dostaniesz nagrodę. Pozwolę ci coś wybrać, w granicach rozsądku.

-Mówię, że nie chcę. Nie lubię go.

-Wiem... Rozumiem. Ale czasem trzeba się przemóc.

-Nie chcę! On śmierdzi paskudnie i po prostu nie chcę!

-Jak mogę cie więc przekonać do krótkiej wizyty? - wzdycham

-Nijak bo nie idę! prycha i sobie idzie.

-Melion jakieś pomysły?

-Można ją oszukać, zmusić, uśpić, zahipnotyzować...

-Hipnoza chyba byłaby najlepsza... Ewentualnie uśpić. Do wieczora jeszcze trochę.

-Postaram się ja przekonać, wolałbym żeby szła o własnych siłach i z własnych chęci.

-Też bym wolał... Jednak czasem trzeba coś na przekór zrobić by było lepiej...

-Ano... A co sądzisz o naszym młodym Picasso?

-Bardzo przypomina Jeff... A ty, panie psychoanalityku?

-Mi to wygląda na to ekspresję tego jak ona postrzega świat. Jej myśli, wspomnienia. Rysuje świat taki jaki widzi. Jak każde dziecko po przejściach, my tego nie pojmiemy najłatwiej chyba będzie Jeffu.

-Aż z ciekawości z tym do niej pójdę... Ty leć za Rex.
Idę znaleźć Jeff...
-Cześć... Mam takie małe pytanko. Co tutaj widzisz?

Jeff wzięła kartki. -To chyba wesołe miasteczko... Jakaś pracownia alchemika? A to twoja rezydencja... To nie wiem kto to ale chyba jakiś jej znajomy czy coś. nie masz bladego pojęcia jak ona cokolwiek widzi w tych bazgrach.

-Co możesz mi powiedzieć o tym znajomym?

Mruży oczy. -Jakiś facet, nosi się na czarno, z tego wynika że stoi w lesie albo parku. A co się  tak dopytujesz?

-Z troski...

-Daj spokój. Bazgroli sobie jak dziecko i tyle.

-Jak ona jest dzieckiem to ja jestem rodzicem... A rodzice mają instynkt.

-Jak tam sobie chcesz... Ja dzieci nie miałam i nie zamierzam więc się nie wypowiem.

-No cóż... Dzięki.
Idę zobaczyć jak idzie Melionowi.

-Ale obiecujesz?
-Tak obiecuję.
-No to ok...

Czekam aż wyjdzie...
-Jak tam?

-Zgodziła się ale postawiła twardy warunek.

-Jaki?

-Chce kota...

-Kota? Żywego?

-Tak, żywe zwierze. Chce mieć zwierzątko. Cóż zgodziłem się, ze na pewno dostanie zwierzaka, a co do tego jakie to jeszcze porozmawiam z tobą.

-No to ma to być kot czy coś innego?

-Najbardziej by chciała kota ale boje się, że nie zajmie się nim. Może rybka na start?

-Niech będzie ten kot... Jak będzie głodny to przynajmniej zamiałczy...

-To co idziemy po kota? z pokoju wypełza Rex.

-A potem w odwiedziny... Tak.

Skacze na Ciebie i przygniata cielskiem zaświniając cała twarz.

-Ale wiesz, że będziesz się nim opiekować?

-Tak Melion mówił, że mam mu dawać jeść dwa razy dziennie i się bawić z nim i kuwetę sprzątać...

-Jak chcesz, żeby był z tobą to tak... Eh.

No to Rex momentalnie się ogarnia, Jeff nieco jej przerobiła aparycję i jedziecie po kota :v

Witam się ze sprzedawcą...
-No to jakiego chcesz?

-Jakiś taki mały... O ten na przykład. wskazuję na małą białą puchatą kulkę ze złotymi oczkami i czarnymi łatkami na boku, które wyglądały jak czaszeczka.

-Nada się na jej pierwszego zwierzaka? - pytam sprzedawcę
Przy okazji zbieram całą wyprawkę...

-Cóż panie no kot jak kot. Czemu by się miał nie nadać?

-Koty różnią się w zależności od rasy... No ale dobra.

-Cóż to jest zwykły zoologiczny a nie hodowla... Ale mamy pewnego hodowcę, nikt się nie skarżył, koty grzeczne. No może trochę ciężkie w ułożeniu ale odrobina cierpliwości i gotowe.

-Rex? Bierzemy?

-Noooo.

-To poprosimy... I to też. - bierzemy całą wyprawkę i kota

Rex radośnie ściska zwierzaka, trochę za mocno...

-Rex... Delikatniej.

Rozluźniła uścisk. -Przepraszam...

-Pamiętaj, że to małe stworzenie. Jest bardzo delikatne...

-Aha. No okej... To jak mam się z nim bawić?

-Tu masz różne zabawki. - pokazuję - Machasz tym delikatnie przed nim... Będzie to łapać. Uczy się w ten sposób łowienia. Tu masz książeczkę...

-Mhm... kładzie kota na głowie i bierze książkę.

-Tylko uważaj... Chodźcie do samochodu.

Jedziecie do domu. Rex zagłębiła się w lekturze, bardzo powoli jej szło czytanie. Dała mu nieco za dużo karmy i mleka do miski.

-Troszkę mniej mu dawaj... Masz tu miarkę, widzisz? Koty i inne zwierzaki nie mają zbytnio umiaru. Będą jeść aż do pożygu.

-Mhm... Dobra... o dziwo Rex stara się jak może.

-Starasz się... Całkiem, całkiem. Jestem z ciebie dumny.

-Dopiero pierwszy dzień... mruczy Melion. -Ale ładnie Rex, oby tak dalej. A teraz czas na nas Rex. westchnęła ciężko ale grzecznie poszła.

Jedziemy więc do Spokrewnionego...
-Witam pana... Jesteśmy więc.

Rex warczy i kuli się. -Tak witam panie Frey... kłania się nisko zakapturzony spokrewniony. -Gotowa? -Nie... burczy Rex.

-Melion, zagadaj ją. Dorzuć aurę ukojenia.
-Za chwilę możemy zaczynać. Znów dziękuję za pomoc... - kłaniam się
Wspieram go Pierwszą, Życiem uspokajam Rex i zapewniam jej bezbolesny przebieg tego...

Idzie nawet nawet, tyle że Rex się opiera warczy coraz bardziej i szarpie się. -Proszę wybaczyć metodę ale musi pozostać nieruchomo... przy podłodze skłębiła się bordowa mgła, po chwili Rex siedziała związana przez macki. Zaczyna panikować -Daimon!?

-Mam lepszy pomysł... Proszę to wycofać. Rex, nie bój się. Jestem przy tobie. Rozluźnij się... Połóż się.
Uspokajam ją i rozluźniam mięśnie tak by się nie ruszała. Usypiam ją...

Opiera się. -Nie ja nie chcę już! Nie! w akcie bezbrzeżnej paniki Rex wydaje z siebie przeraźliwy skrzek przy którym wrzask Banshee i Nazgula to arie operowe, nigdy wcześniej nie słyszałeś takiego jazgotu. Wszyscy kładziecie się i zatykacie uszy. Decybele wibrują, szkło pęka. Nagle zalega bezdenna cisza. Wszędzie wala się potłuczone szkło a po Rex nie am śladu.

-Świetnie... Przepraszam pana.
Staram się namierzyć Rex.

Coś Ci odpowiada ale go nie słyszysz, jakby był za taflą wody. Czujesz jak jakaś ciecz cieknie Ci z ucha.

-Bębenki poszły...
Leczę kogo się da... Siebie też.

-Zaiste... Pełen niespodzianek jest pański smok... Szkoda tylko składników i eliksirów. Nic to. Zrobi się nowe. Chwile trwa zanim sę ogarniacie i otrząsacie. -Nie wiedziałem, że potrafi tak krzyczeć... wzdycha Melion. -Musimy ja jak najszybciej znaleźć, ale obawiam się że już wyszła poza twój radar.

-Zobaczymy... Są też inne sposoby.
Skupiam się...

Wyczuwasz ślad jej aury ale daleko stąd, prawie 3 km.

-Racz wybaczyć... Musimy ruszać. Melion! Czas nas goni.

-Ta domyśliłem się. Motor? Czy auto?

-To co mamy, samochód!

Szukacie jej ale ciągle wam się wymyka, jest bardzo szybka i często zmieniała kierunek. Zaczyna świtać a jej ni widu nie słychu.

Jeśli poszukiwania nie dają rezultatu przez dłuższy czas to dzwonię po Jeff... Jeszcze przed świtem. Wizja tropienia chyba zrekompensuje jej niedogodność...

-Szybka cholera... Jeffu idzie z nosem przy ziemi, jako wielki pies. Znacznie oddalacie się od miasta. -Ktoś ją chyba gonił... Próbowała zgubić ogon.

-Obyśmy my byli tym ogonem... Bo może być nieciekawie...
Wzmacniam nas ogólnie życiem, zmysły Jeff i neguję zmęczenie...

Idziecie w las, Jeffu nagle staje. -Sza! Na ziemie! szepcze i zmienia się w węża i gdzieś odpełza, po chwili wraca. -No niestety mam złe wieści...

-No to słucham...

-No... Sam lepiej zobacz. Chyba się spóźniliśmy... mała polanka, kompletnie zrujnowana, ewidentne ślady walki. Połamane i popalone dzrewa, bruzdy w ziemi. Wszędzie zapach krwi i ślady opon. -Tu trop się urywa...

-Trop się nie urywa... Ślady opon... Porwali ją. Gonimy ich! - śledzę ich zaklęciami

Jeffu tropi jak może. Ślady wiodą na drogę szybkiego ruchu, tam już na autostradę. -Dużo tych zapachów...

Bierzemy samochód...
-Zapach może i ciężko... Ale ślad aury z łatwością znajdziemy.

Jedziecie długo, bardzo długo. Zbliża się południe, dojeżdżacie do blokady na drodze, podchodzi do was jakiś strażnik. -Proszę zawrócić. Teren prywatny.

-Rozumiem... Miłego dnia.
Zawracamy i odjeżdżamy kawałek.
-Mamy zakres poszukiwań zawężony... Jak myślicie, kto to?

-Nie mam pojęcia...
-Ja chyba mam stary ale nie jest optymistyczna wizja... I co teraz?

-Obserwacja, planowanie, inwigilacja, odbicie i zniszczenie. W tej kolejności...

Nie minęło nawet pięć minut... -Głodna jestem...

-Dobra...
Życiem odnajduję i zabijam jakieś zwierze... Siłą oprawiam i podgrzewam.
-Smacznego... Musimy się skupić i wybadać co i jak. Jak się tam dostać.

-Sama mogłam to zrobić, szybciej by było. burknęła Jeff zatapiając zęby w mięsie.

-Nie marudź...
Ruszamy obejść ten teren... I wypatrzeć cokolwiek.
-Jeff? Możesz nas wesprzeć z góry?
Wzrok z siły, pierwszej i życia powinien ułatwić sprawę.

-Mówisz masz. sporych rozmiarów orzeł poszybował i latał długo. Widzisz więc ogromna połać terenu, na środku kilka zabudowań, paru pojedynczych ludzi kręcących się po terenie.

Staram się siłą wykryć elektronikę na terenie... Choćby i na zewnątrz, tak na początek.

Na zewnątrz jest trochę komputerów ale pod nią... Wyczuwasz cała masę sprzętu. Jeffu wycofuje się, ludzie z dołu zaczęli się na nią gapić.

-Rządowi... Z pewnością. Podziemna baza i tak dalej... Na zewnątrz nie ma kamer. Ale nie wiem co będzie w środku. Jakieś oświecenie spłynęło na was może?

-Może lepiej się stąd zabierajmy? Chyba zwróciłam na siebie ich uwagę.

-Ta...
Oddalamy się trochę...

-Kurwa... I co teraz Daimon? Jak to rozegramy?

-Jeszcze nie wiem... Muszę pomyśleć.

Melion nerwowo chodził w te i wewte, Jeffu spała. Zaczyna się ściemniać.

-Jeff? Jak wiele jesteś w stanie zrobić? Zmorfujesz się w kogoś? Melion Umysłem zwab do nas kogoś z nich, ogłuszymy go i przejrzymy pamięć... Jeff w tej formie rozejrzy się dokładniej. Chyba, że macie lepszy pomysł albo wolicie wbijać się na pałę.

-Hmmm nie wiem ale chyba powinno dać radę. Czekaj spróbuję. Jeffu na próbę zmienia się w Ciebie. Oprócz ubrań nie różni się niczym, nawet głos ma taki sam. -I jak? Da rade?

-Chyba tak... Pamiętaj Jeff. Melion da ci wspomnienia danej osoby, udawaj ją... Umysłem będziemy w kontakcie.

-No okej... Jakby co, powiedzcie Draco, że to nie Kog rozerwał mu bluzę... Udaje wam się zwabić jednego z ludzi. Był święcie przekonany, ze prowadzą badania nad florą i fauną okolicy. Jeffu poszła.
-Co ty na to Daimon?

-Na co?

-No ogólnie... Martwię się o Rex i to bardzo...

-Ja też... Dlatego tu jesteśmy, odbijemy ją.

-Jak tylko myślę co oni z nią teraz robią... pięści mu się zaciskają.

-Pomyśl lepiej co się z nimi stanie jak ich dorwiemy...

-Myśleć to ja se akurat mogę... Nawet gdybym miał możliwość, pewnie bym nic nie zrobił oprócz pobicia... A tym sukinkotom należy się długa i bolesna śmierć...

-Jeff również ich nienawidzi... Ona oporów nie ma.

-Szkoda, że nie jestem psionikiem albo ogonaistym... wy tu gadu, gadu a Jeffu wraca, późno w nocy. Było już kompletnie ciemno.
-No dobra od czego mam zacząć?

-Ilość i rozmieszczenie osób, wejście i zabezpieczenia...

Zaczęła bazgrolić coś w ziemi. ogólny plan. -Ludzi od chuja, pod ziemią oczywiście, bo na górze jakieś trzydzieści. Wejść na dół jest chyba... Trzy...? Dwa dla ciężarówek i jedno dla ludzi ale nie wiem jak tam wejść, jest na kod i skaner siatkówki. Tyle wiem, nikt nic nie wiedział, mówię o tych z góry, dobzre że ten był informatykiem i udało mi się nieco zczytać z komputerów.
-Więc jaki plan?

-A ciężarówki kiedy jadą?

-Z zaopatrzeniem raz w miesiącu, okazjonalnie jak kogoś łapią lub przenoszą.

-I pewnie akurat dostawa nie dziś? - wzdycham

-No nie. Ale możemy zaczekać tydzień...

-Nie zaczekamy. Już za długo zwlekamy. Ty chciałabyś tam siedzieć tyle? Zwabiamy trzech. Przebieramy się za nich, zbieramy informacje. Melion rzuca na nas iliuzję i wkradamy się do środka. Jakoś poradzimy sobie z zamkiem. Albo wśliźniemy przy jakiejś okazji.

-A co jak akurat przyjdzie jakiś nadnatural z dołu? Od razu nas wyczuje.

-Niekoniecznie. Założę tarczę z pierwszej, żeby nas nie wykrył. A jeśli... Zatrzymam go nim powiadomi kogokolwiek.

-No dobra... niestety przychodzi tylko jeden. -To który idzie ze mną? pyta Jeff.

-Ja... Melion. Jakbyśmy nie wrócili pędź do domu. Powiadom innych.

-Okej. Ile mam na was czekać?

-Gdzieś do ośmiu godzin... Zaczaj się daleko.

-Okej. Powodzenia. Melion odjeżdża. -Jak wyjdziecie dajcie mi znać. idziecie, bez problemu przechodzicie. Zaczepia was jedna kobieta w kitlu -A wy jak zwykle do późna co? rzuca z uśmiechem.

-Jak zwykle. - odpowiadam z manierą wyuczoną ze wspomnień

Zaśmiała się. -Te twoje grzyby przecież nigdzie Ci nie uciekną... ze wspomnień wiesz też, że łączy was dość bliska relacja...

-One nie... Ale im szybciej skończę tym więcej czasu będzie później. - puszczam jej oczko

Obłapia Cię. -Mówisz...?
-Wiem, ze nie lubisz jak wam przerywam ale obawiam się, z regulamin... wtrąciła nieśmiało Jeffu udając nerdzika. Kobieta spojrzała z ukosa na Jeff.
-To idź do swoich pleśni. Nie będziesz współwinny... warknęła, Jeffu się wycofała nieco.

-Mimo wszystko ma rację. - cmokam ją w policzek - Lecę skończyć co zacząłem i widzimy się tam gdzie zawsze...

-No niech Ci będzie... puszcza Ci oczko i idzie.
-No, tyłek ma niezły... rzuca Jeffu  oglądając się.

-Później o preferencjach...

-No to choć panie Grzybek, pan Pleśniak Cię zaprowadzi. mijacie ludzi z laboratorium i zamykacie się w jednej z sal. -Aż dziw bierze, że nie mają monitoringu... W pokoju są komputery, sprzęt laboratoryjny i tajemnicze drzwi z metalu i czytnikiem oraz klawiaturą z boku. Wyglądają na bardzo nowoczesne, bardziej niż sprzęt w laboratorium.

-No cóż... Zobaczymy.
Siłą wysyłam impuls do otwarcia, uprzednio upewniam się że nikt nie nadchodzi.

Zapaliła się czerwona kontrolka. -Mam złe przeczucia...

-Nie tylko ty...

-Kurwa i co teraz? Zaraz tu będą z dołu, ostro wkurwieni za kolejny fałszywy alarm...

-Jesteś informatykiem. Powiedz, że naprawisz...

Drzwi otwierają się, staje w nich spory fagas z rządzą mordu w oczach. -Co wy do kurwy nędzy odpierdalacie!?

-Em... - udaję skruszonego - Chyba znów czujniki wariują. Pole elektromagnetyczne urządzeń je pobudza, zbyt czułe są... Najmocniej przepraszamy. Może... - tu wstaw imię nerda, za którego podaje się Jeff - Coś na to poradzi?

-Do kurwy nędzy ile razy wam powtarzać?! Odpierdolcie się wreszcie od tego sprzętu! Jeszcze raz zawyje alarm i oboje dostajecie po ryjach! grozi wam pięścią wielkości melona.

-Kiedy to naprawdę nie nasza wina... - jęczę niby przestraszony - Ostatnio komputer z pomieszczenia obok zainicjował alarm. Zła kalibracja i tyle...

-Uważaj żebym ja Ci czegoś zaraz nie skalibrował. warczy gniewnie i znika za drzwiami.

Zanim zniknie rzucam na niego spella i kopiuję jego gałkę oczną. Wspomagając się tym za parę chwil jak on odejdzie dalej spróbuję znów otworzyć drzwi...
-Tam są kamery... Możliwe, że będziemy musieli działać szybko... Albo natkniemy się na przeciwników...

-Najpierw to ty wykombinuj jak to otworzyć... nie znasz przecież kodu...

Ale wspomagając się magią próbuje to hakować...

Nie wiesz jakim cudem ale udaje Ci się otworzyć drzwi bez wywołania alarmu, pozostają kamery...

W pierwszych, które nas widzą wywołuję krótkie spięcie... Tylko na czas kombinowania. Hakuję szajsungiem sieć i ustawiam stały obraz w kamerach... Jak nie to spięcie i lecimy dalej.

Drzwi zatrzaskują się za wami, zaczyna wyć alarm...

-Zajebiście... Lecimy.
Załączam protekcję i detekcję... Wysyłam potężny impuls po sieci. Niech spali co może...

Część kamer pada, winda jest zablokowana a po schodach ktoś na was biegnie. -I co teraz? Ona pewnie jest gdzieś na dole?

Po pierwsze staram się wykryć Rex... Po drugie ocenić szansę na przebicie przez mury.

Coś zakłóca Ci sygnał i magię :v działa bardzo opornie, Jeffu też powoli zaczyna się zmieniać. -Co jest?

-Jakiś dispell... Przygotuj się, chyba będzie trzeba walczyć...
Rozglądam się za jakąś drogą... Czy nie ma nic innego poza schodami?

Jest też korytarz w przeciwna stronę który skręca w prawo.

Ciągnę Jeff za sobą... Uważam, żeby nie wpaść na kogoś...

Na końcu korytarza jest druga winda i klatka schodowa, jednak po niej tez się ktoś wspina. Zaciągasz Jeffu do pustej sali. -I co teraz? pyta szeptem.

-Może szybem windy? - szepczę - Jak znajdziemy źródło negacji to może uda nam się je zdjąć...

-Jak? Przecież są po blokowane i zaraz będą tu ludzie? Może wcisnę się do wentylacji... Podsadzisz mnie? W razie czego mogę się zniknąć i powiadomić resztę, sprowadzić pomoc.

-Dobra... Możemy czołgać się wentami...

-Kurde nie wiem czy się wciśniesz, ciasno tu... Jeffu włazi. Kiedy ty masz już zamiar się wciskać do pokoju wpada grupa ludzi, uzbrojonych i w maskach. -Nawet nie drgnij...

-Masyu... Wspomóż mnie losem.
-Dobra... Macie mnie. - rzucam z uśmiechem

Cały czas mają Cię na muszce, trzech podchodzi i zakładają Ci obroże i kajdanki z tyłu pleców. Czujesz się słaby i nie stawiasz oporu. Prowadzą ą Cię w dół.

Zanim założą mi obrożę zakładam na nią barierę i dodatkową tarczę na siebie... Idę.

Cóż próbowałeś... Długo Cię prowadzą, mijasz cele i laboratoria, w jednym z nich katem oka widzisz smoka przypiętego do stołu.

Zapamiętuję drogę i ewentualne kody jak coś wpisują. Rozglądam się dyskretnie...

Wprowadzają Cię do jednego z gabinetów i przywiązują do krzesła, trzech zostaje Cię pilnować. Po chwili wchodzi jakiś jegomość w kitlu. -A co my tu mam?

-Nie co, tylko kogo... No i wypada się przedstawić. Chyba, że mam pana zwać Mengele.

-No racja, racja! Gdzie moje maniery... zaśmiał się. -Możesz mnie nazywać Doktor Smitch... A Ciebie jak zwać? Z kim mam przyjemność? podchodzi i ogląda Cię :v

-Proszę mi mówić Abaddon... A czy maniery każą trzymać gości związanych?
Dyskretnie Losem, Czasem i Siłą zaczynam niszczyć więzy...

-Gości nie, ale intruzów tak. Więc, panie Abbadon z czym mam przyjemność? Ogoniasty? Zgadłem? dziab:v pobiera krew.

Warzę mu ją w próbówce. :v
-Spokrewniony... Śpiący może pan nie jest, panie Smitch?

-Mały złośliwiec z Ciebie... Słuchaj zrobimy tak, ty będziesz grzeczny a ja będę dla Ciebie miły. Co ty na to? dziabie znowu...

Znów mu ją warzę. :v
-Po pierwsze będę szczery... Szczerość jest ważna. Nie lubię jak coś mi się zabiera. Zwłaszcza materiał, jako człowiek uczony chyba mnie rozumiesz, panie Smitch. Po drugie będę wyrozumiały... Pozwolę wam się pomodlić przed tym jak zatańczę na zgliszczach tej dziury.

-Cóż a mogło być tak miło... jeden ruch doktorka przy nadgarstku, na którym nosi jakiś jakby zegarek i potężny wstrząs elektryczny uderza w Ciebie, wszystkie mięśnie boleśnie sztywnieją. Pobiera Ci krew i zanim cokolwiek z nią robisz wychodzi.

-Oby ci torporem w sercu stanęła...
Znów próbuję odizolować się od obroży. Jak więzy?

Bardzo wolno, toporne paskudztwo. Po chwili doktorek wraca. -Po co tu przyszedłeś?

-Po muffiny czekoladowe z nadzieniem malinowym.
A co z obrożą?

Obroża ani drgnie. -Ładnie to tak? Ja tu grzecznie i kulturalnie się pytam a ty, szczeniaku takie odzywki?

-Szczeniaku? Na wilcze mam już trzy kręgi. - uśmiech firmowy nr. 3

Wzdycha i wali klasycznego facepalma. Jakiś młodzik wchodzi do gabinetu. -Eee doktorze? -Co znowu? -Chodzi o tego smoka... -Już idę, idę... A tego pana do celi. czwórka Cie bierze i eskortuje.

-Coś nie tak doktorku?
Jak mnie już mają prowadzić to idę jak najwolniej... Zanim mnie wrzucą do celi chcę pozbyć się więzów.

Już Cie wrzucają do celi, więzy puszczają.

-Spowolnij ich, mnie przyśpiesz.
Wspomagając się życiem zakładam dźwignię najbliższemu z eskorty i próbuję przejąć jego broń. Jednocześnie nakładam na siebie możliwie najsilniejsze tarcze. Ciągnę po nich serią z karabinu... Oby Los był dla nich łaskawy i tylko ich to obezwładni.

Masz jednego w garści, drugi leży i się wykrwawia. jeden z pozostałej dwójki szarpie się z tobą i karabinek, lufa skierowana jest w górę, drugi sadzi się, żeby Cię walnąć od boku.

Wykorzystując założoną już dźwignię przerzucam trzymanego delikwenta na tego, z którym się szarpię. Chcę, żeby obalili się na wzajem. Wtedy wolnym już karabinkiem ciągnę po zachodzącym mnie z boku.

Został już tylko jeden delikwent, niestety nie trafiasz go on za to Ciebie tak, dostajesz potężny cios w brzuch, wypuszczasz karabin, on wpycha Cię do celi i zamyka drzwi.

-Kurwiesyny!
Sprawdzam czy da radę jakoś się wydostać...

Jest szyb wentylacyjny ale jest za mały dla Ciebie... Nie mniej po dobrej godzinie coś słyszysz. -Ej..? Pssssst...! Jak się trzymasz Daimon? coś szepcze do Ciebie.

-Chujowo ale stabilne... - odszeptuję

-Postaram się Cię wyciągnąć... Nie jest łatwo się tu przeciskać... Daj mi chwilę. Aha! I znalazłam Rex, musimy się spieszyć.

-Wiem... Jakoś mogę pomóc?

-Na razie nie... Odsuń się od drzwi lepiej... Jeffu milknie. Długa chwilę to trwa ale coś skrobie przy drzwiach. Po chwili się otwierają, a Jeffu w masce trzyma ledwo żywego młodzika w szponach.

-No ładnie... Młody, masz może kluczyk do tego ustrojstwa? - stukam w obrożę - Albo wiesz gdzie go trzymają?

Trochę ciężko mu się mówi przez rozchlastane gardło...

-No i chuj... Co teraz Jeff?

-Choć, pójdziemy na górę, tam jest lepszy widok i komputery. prowadzi Cię na wyższe piętro i prowadzi do pomieszczenia nad salą gdzie trzymają Rex. Jest przypięta metalowymi obręczami do stołu, leży jak sfinks, tyle że łeb ma położony na stole. Skrzydła ma mocno wyciągnięte i unieruchomione na stelażu, naukowcy coś grzebią w koścu skrzydeł, błonę ma poszarpaną i poprzecinaną. Na glowie ma jakiś hełm, do którego są podłączone kable i komputer, jest tez podpięta do całej masy innych urządzeń. Leży spokojnie, bez ruchu. -Co oni jej robią?

-Lepiej się pośpieszmy! Damy radę się tam wbić?
Próbuję zhakować komputer...

-No zawsze można wejść frontowym wejściem... Ten wampir powinien mieć klucz, ten co tam stoi i ją... Głaszcze?

-No to chodźmy! Ciężko będzie z nim walczyć... Wiesz jak zabić wampa?

-Eee kołek w serce? Może zrobimy tak, ja ich odciągnę a ty tam wejdziesz i ją wyciągniesz. Jakby co zawsze mogę się zniknąć. Co ty na to?

-Zgoda... A na przyszłość - urwać głowę.

-Zapamiętam. Jeffu wychodzi i widzisz jak drzwi otwierają się, Jeffu pokazuje im gołą dupę, rzuca kilka bluzgów i zaczyna spierdalać. Jak się domyśliłeś, polecieli za nią.

Zakradam się więc do Rex... Trzeba ją jak najszybciej odłączyć...

Jesteś w laboratorium z Rex, ale jak ją uratować nie wyrządzając większej szkody?

Po pierwsze sprawdzam co to za ustrojstwa... Jak działają, jak je wyłączyć... Ją można dodatkowo zabezpieczyć magią.

Robią jej pranie mózgu... Temu siedzi spokojnie. W komputerze w sali, oprócz kilku nagrań znajdujesz program pod który jest podpięta, udaje Ci się go wyłączyć, dalej trwa w bezruchu.

Sprawdzam jej stan... I program czy da się go odwrócić. Jakieś notatki? Karty pacjenta?

Notatek od groma, z nich wynika że chcieli ją wyprać z osobowości i wolnej woli, zrobić z niej narzędzie. W dużej mierze im się udało ale proces został przerwany, wydaje Ci się, ze z czasem powinna dojść do siebie.

Melion raz jeszcze będzie musiał się popisać. Uwalniam ją z okablowania i cucę.

Ściągasz hełm, leży z otwartymi oczami, tępo wpatrzona przed siebie, gałki oczne wciąż jej drgają i są mocno przekrwione.

-Rex! Rex! Ocknij się, to ja Daimon. Melion czeka za tobą, bardzo się martwi.
-Masyu, wpłyń na nią Losem. Niech się odwróci zmiana. Pokaż jej Czasem to co przeżyła z nami.
Ja zaś Życiem doprowadzam ją do jakiejś znośniejszej kondycji... Ciągnę ją w stronę wyjścia jeśli jest w stanie chodzić.

Tyle, że nie rusza się z blatu. -Nie tak, panie Abbadon. Reaguje tylko na komendę. w drzwiach widzisz znajomego wampa, uśmiecha się bezczelnie.

-Dzięki... Rex, urwij mu głowę. - wskazuję na wampa
Jeśli to nie zadziała... Niech Masyu spowolni go Czasem. Ja otępię Życiem, nie pozwolę wypowiedzieć słowa... Dobędę noża i ruszę na niego.

Jako tako działa ale skubany używa akceleracji :v zaczynacie się szarpać. Robi sobie całkiem ostre pazurki.

Z pazurami nie pozostaję dłużny... Siłą krzeszę mu ogień na twarzy. Powinno go to oślepić, dać mi chwilę... Próbuje przez najdelikatniejsze miejsce czaszki wbić mu nóż w mózg. Wzmacniam się Życiem.

Pada na ziemię. -RX-36, zabij! coś mocno wgryza Ci się w ramię.

-RX-36! Zabij jego!
Jeśli nie zareaguje to rzucam się na wampa żeby go dobić. Nawet jeśli ma mnie to kosztować kawałek ramienia...

Kosztuje Cię to więcej niż kawałek ramienia... Ale wamp spłonął, co teraz zrobisz z Rex? Wciąż się rzuca na Ciebie w ślepej furii.

Coś po doktorku zostało? Może tam znajdę odpowiedź... Albo klucze.
Masyu niech ją spowolni, ja Życiem ją uspokoję. Zaaplikuję sen...

Spowalnia to ja ale nie zasypia, masz chwilę żeby przeszukać dymiące resztki i znajdujesz kluczyk do obroży.

Ściągam ją więc i z pełną mocą Życia usypiam Rex. Szukam jakichś informacji na temat komend.
-RX-36! Stop! Leżeć!

Chwieje się, jest bardzo senna i kładzie się, dopiero kiedy używasz komendy "waruj". Masz listę, dużo tego niema.

Każę jej więc iść za sobą. Jeśli jest posłuszna to nie muszę jej trzymać w śnie... Idziemy do wyjścia. Jeśli ktoś próbuje nas zatrzymać czy atakować wydaję jej komendę...

Problem polega na tym, że oni też wydają jej komendy, ich słucha bardziej. -Panie Frey! W dół! padasz na glebę nad głowa słyszysz kilka strzałów, trójka strażników pada martwa.

-Kogóż ja widzę... Ciekawa sytuacja.
Każę Rex mnie bronić. Chyba, że z miejsca rzuca się na jegomościa... I blokuję jej słuch. Teraz ma jedną komendę, którą można zmienić jeśli na to pozwolę.

-Tak ciekawa... To wszystko moja wina... Jest ciężko ranny i w obszarpanym mundurze, opiera się o ścianę i osuwa.

Leczę go...
-Rozkazy to rozkazy... Ale proszę się nie załamywać. Świat ciągle się zmienia... Może też i na lepsze.

Uśmiecha się pod nosem -Taa... Naprawdę nie miałem wyjścia, potrzebowałem tego awansu. mam dwójkę małych dzieci, trzecie w drodze,ale gdybym wtedy wiedział co oni jej zrobią... koleś jest ewidentnie skruszony i żałuje.

-To lepiej, żeby pan przeżył. Nie jest dobrze gdy ojciec zostawia dzieci... Chodźmy lepiej.

-Czy... Czy to co jej zrobili, da się odwrócić? pimpacie do wyjścia.

-Magia i uczucie nie jedno już zdziałały.

-Wytłumaczy mi to potem pan? Mam sporo pytań... drogę zagradza wam dziesięciu ochroniarzy, alarm wyje jak wściekły.

Próbuję obezwładnić magią jak największą ilość osób... Rex ma nas bronić... Stawiam na nas dodatkowo tarcze.

Ściągacie ich szybko i biegniecie dalej. Pan z departamentu ma niezłego cela. Jesteście tuz przy wyjściu, widzisz wściekłego morfa jak rozrywa na strzępy kilku ochroniarzy, jest mocno ranna.

-Jeff! Do wyjścia!
Leczę ją... Każda pomoc może być potrzebna.

Zmienia się w coś na wzór triceratopsa i taranuje wszystkich na drodze, ułatwiając wam wyjście. Jesteście już na górze w laboratoriach badawczych.

-Melion! Wychodzimy przygotuj sie!
-Wszyscy biegiem! Transport czeka!
Wspomagam wszystkich Życiem coby się nie zmęczyli...

Autko grzeje silniki, w momencie kiedy wpadacie do auta, słyszycie potężną eksplozję za wami widnieje przepiękna kula ognia. Pan z departamentu uśmiecha się tajemniczo.

-Mało subtelne, ale skuteczne. Dobry ruch... Melion... Jak dobry jesteś w odtwarzaniu wspomnień? Negacja przekazu podprogowego...
Przywracam Rex słuch... I sprawdzam czy jeszcze czegoś z nią nie zrobili. Jakichś czipów czy czegoś nie ma?

Oczywiście że ma, pod trzecim kręgiem szyjnym. No i pozostaje kwestia skrzydeł, co z nimi robili?

Usuwam więc czip i go niszczę. Skrzydła badam magią...
-Ma pan jakieś pytania na teraz? I proszę dać mi namiary na pana rodzinę...
Posyłam tam ochronę...

Ma w nich identyczną tkankę jak w mózgu i reszcie ciała, wciąż nie masz bladego pojęcia co to jest. Żołnierz podaje Ci adres. -Cóż mam wiele pytań... O co w tym wszystkim chodzi?

Zmniejszam wpływ tkanki... Morfuję jej budowę do tkanki Rex. Czytaj zmieniam tkankę obcą w jej właściwą. Zwykłą. Zakładam zaklęcie długofalowe pracujące cały czas do uzyskania efektu.
-Chodzi o brak tolerancji... O to, że jesteśmy inni. Choć to nie prawda.

Kiedy zaczynasz majstrować przy tkance Rex zaczyna się kulić i popiskiwać. -Cóż... Nie każdy człowiek potrafi się zmienić w smoka... Co jej jest? -Daimon? Co się dzieje tam z tyło?!

Przestaję więc.
-Spokojnie Melion... Ta tkanka się rozrosła. Tak... Różne mamy ścieżki. Są wampiry, zwierzołaki, magowie i tak dalej. Pan też nie jest tylko człowiekiem. Wystarczy otworzyć oczy.

-A jej zachowanie... Takie, proszę wybaczyć, "zezwierzęcenie" jest naturalne?

-Widział pan co tam robili? Jak pan by się zachowywał żyjąc tam od urodzenia jako eksperyment?

-Och rozumiem... Przepraszam. Czuję się bardzo winny, to w końcu ja ja złapałem... To była zwykła nagonka. Jak psy gończe za zaszczutą zwierzyną... Niczym się od nich nie różnię.

-Jest różnica. Nie zaślepia pana nienawiść. Ma pan uczucia... I wciąż może pan naprawić wszystko. Pomożemy sobie na wzajem i zmienimy świat na lepsze? Przy okazji... Chce pan wiedzieć jaka ścieżka jest panu pisana?
-Odczytaj jakim nadnaturlem się stanie.

-Jeśli zacznie podążać tą ścieżką, to psionikiem.
-Czy ja wiem... Chyba wolę żyć w błogiej nieświadomości.
-Wybacz Daimon że wam przerywam, zamienimy się?

-Pewnie... Proszę pytać dalej.

Siadasz więc za kołkiem, a Melion przylega do Rex. -Co oni Ci zrobili...
-Daimon... Będę rzygać... Jeffu jest zielonkawo blada :v

Od razu rzucam zaklęcie.
-Lepiej?

-Dzięki... zasypia.
-Może o pańskiej gromadce powie mi pan więcej? Tak na dobry początek.

-Rex jest zwierzołakiem. Melion jest magiem, Mastigosem. Jego magia skupia się na umyśle. Jeff jest strażnikiem mocy jej siostry Alex, która jest Psionikiem. Jej głównym atutem jest morfim. Ja zaś jestem dziewięcioogoniastym wilczej krwi... Również władam magią, jak zapewne już pan zauważył leczę nią. Resztę gromadki jeszcze pan pozna... Przy okazji - może przejdziemy na ty?

-Sam Piterson, były już zapewne członek Departamentu obrony.

-Mała uwaga... Oni to nie Departament Obrony. Jeśli tak się podawali to przykro mi...

-Sprzeciwiłem im się, nie wykonałem rozkazu, wiem za dużo no i wysadziłem ich bazę w powietrze. Nie sądzę żeby pozostawili to tak bez odzewu.

-Cóż... Jakoś na to spróbujemy zaradzić.
Kolejny telefon. Do mojego asystenta z prośbą o wyczyszczenie kartoteki Sama.
-Zobaczymy co da się zrobić. A jak nie... To zapewnię ci ochronę. Potajemnie i tak mam już w garści właściwy rząd. Staram się teraz o stanowisko. Jeszcze jakieś pytania?

-Tylko jedno... Ona zawsze się tak ślini jak śpi? Rex spała oparta łbem o Sama, obśliniając go całego, Melion też spał.

-Zdarza się... Wybacz.
Usuwam ślinę życiem.
-Wszyscy są zmęczeni...

-Nie dziwię się. Jak myślisz, wybaczy mi? Będzie to w ogóle pamiętać?

-Nie mam pojęcia... Ale o to będziemy się martwić później.

Docieracie do posiadłości. Rex wychodzi jak robot podąża za tobą. -Do pracowni co nie Daimon? Ściągnąłem mojego nauczyciela, odprawimy mały rytuał i powinno być okej.

-Do pracowni... Będzie okej.

Siwy jegomość w meloniku i smokingu już czekał, dziarsko wyszedł wam na spotkanie. -Melion! Kopę lat! skłonił się też obie. -No to kto jest tym beznadziejnym przypadkiem?

-Miło mi pana poznać. - podaję dłoń - Oto Rex...

-Coście z nią zrobili? Z tego co mi młody opowiadał to wulkan energii z ADHD... przygląda się smokowi, który stoi jak zombie.

-Przekazem podprogowym zmienili ją... Aktualnie reaguje tylko na polecenia.

-Rządowi se pieska z biednej dziewczyny robili, co? A jakie zna sztuczki? :v wypalił z głupawym uśmiechem.

-Tylko mord...

-Meh typowe dla nich... No dobra, żarty na bok. Panie Frey, prowadź pan.

-Zapraszam...
Prowadzę ich do pracowni.
-Jakoś mogę pomóc?

-Jak możesz to pewnie synek. No choć tu gadzie ty, nie bój się. Nie gryzie, prawda?

-Aktualnie nie... Zaczynajmy.

Trwa to bardzo długo, uśpiłeś Rex, żeby nie sprawiała problemów. Godziny ciągły się w nieskończoność. -Ile ona tam, była? Cholernie mocno się wżarło ale jak się obudzi powinno być okej. Mogą wystąpić przez pewien czas problemy z pamięcią, mieszanie się wspomnień, lunatykowanie, nagłe zmiany nastroju oraz ataki gniewu czy paniki. jeżeli to potrwa dłużej niż tydzień, wezwijcie mnie. Melion powinien sobie jednakowoż poradzić.

-Dziękuję panu bardzo... Cóż. Została jeszcze ta klątwa...
Paczam pierwszą.

Nieco się tego na kociło. -Cóż, na to już nic nie poradzę, nie jestem Spokrewnionym ale na pewno znajdziesz kogoś kto Ci pomoże.

-Z tym już sobie poradzę. Naprawdę dziękuję. Mogę coś dla pana zrobić?

-Spraw żeby siat był lepszym miejscem, chłopcze. W młodych nasza nadzieja. puszcza Ci oczko, kłania się i zbiera do wyjścia. Rex śpi.

-Zrobię co w mojej mocy. Melion? Skorzystamy z okazji i pojedziemy do tego Spokrewnionego?
Kontaktuję się. A Sam może sobie odespać jeśli chce... Ugoszczę go.

Dziarsko czuwa przy Rex :v Jedziecie więc, witacie się. -Kim, że jest pański towarzysz?

-To Sam Piterson, właśnie wkracza w nasz świat po przygodzie z Rządowymi. Przy okazji raz jeszcze przepraszam za szkody z ostatniego razu. Czy mogę się jakoś zrekompensować i odwdzięczyć za pomoc?

Zamyślił się. -Mi nie, ale Marti chętnie by się bliżej jej przyjrzał... A waszmość Piterson co taki blady?
-Nie nic, tak tylko... mentor zarechotał głosem z krypty... -Ech ludzie, ludzie...

-Odezwę się więc do niego...

Spojrzał na pogrążonego we śnie smoka. -Dobrze, że śpi... zaczął, powietrze aż wibrowało od magii, chyba nawet Sam to wyczuł... Rex zaczyna się wić i rzucać przez sen.

Razem z Melionem uspokajamy ją dodatkowo... Niech nic nie czuje.

-Koszmary... mruknął Melion. Rex coś mruczy. -Jeszcze chwila... oznajmił Spokrewniony.

Zwiodczam jej mięśnie, żeby się nie rzucała. Melion niech robi co może.

Cała drży. -Na razie wystarczy, jednak to dopiero początek.

-Tego się obawiam... Dziękuję.

-Nie ma za co panie Frey... Panie Piterson, nie tykał bym tego na pana miejscu... wystraszony odłożył kryształek na miejsce i czerwony jak burak odsunął się. -Cóż... Coś jeszcze mogę dla waszmości uczynić?

-Podziękujemy. Będziemy już wracać. Dobrej nocy życzymy.

-Zaiste i proszę pamiętać. Nie puszczać jej samopas, on zapewne już wie że mieszam mu z planach, nie zostawi tak tego. wracacie do domu.

-Ty Melion pewnie idziesz spać, co? A ty Sam? Potrzeba ci czegoś? Albo masz jeszcze jakieś pytania?

-Cóż, przeżyłem spotkanie z magami, smokami, wampirami i wilkołakiem o 9 ogonach... Mogę skorzystać z barku?

-Śmiało... Ale wilkołak a dziewięćogonów to różne sprawy... - śmieję się i sam też sobie polewam

-Kiedyś, jak byłem mały chodziłem z ojcem na polowania. Któregoś dnia ustrzeliliśmy wielkiego wilka, który po chwili zmienił się w człowieka i padł... Myślałem, że mi się przywidziało ot dziecięca fantazja... Wypił do dna. -Dużo takich chodzi po świecie?

-Bardzo dużo... Na każde dziesięć - dwadzieścia tysięcy ludzi przypada jeden wampir. O innych nie wspominając.

Pokiwał głową. -Ciężko pewnie wam co? Musicie się ukrywać, żeby was nie skatowali jak tej dziewczyny Rex ma na imię?

-Właściwie to dwie silne osoby mogłyby podbić z miejsca kraj czy kontynent... A są też tacy silni, że jedną myślą niszczą planetę. Ukrywamy się z zasady. Dopóki ludzkość nie zacznie rozumieć. Ale czasem jest ciężko.

-Gorzej niż Żydzi za czasów okupacji Hitlrowskiej... Cóż późna godzina, nie chcę nadużywać gościnności.

-Pokój gościnny czeka jeśli chcesz odsapnąć...

-Dziękuję uprzejmie. służba go odprowadza, sam byś się chętnie zdrzemnął. W drodze do sypialni atakuję Cię coś białego i mocno ściska w pasie. -Daimon!

-Hej. Co tam?

-Jeffu mówiła, że Rządowi porwali Rex i że robili jej krzywdę i że tobie też...

-Ale już dobrze. Wszyscy wróciliśmy cali i zdrowi... A Rex zajął się Melion i jego mentor. Jest dobrze. A co tam u was?

-No martwiliśmy się, tak nagle was wywiało... teraz wisi na tobie :v -A jak się czujesz? Nie boli Cię nic?

-Nie, tylko zmęczony jestem. - uśmiecham się i głaszczę ją

-A no to dobrano... ściska Cię mocno i leci dalej korytarzem.

-Branoc.
Idę się położyć...

W nocy budzi Cię silne uczucie niepokoju.

Skanuję cały teren...

Ktoś łazi po korytarzu.

Idę więc...
-Co jest?

W mroku widzisz tylko bezduszne zielone ogniki jej oczu, skacze na Ciebie i przygniata, wbijając pazury w ciało i kłapiąc paszczą.

Aplikuję jej pawulon.
-Rex! Uspokój się!

Wciąż dyszy wściekle, nie schodzi. Wbija w Ciebie nieprzytomny wzrok.

-Rex! To ja, Daimon! Przyjaciel.

Zamiera w bezruchu, jej źrenice rozszerzają się, schodzi z Ciebie i siada w korytarzu, rozgląda się zdezorientowana.

-Jesteśmy w domu, bezpieczni. Melion śpi idź i kładź się. Nie jesteś zmęczona?

-Ale ja nie... Byliśmy u tego wampira... Co się stało?

-Pogadamy rano, dobrze? Padam na twarz...

-No ok... A gdzie jest frędzel?

-Jaki frędzel?

-No mój kot, Frędzel. Nie mogę go znaleźć...

-Powinien być z Melionem.
Skanuję posiadłość...

Śpi sobie kotek na posłanku w jej pokoju. -Aha, no dobra to dobranoc. Przy okazji, nie wiem czy wiesz ale strasznie śmierdzisz krwią... idzie sobie zanim cokolwiek zdążyłeś odpowiedzieć.

Tak na wszelki wypadek czyszczę się Życiem... Idę spać.

Budzisz się wypoczęty ale bardzo późno jak na Ciebie bo aż o 10 :v

Idę na śniadanie po drodze sprawdzając co dziś do zrobienia...

Służba i asystenci uwijają się jak mogą, wygląda na to że masz dzień wolny.

-Jak samopoczucie? - pytam ekipę - I jak Frędzel?

Rex siedzi i czyta książkę o kotach którą jej dałeś, do ogona przyczepiła sobie puszek i powoli nim rusza, a kotek próbuje łapać. Melion się przygląda z uśmiechem, reszta buszuje w ogrodzie. -No fajnie... odpowiada zaczytana, Melion się śmieje -Nawet, nawet. A ty?

-Jest dobrze... Trochę wolnego nawet mam.

-No to gratuluję. W końcu możesz się odstresować i poobijać nieco. Jakie plany?

-Szczerze to nie wiem... Pewnie zwyczajnie poleniuchuję przy książce.

-Rebeca mówiła, żeby gdzieś wyjść jak spałeś. Tak razem.
-Ej Daimon, w nocy mówiłeś że chcesz mi coś rano powiedzieć. Rex nagle oprzytomniała.

-No to można się ugadać... A! To ty chciałaś o coś zapytać, Rex. Co się stało wtedy.
-Co jej powiemy, Melion? Że uciekała i walnęła się w głowę?

-No tak.
-Eee... Mam pomysł...
-A co pamiętasz?
-No, że byliśmy u tego wampira, coś tak ściągał tą klątwę i obudziłam się siedząc na Daimonie wczoraj.

-Jaki?

-Dobra, nie pamięta Rządowych ani samego rytuału... Może powiemy jej, że po prostu zemdlałą?

-Straciłaś wtedy przytomność... Mówił, że możesz mieć przez jakiś tydzień problemy z pamięcią i takie tam

-Mhm... Czyli to już koniec? Nie muszę tam chodzić?

-Jeszcze z raz czy dwa...

-No nieeeeeeeeeeeee... zalamentowała -No proszę nooo... Ja nie chcę noooo...

-Jeszcze tylko troszkę i później nie będziesz go widzieć... Za to masz Frędzla.

-No mam... Będę grzeczna obiecuję ale proszę, nie każ mi do niego chodzić... proszę... Naprawdę będę już grzeczna. aż serduszko boli ze smuteczku...

-Eh...
-Melion, zagadaj ją. Uśpi się ją i zawiezie. Mniej stresu dla niej i kłopotów dla nas.

-Tsa
-Ale do wieczoru jeszcze trochę czasu... Co porobimy? głaszcze Rex, która wtula łeb w niego a kotek dalej próbuje złapać jej ogon.

-Rebeca chciała gdzieś iść... Chodźcie to zapytamy.

Kotek idzie za ogonem Rex i idziecie na dwór. Gromada dziczeje w ogródku, Rebeca jeździ na Jeffu-smoku, Max i Alex gadają pod drzewem, Kokabiel i Draco trenują sobie, a Foxy opala się na leżaczku.

-Rebeca! Chodźcie tu na chwilę! Chcecie gdzieś dziś wyjść?

-No! Może do lasu albo nad jezioro?
-Na plaże! Chodźmy na plaże! Jeff zaczęła podskakiwać jak pchła na grzebieniu...

-Wszyscy chętni?

Wszyscy z wyjątkiem Alex nie zgłosili sprzeciwu. -Co to plaża? Rex pyta szeptem.

-Piaszczysty teren wokół zbiornika wodnego... Leżysz, odpoczywasz, bawisz się. A ty Alex?

-J-Ja podziękuję... Serio... mały buraczek :v

-Dlaczego? Coś nie tak?

-No ja... Po prostu zostanę...

-Okej...
Wołam Max'a na stronę.
-Wiesz o co chodzi? Głupio, żeby sama została...

-No wiesz... Ona i Jeffu sporo wycierpiały za młody w sierocińcu zarządzanym przez bandę zboczonych pedofilii... I Alex ma teraz potworne kompleksy i dość silna androfobię...

-No to masz może jakąś propozycję?

Podrapał się w tył głowy. -No nie wiem, nawet nie mam pomysłu jakby ją przekonać.

-A na odosobnionej plaży? Tylko nasza grupa?

-Myślę, że to już prędzej. Pogadam z nią.
-A Frędzel też może iść?

-A nie zgubisz go i będziesz pilnować, żeby nic mu się nie stało?

-No postaram się... A koty potrafią pływać?

-Potrafią, ale w większości nie cierpią wody. Nie wiem jak z twoim...

-Mhm... A ja umiem pływać? derp face :v

-Nie wiem... Jak nie to cie nauczymy.

-Nie lubię wody... burczy pod nosem.
-No dobra Alex idzie z nami ale pływać nie będzie.

-No dobra, szykujcie się.

Chwila moment i cała gromadka jest gotowa. -To gdzie jedziemy? pyta Rebeca w przeuroczej białej sukience letniej.

-Zobaczycie... Mam takie jedno miejsce.

-Ja poproszę na start coś na żołądek... zadeklarowała Jeffu i władowała się do auta, Draco na kolana :v Cała gromadka się wtarabaniła. Widzisz jak Rex ciągnie kota na sznurku, ciasno zawiązanym wokół szyi zwierzaka.

-Rex... Poluzuj mu tę smycz.. Bo się udusi. Tobie miło by było gdyby ktoś cie tak ciągnął?

-No ale mówiłeś, że mam go pilnować bo ucieknie... luzuje pętle na szyi zwierza i wsiada do auta.
-Ładnego masz tego kotka. Rebeca zaczęła go miziać w aucie, Rex cicho powarkuje.

-Pilnować, nie dusić. I uspokój się, nikt ci go nie zje i nie zniknie też jak ktoś go pogłaska.

Burknęła coś pod nosem i wgapiała się w szybę. Długo jedziecie, zajeżdżacie, a tam...?

Niewielkie jezioro otoczone z jednej strony stromym zboczem, a z pozostałych stron drzewami. Jest też niewielka plaża osłonięta dużymi kamieniami.
-No to zapraszam, rozkładajcie się i heja!

Jeffu wparowała do jeziora robiąc wielki rozbryzg, Max i Kokabiel wbiegli do wody chwile później. Foxy rozłożyła sobie ręcznik, nasmarowała i wylegiwała na słońcu. Alex ułozyła się w cieniu i vczytała książkę. Draco wbiegł do wody z Rebecą na plecach. Rex uwaliła się w cieniu z kotkiem na głowie. -I co ty na to Daimon? Rex zaczyna się uspołeczniać. rzucił Melion rozkładając sobie leżak.

-Cieszę się... Bardzo jej pomagasz.

-Cóż robię co mogę. jest jeszcze długa, naprawdę długa droga przed nią ale widać, że się stara.

-Ze spokojem... Dobrze idzie.

Rex powoli z kotem na głowie podeszła do wody i powoli zanurzała łapy co wyglądało zabawnie, reagowała zupełnie jak kot :v

-Ciekawe jakie życie będzie mieć jej kot... - śmieję się cicho

-Obawiam się, że istnieje ryzyko iż krótkie. westchnął Melion.

-Z ciekawości... Jak on umrze? I też idź się bawić.

-Wypadnie z okna... Masyu poleciała się chlapać z resztą. Tak sobie obserwujesz Rex i omal nie dusisz się ze śmiechu kiedy Jeffu ją ochlapała. Rex podskoczyła z sykiem strosząc się i wierzgając łapami i zwiała na koce, omal nie gubiąc Frędzla.

Siadam sobie więc z książką i mam baczenie na ekipę.

Rex wylizywała swojego kota, zwierz wyglądał na zadowolonego, Foxy opalał się, restza ekipy dziczała w wodzie. -Berek! wskoczył na Ciebie mokry i uwalony błotem oraz glonami owczarek i zaczął spieprzać z wywalonym jęzorem.

Używając pełni Życia i formy ogoniastego rzucam się i odklepuję.
-Berek!

-Oszust! Bez magi! zrobiła nagły zwrot i ruszyła za tobą, Max i Bece przyłączyli się.

-To zejdź na dwie nogi!
Uciekam...

-Psi to nie magia :v wyszczerzyła się i pognała za Maxem, ten złapał Ciebie.

-To bez mocy cheat'erko!

-Jak bez mocy? To ja nie mogę się bawić? Rebeca zesmutniała :v

-Bez mocy wspomagającej ciało... - pat, pat

-Mam Cię! Berek! i biegnie dalej z usmeichem.

Łapię kogo mam najbliżej i uciekam, wskakuję na skały...

Jeffu leci za tobą. -Miało być bez magi i psi! tyka Cię macką i spieprza krzycząc "Vlololololo!" i wymachując macką.

-A ja używam? - śmieję się

-Mam pomysła! Max zrób portal z wyjściem nad wodą, byle dalej od brzegu. Jeffu rozpędza się, wskakuje i robi gigantyczny rozbryzg wody.

-Fajnie... Bawcie się ładnie... - siadam z książką, może trochę przysypiam
W cieniu oczywiście...

Kiedy się budzisz po paru minutach widzisz że cała gromadka dziczeje w wodzie. Nawet Rex pływa z kotem na głowie.

Wzdycham... Jak coś to im pomogę... Melion powinien jej wytknąć tego kota na głowie.

-A myślisz, że nie próbowałem? Uparła się... Puki co nie dzieje mu się krzywda...

-Ano... No cóż. Zobaczymy co dalej...

Rex wyłazi z wody, odkłada kota na ręcznik, otrzepuje się i wylizuje kociaka jak kocia mama :v -Ale musisz przyznać, że wygląda uroczo.

-Może wyrobi u siebie instynkt macierzyński... ;v

-Nie strasz mnie... I nie mów jej bo sobie jeszcze dziecka zażyczy...

-Nie zdziw się... - śmieję się

-Ja ojcem być nie chcę... A jak podsuniesz jej taki pomysł to ty zostaniesz dumnym smoczym tatą...

-Jeszcze dorośniesz do tego...
Klepię go po ramieniu.

-Bardzo śmieszne... A co z tobą? Ty nie masz tej "jedynej"?

-Jeszcze nie...

-A co powiesz na panią reporterkę z BBC? podaje Ci zimnego browara.

-Weź... Widzieliśmy się parę chwil.. Ładna, ale co więcej o niej powiem?

-Masz jej numer, zadzwoń, pogadaj, dowiedz się o niej więcej. Nie myślisz chyba że jakaś Ci spadnie jak grom z jasnego nieba?

-Nie... Ale myślę, że będę wiedział jak mnie do jakiejś pociągnie.

-No wiesz niby mnie do Rex też nie ciągnęło...

-Ale trafił swój na swego...

-No widzisz? Tylko nie pytaj Masyu czy Draco, która jest dla Ciebie...

-Prędzej z Masyu... - krztuszę się piwem ze śmiechu

Przewraca oczami. -No weź chociaż raz pogadaj z ta reporterką... Mówię Ci, ona leci na Ciebie.

-Może i tak... Zobaczymy chopie.

-Nie dam Ci spokoju dopóki tego nie zrobisz, wiesz o tym? szczerzy się perfidnie.

-To czekaj sprawdzę terminarz...

Masz wolny wieczór jutro ;v nagle podbiega do Ciebie Jeffu -Nie uwierzysz... Ona ma skrzela!

-Kto?

-No Rex a kto. Sam zobacz! Normalnie amfibia!

-Ja chędożę... Kto jej dorobił?

-Na mnie nie patrz. Pływała se no to ją chciałam, trochę podtopić, poszła na dno, nie rusza się i łyka wodę, ja spanikowana a ta se płynie dalej po dnie!

-A kot cały? Zawołaj ją tu no...

-Ta kot chyba cały. Jeffu nurkuje i po chwili wyłania się Rex, plując i odkrztuszając wodę. -No?

-Jak się oddycha pod wodą? I co z Frędzlem?
Badam pochodzenie skrzeli...

-No dziwnie a Frędzel śpi na kocu.
Wielce zaskakuje Cię fakt iż posiada ambiwalentne płuca... Ach Ci Rządowi...

-Eh... Baw się dalej.

Rex kładzie się na kocu obok kotka. -I co? Jeffu jej dorobiła, co?

-Ma je od bardzo dawna...

-Serio? Ciekawe... Nie słyszałem żeby smoki miały skrzela.

-Ona nie jest zwykła... Pamiętaj.

-No też racja... Ciekawe co jeszcze w niej zmienili, co dorobili, co wycieli... Nie myślałeś żeby ją zbadać?

-No cóż... Dodatkowe badania nie zaszkodzą...

-Tylko delikatny bądź, Rex jest bardziej wrażliwa niż by się wydawać mogło i bardziej uczuciowa niż sama zdaje sobie z tego sprawę.
-Idę z Frędzlem na spacer. rzuca i znika z kotkiem na głowie w krzakach.

-Wiem, Melion... A ty jej pilnuj jak oka w głowie.

-Się robi szefie... rzuca z uśmiechem i wyciąga się na leżaku.

Na wszelki wypadek rozciągam Sferę alarmu... Sam też się rozkładam na leżaczku i wracam do lektury.

Nie minęło nawet pięć minut. -Daimon co dobrego mamy w menu? Głodni jesteśmy... Jeffu tyka Cię ogonem w ramie.

-Są kanapki, kurczak na zimno... Tam stoi lodówka.

Cała gromadka obległa lodówkę. -Foxy chodź, zrobimy ognicho.

-Pomóc wam?

-Damy se radę ty myślisz że- Ała!... Jebana drzazga... Jeffu ssie palucha :v

-Że? - rzucam z uniesioną brwią

-Że pierwszy raz to robimy? dalej ssie palucha i tula się do Draco, żeby pocałował paluszek żeby nie bolało :v

Wzdycham...
-Za chwilę wracam... Jeziora nie osuszcie.
Oddalam się trochę i dzwonię do pani reporter.

-Sara Brown przy telefonie, słucham?

-Dzień dobry pani Saro. Z tej strony Daimon... Chciałem zapytać czy ma pani może czas jutro wieczorem?

Chwila ciszy. -Eee... Mam, a o co chodzi?

-Chciałbym więc zaprosić panią na kolację i rozmowę... Jeśli ma pani chęć.

Znowu chwila ciszy :v -Oczywiście, z chęcią!

-Więc przyjadę o... 19? Skąd panią odebrać?

Podaje Ci adres.

-Do jutra w takim razie...

-Do zobaczenia, panie Frey. rozłącza się, zanim jednak to zrobiła przyśiągł być, że zapiszczała jak nastolatka :v

Sprawdzam jak ekipa... Rex...

Rex ni ma a ekipa zrobiła sobie ogniska i podgrzewają amciu nad płomieniami.

-Melion? Nie zgubiłeś kogoś?

-Spokojnie, chodzi sobie po okolicy i gada do Frędzla, chcesz popatrzeć?

-Nie... Dzięki.

Gadacie, jecie, bawicie się, Rex w końcu wraca ze śpiącym kotem na głowie i uwala się na kocyk, zwija się w kłębek.

-To co ekipa? Zadowoleni?

-Ano! Rebeca wciąż biega z Kokabielem i kawałkiem, arbuza. Foxy dalej się opala, a Alex w dalszym ciągu czyta książkę...

-Jak tam Max? Alex zadowolona?

-Cóż... W zasadzie to nie robiła cały dzień nic innego. Nawet Jeffu się poddała...

-Na spacer może ją wyciągnij...

-Próbowałem, naprawdę. Chyba zapuściła korzenie jak ten dąb, pod który siedzi...

-Eh... Wybacz, psychologiem nie jestem... Może Melion pomoże.

-Pogadam z nim, ale nie rozumiem czego się wstydzi... Chodzi mi o to, że tak naprawdę to Jeffu wszystko wycierpiała a zobacz jak się różnią.

-Rozleniwiła się... Życiowo i społecznie.

-Psychologiem nie jestem... Ale czemu?

-Sam powiedziałeś... Jeff przeszła wszystko za nią.

-Ehhh ale to jest nieuczciwe względem Jeffu, ona ją wykorzystuje.

-To pogadaj z Jeff... Niech ją napomni jako siostra.

-Chyba każdy z nią rozmawiał z wyjątkiem Ciebie, Meliona i Rex. Chciałbym wiedzieć co jest przyczyną, żebym mógł jej pomóc...

-No dobra... Pogadam z nią.

-Dzięki. Alex w dalszym ciągu czytuje sobie w spokoju świętym książkę a właściwie leksykon medyczny.

-Hej Alex... A ty się nie ruszysz? Żadnej rozrywki tylko nauka?

-Nie dzięki, lubię czytać i się uczyć. nawet nie podnosi na Cibie wzroku.

-Więc porzucasz wszelki kontakt z innymi? Aspołeczna nie będziesz dobrym lekarzem...

-O co Ci chodzi? udało Ci się przykuć jej uwagę.

-O to, że odcinasz się od drugiego człowieka. Jak wtedy komuś pomożesz? Najpierw pomóż sobie...

-Czemu uważasz, że się odcinam? Bo co? Nie latam jak debil z piłką i nie taplam się w wodzie?

-Bo nawet nie rozmawiasz. Na mnie spojrzałaś dopiero jak wytknąłem ci błąd, który ci przeszkadza.

-Oni są zajęci sobą, ja sobą...

-To zajmij się życiem wśród innych i dla innych. Albo nie zostaniesz lekarzem.

Chyba ją zabolało...

-Pomyśl o tych, którzy są dla ciebie... Jeff, Max... Bądź również i dla nich.

-Ja po prostu nie czuję aż takiej potrzeby bycia z innymi... Zawsze miałam tylko Jeffu a ona mnie... A teraz sam widzisz. Zwyczajnie mnie nie potrzebuje już więcej... Nikt z resztą...

-Mnie możesz okłamać, siostrę też choć nie wypada. Ale samej siebie nie oszukasz. Potrzebowałaś Jeff to była, Jeff znalazła szczęście i nie wiem... Zazdrosna jesteś? Czy może ci czegoś brak... Oni się o ciebie martwią. Chodzą i rozmawiają... Ale olewasz ich i zbywasz. Otwórz oczy.

-Nie wiem... Może... Może po prostu się boję zmian... wzdycha głęboko.

-Zmiany są zawsze... Czy tego chcemy czy nie. Zamiast się bać zobacz jakie masz nowe możliwości.

-Wiesz nasze życie wywróciło się do góry nogami z dnia na dzień, Jeffu znormalniała, Max wrócił... Trochę sporo tych zmian...

-No nie mów, że się nie cieszysz...

-Oczywiście, że się cieszę, lubię na nich patrzeć, jak są szczęśliwi. Zwłaszcza Jeffu.

-No więc też bądź szczęśliwa... Chyba nie jesteś emo i się nie tniesz?

-Co? Nie! Skąd Ci taki debilizm przyszedł do głowy?

-Bo tak się czasem zachowujesz...

-Mam swoje problemy i powody do wstydu, nie muszę się do tego ciąć i sobie dokładać...

-Więc wyjdź do ludzi... Samemu dźwigać problemy trochę ciężko.

-Jeffu robiła to przez dziewiętnaście lat... Czy ja wiem...

-Słyszałem, że obrywało jej się za ciebie. Jak myślisz? Czemu jej odbiło? Bo cie chroniła...

-Nie wypominaj mi... burknęła i skuliła się.

-A co robisz żeby jej to wynagrodzić? Albo chociaż podziękować?

-Nie wchodzę jej w drogę, daje jej się cieszyć normalnością.

-Kiepsko to wychodzi. Wiesz... Wyglądasz na opryskliwą i gburowatą.

-Serio? zrobiła nietęgą minę.

-Serio...

Wzdycha. -Nie chciałam żeby tak wyglądało...

-Ale wyszło... Jednak nie wszystko stracone.

-Mówisz? w tym momencie zostajecie staranowani przez wielkiego owczarka. -Nie zamulać! Choć! Berek! i Jeffu spieprza dalej a za nią leci Max i Draco.

-No to zapraszam do zabawy.
Klep

Wzdycha ale leci za wami :v

Volololo ;v

Alex powoli ale zaczęła się rozkręcać. Zaczęło się robić późno, słońce nisko wisiało na horyzoncie.

-Ekipa! Zbieramy się?

-Ta wypadało by. Draco tachał na plecach śpiącą Jeffu, Kakabiel zaś Rebecę. Reszta zwija się o własnych siłach.

-No to zapraszam do wozu..
Wracamy...
-Melion? Znów trzeba będzie uśpić Rex...

-Tsa... Wiem... Rex zasypia z waszą pomocą na tylnej kanapie auta wciąż z kotkiem.

Odstawiamy resztę i lecimy do Spokrewnionego...

A tam panuje straszny chaos, wszędzie pełno ghuli i innych Spokrewnionych, nie chcą was przepościć.

-Coś się stało? - zagajam

-Mistrza ktoś zaatakował w jego własnej pracowni, którą doszczętnie zdemolował... powiadomił Cię Marti, blady nawet jak na wampira.

-A sprawca?

-Nie wiadomo. Nie zostawił żadnych śladów lub skutecznie je zamarkował...

-Spróbujemy pomóc...
Odchodzimy kawałek.
Razem z Masyu i Melionem paczamy Czasem, Losem, Pierwszą i Przestrzenią.

Znasz Spokrewnionego odpowiedzialnego za to... I a klątwę Rex. -Nosz cholera... Z drogi! zjawia się Vincent.

-Vincent! Wiemy kto to zrobił!

-To świetnie, bo ja nawet nie wiem jeszcze co się stało. Nosz do kurwy nędzy z drogi! ciągnie Cię za sobą do pracowni.

-To jeden z dawnych lat tutejszego mistrza... Wiem tylko tyle, że poczynił dużo szkód i zaatakował. Nie powiedzieli nic więcej... No i to on rzucił klątwę na Rex.

-Pewnie się mści... Mam nadzieję, że- O kurwa... Dopychacie się do pracowni i widzicie mistrza przybitego metalowymi prętami do ściany, jest cały pokryty ranami i zakrwawiony a z jego piersi zostało wyrwane serce i ułożone na blacie biurka. Kilka ciał innych wampów i krwawy napis na ścianie. "Ostatnie ostrzeżenie". Vincent osunął się, ledwo go utrzymałeś.

-Vincent, cholera! Trzymaj się... Trzeba go doprowadzić do porządku. Będziesz potrzebny.
Umieszczam serce na swoim miejscu uprzednio ściągając miszcza ze ściany.
-Trzeba go znaleźć... Jak Statut się wyraża w takich przypadkach?

-A jak Ci się wydaje? Nie zadawaj debilnych pytań! "Ożywiają" Mistrza ale jest bardzo osłabiony. -To... Był... On...

-Wiemy... Przykro mi to stwierdzić, ale trzeba będzie się nim zająć. Miejski Kat już gotowy? Może... Wspomóc go? Jak widzę nie łatwe zadanie przed nim.

-Daimon, jesteś moim przyjacielem ale proszę Cię... Wyjdź i wróć jutro... inni Spokrewnieni pomogli się dźwignąć Mistrzowi i gdzieś go zabrali, razem z nimi zniknął i Vincent. -I co teraz? O kurwa... Rex została sama w aucie...

-Masyu też tam jest... - lecimy do samochodu

Ni ma ich :v

-Masyu. Gdzie jesteś? Co z tobą i Rex?

-Nyu! Chciała iść na spacer i jej pilnuję.

-Idziemy do was, dasz radę jej przekazać żeby szła w naszą stronę?
Lecimy z Melionem biegiem...

Nic złego się nie dzieje. Jakiś dzieciak z mamą zaczepili Rex bo ma ładnego kotka, trochę nosem kręci ale jest spokojna i... Miła?

-No to co robimy? Śledzimy ją tak dla bezpieczeństwa?

-Tsa lepiej bądźmy w pobliżu. Rex chwilę jeszcze rozmawia z kobietą i małym i idzie sobie dalej z kotem na rękach, rozgląda się, węszy.

Zakładam tarczę żeby nas nie wyniuchała...

I idzie sobie dalej, parę osób ją zaczepia, część obarczała, dla części była względnie miła.

-Co sądzisz Melion?

-Wow... Kim ona jest i co zrobiła z Rex?

-To ty tu jesteś ekspertem od psychiki...

-Naprawdę jestem pod wrażeniem... chodzi sobie tak chwilę aż tu nagle znikąd wyłaniają się dresiarze i otaczają ją...

-Wywołaj u nich strach! Byle szybko jeśli zaczną coś kombinować...
Ja wywołam sraczkę u ewentualnych napastników razem ze zwiotczeniem mięśni rąk i szczęki...

I bez waszej magi srają po nogach ze strachu jak Rex pokazuje im kły, pazury i nerwowo macha ogonem... Na szczęście nie ma innych ludzi.

-To akurat było uzasadnione... Lepiej strach niż coś więcej...

-Ano... Zgarniamy ją czy obserwujemy dalej?

-Czekaj... Niech se jeszcze pochodzi. Przecież jest wolna... Masyu? Przekaż jej proszę, że jak będzie chciała wrócić do domu to wie gdzie jest zaparkowany samochód.

-Nyu! Masyu szepcze jej coś na ucha i Rex zaczyna się nerwowo rozglądać.

No cóż... Tarcza jest... Siedzimy spokojnie...

Odpala se ćmika i idzie dalej :v

Śledziu, śledziu...

Nagle zatrzymuje się i węszy, ochoczo i z uśmiechem idzie do bocznej uliczki i... Znika wam z magicznego radaru... Masyu też się rozgląda zakłopotana.

Wzrok magiczny z Pierwszej?
-Melion! Wzrok z Przestrzeni?

Rex teleportowała się... Gdzieś, nie wiesz gdzie. Przed Melionem pojawił się kłąb mgły w którym widzisz jak na ekranie jak z kimś rozmawia, spory salon dość ciemnawo, zanim obraz znika widzisz jak ktoś ją głaszcze po głowie i daje coś do picia. -Kurwa, zablokował mnie... Nogi z dupy wyrwę jak dopadnę gnoja.