Siedzimy w Tempeny Tower.
Rozglądam się za jakimś zleceniem... Nie nachalnie oczywiście.
Może jakiś handlarz...

Cóż z racji, że bnaaardzo nie pasujesz do kanonu to średnio Ci to idzie... Może w kasynie?

Zaglądam więc do kasyna... Patrzę kto jest obecny.

Typowi bywalce, głównie mężczyźni w garniturach. Podchodzi do Ciebie piękna i urodziwa kobieta. -Witaj. Pan pierwszy raz jak mniemam?

-Tak, zdaje się że tak... Aż tak widać? - uśmiecham się - W każdym bądź razie... Miło mi panią poznać.
Skłaniam się lekko. Jeśli poda mi dłoń ucałuję.

-Och, jaki gentlemen... uśmiecha się uroczo i uwodzicielsko kręci biodrami. Ma na sobie zieloną suknię ze sporym dekoltem. Generaknie dziewczyna ma czym oodychać. -Co Pana tu sprowadza?

-Interesy... Jestem tu razem z pewną karawaną...

-Nie wygląda Pan na karawaniarza... A co sprowadza Pana do kasyna?

-Nie pracuję jako handlarz, jeśli o to chodzi. Jestem raczej wolnym strzelcem.

-Więc z czyją karawaną Pan przybywa? I wciąż nie odpowiedział co Pana sprowadza do kasyna. Piersi niemal wypływają jej z dekoltu, czujesz pewną ciasność tu i ówdzie...

-Imię Mishka jest pani znajome? Rozglądam się za jakimś zajęciem... Zlecenia kurierskie i łowcze...

-Mishka? Coś mi się obiło o uszy... przysuwa się i ociera o Ciebie. -Cóż miała bym zlecenie... Dość dobrze płatne ale ani to kurierskie ani łowcze...

-No proszę.. Słucham więc?

-Cóż to dość delikatna spraw i nie chciała bym żeby mnie Pan źle zrozumiał ale... Cóż mój mąż non stop siedzi w tym przeklętym kasynie, w ogóle o mnie nie dba... Widzi go Pan? Tam siedzi, otoczony panienkami i żetonami... Nie mam zamiaru Pana w żaden sposób urazić, ale chciała bym Pana... "Wynająć" na jedną noc. Płacę 1000 kapsli.

-Ekhem... Myślę, że z przyjemnością podejmę się... Tego zlecenia. Pozwoli pani, że tylko się upewnię iż będę tutaj na noc... Gdzie życzy sobie pani bym był?

-Nawet nie wie Pan jak wdzięczna jestem! Dziewiąta wieczorem, pokój 102. Przy okazji... Mów mi Maria. kobieta uśmiecha się i odchodzi, uwodzicielsko kręcąc biodrami.

Idę poszukać Mishki coby spytać kiedy chce wyruszać... Wszak mam zajętą noc.

W portierni dostajesz liścik. "Wieczorem jak tylko słońce zacznie zachodzić wyruszam dalej, w stronę Fortu Banmister. Chcesz możesz iść dalej ze mną, nie chcesz... Cóż to nie moja sprawa. Jeżeli nasze drogi się w tym miejscu rozejdą, obiecuję że jeszcze kiedyś się zejdą. W końcu jesteś mi winien przysługę..."

Zostawiam jej więc liści, że zabawię tu jeszcze do rana... Dogonię ją. Idę się porozglądać... Jakieś zajęcie znaleźć, może sam się kimnę.

Wiesz że masz opłacony pokój na jeden dzień. Idziesz więc nabrać sił na to jakże zacne i wymagające zadanie :v

Jeśli jest taka opcja to chciałbym się przed zadaniem odświeżyć... :v

Równo o godzinie dziewiątej stawiasz się wymuskany, wykąpany i wypachniony przed pokojem numer 102. Pukasz, wchodzisz i widzisz Marię, w bardzo seksownej bieliźnie i z dwiema szklankami whisky. -No witam Pana. oblizuje kusząca czerwone wargi.

-Witam... Witam... Wygląda pani oszałamiająco.

-Dziękuję... Ale proszę mów mi Maria. A jak Pańska godność? podchodzi i wręcza Ci szklankę.

-Wybacz Mario... Mów mi Wilk. Taka specyfika zawodu, takie imiona bardziej do nas przylegają...
Upijam drobny łyczek...

Bardzo zacna w smaku whisky. -Ależ proszę, nie krępuj się. Mam tego znacznie więcej. wskazuję ręką na bardzo dobrze zaopatrzony barek. -A oprócz bycia najemnikiem Mishki zajmujesz się czymś? sama upija spory łyk i siada na łóżko. Jesteś... Bardzo pobudzony :v

-Jestem wolnym strzelcem... Robię co mi się podoba albo co mi się opłaci.
Siadam obok niej, gładzę dłonią jej udo i upijam łyk.

Bardzo smakuje Ci trunek. Kobieta zachichotała. -Jaki on jest? Mishka jest bardzo tajemniczy, przyznaję bardzo mnie fascynuje.

-Tajemniczy... Albo tajemnicza. - uśmiecham się - Niewiele mogę o Mishce powiedzieć. Dłużny jestem jej czy też jemu, więc współpracujemy aż nie nadarzy się okazja do oddania przysługi. A podróżujemy razem dopiero czwarty dzień.

-Dlaczego po prostu nie spytasz? Nie uwierzę, że taki mężczyzna jak ty się wstydzi... Przysuwa się blizej i podnosi Ci szklankę na wysokość ust, odruchowo upijasz kolejnego łyka. -Nie smakuje? pyta dość przejęta. -Jeśli preferujesz inne trunki... Barek jest do twojej dyspozycji. stara się być dobrą gospodynią :v

-Nie było okazji... Ale i tak kiedyś spytam. - ujmuję jej dłoń, obejmuję - Trunek wyborny, naprawdę, dziękuję. Ale wszak nie dla trunku tu jestem lecz dla towarzystwa.

-Skoro o tym wspomniałeś... powoli przybliża się do Ciebie i całuje bardzo namiętnie, zabierając przy okazji szklankę.

Oddaję pocałunek i obejmuję ją w talii, sadzam na moich kolanach i błądzę dłońmi po ciele...
-Jakieś życzenia, Mario? - pytam między pocałunkami
Ściskam jej pośladki.

-Daj mi tyle przyjemności ile zdołasz... wysapała pomiędzy pocałunkami. Kładzie się na łózko. -Zdaję się na Ciebie, lubię niespodzianki.

Zawiązuję jej oczy chustą...
-Postaram się jak mogę...
Jeszcze tylko sprawdzę czy drzwi zamknięte...
Zaczynam delikatnie, gładzę jej ciało, drażnię nieco i drapię... Liżę i całuję po szyi i dekolcie. Jednocześnie pozbywam się zbędnej bielizny i swojej odzieży. Ugniatam i liżę piersi, drugą ręką gładzę jej wzgórek i zabawiam ją palcami.

Mruczy i wzdycha, wygląda na zadowoloną.

Schodzę pocałunkami na jej brzuch i niżej... Rozchylam jej płatki i przeciągam językiem. Dwoma palcami wciąż poruszam się w niej, językiem zaś błądzę po łechtaczce. Wolną ręką masuję jej piersi.
Liżę z pasją i namiętnością, aż nie dojdzie.

-Jak dobrze...! dochodzi intensywnie i głośno. -No no... Oby tak dalej, może nawet dorzucę parę butelek whisky... rzuca z uśmiechem i puszcza Ci oczko.

-Nie powiem, żeby mi się to nie podobało. - uśmiecham się - Gotowa na więcej?
Gdy tylko przytaknie wejdę w nią, najpierw powoli i delikatnie. Palcami drażnię jej sutki, całuję po obojczyku i szyi, przygryzam płatek ucha. Przyśpieszam i wchodzę coraz mocniej.

-Nie odmówię... oplata cię nogami i przyciska. Wygląda na bardzo spragnioną doznań... Wzdycha i jęczy coraz głośniej.

Skupiam się by dać jej jak najwięcej przyjemności... Staram się odnaleźć jej spot... Chcę by doszła jeszcze raz, zanim ja dojdę.
Przyśpieszam i nie przerywam pieszczot.

Kochacie się długo i namiętnie, w końcu dochodzi z głośnym krzykiem, ty chwilę później. -To było... Niesamowite... Nie chciał byś może zostać w Tempeny Tower?

Pieszczę jej ciało, gdy leżymy obok siebie.
-Zostać? Chyba bym nie mógł. Ale nie jest powiedziane, że nie mógłbym cie odwiedzać Mario. - uśmiecham się i całuję ją

-A kto Ci karze odchodzić? Misha jest ważniejszy od pięknej damy w potrzebie? mruczy Ci prosto do ucha.

-Nie śmiałbym tak myśleć... Jednak honor i zobowiązania rzecz ważna. Może zostanę tu jeszcze z dzień? Zadbam o twe potrzeby? Wyruszę i wrócę... Znów na parę dni. Co ty na to?

-Będę więc czekać... wpija się w twoje wargi i siada okrakiem na tobie.

Oddaję więc pocałunek i chwytam ją za pośladki nakierowując na swojego członka i nadając tempa ruchom.

Ujeżdża Cię długo, bawi się tobą, gryzie w szyję, drapie ramiona.

Nie pozostaję jej dłużny. Przygryzam sutki, drapię i ściskam pośladki. Kciukiem masuję też łechtaczkę...

Kiedy dochodzicie po raz kolejny, zmęczona kładzie się obok Ciebie.

-I jak Mario? Zadowolona? Chyba czas bym wrócił do swojego pokoju... - mruczę

-Skoro chcesz, nie zatrzymam Cię na siłę. wzdycha, wstaje i wręcza Ci sakiewkę pełna kapsli. -Do zobaczenia więc. ponownie Cię całuje.

-Lepiej nie kusić losu... Chyba, że wiesz kiedy wróci twój mąż? A może pójdziemy do mnie? Przecież nie będzie w tym nic dziwnego gdy wrócisz do siebie? Nie jesteś pilnowana i śledzona? No i jak obiecałem - jutro też będę, dla ciebie. - Obejmuję ją i całuję namiętnie

-O niego bym się nie martwiła, śpi pewnie nachlany obok jakiejś małolaty. Jego nie obchodzi z kim sypiam, ale to długa i smutna historia. zarzuca jakieś ubrania, szlafrok, bierze szklanki i podaje Ci butelkę. -Więc prowadź. uśmiecha się uroczo.

Prowadzę ją więc do mojego pokoju i proszę by chwilę poczekała.
Lecę dopłacić za jeszcze jeden dzień i wracam.
Biorę łyczek tego znakomitego trunku i obejmuję ją.
-Chcesz mi opowiedzieć o sobie? Dlaczego właściwie związałaś się z kimś z kim jesteś nieszczęśliwa?

-Bo nie miałam wyboru... Arnold jest typem kolekcjonera. Kiedy przejeżdżał przez nasz małą osadę, spodobałam mu się i mnie kupił. Własny ojciec mnie sprzedał za 500 kapsli, cóż dla niego to był majątek... Mogła bym uciec ale nie mam dokąd pójść, nie poradziła bym sobie na Pustkowiach. wzdycha smutno. -Co jeszcze chciał byś wiedzieć?

-Co więc zrobisz? Będziesz sztucznie z nim? Może uda mi się jakoś cie pocieszyć? Załatać tę pustkę?

-Radzę sobie jak mogę załatać te pustkę, bardzo mi w tym pomagasz. uśmiecha się gorzko. -Może teraz opowiesz i coś o sobie?

-Obudziłem się cztery dni temu, ranny, w splądrowanym obozie... Chyba jakiejś ekspedycji. Nie pamiętam nawet jak się nazywam... Po przejściu jakichś pięciuset metrów stoczyłem się z wzgórza do obozu Mishki. A dalej wyruszyłem z jej karawaną do Megatony i tutaj. To wszystko co wiem o sobie.

-No to też łatwo nie masz. dopija zawartość szklanki i zaczyn a Cię obłapiać. -Jeszcze raz, przed snem?

-Dla ciebie wszystko... Jakieś życzenia?
Rozbieram ją i zaczynam pieścić  palcami.

-Radzisz sobie doskonale... Może uda Ci się mnie czymś zaskoczyć?

-Zaufasz mi?
Zawiązuję jej oczy i knebluję. Kładę na łóżko i przywiązuję do stelaża. Zaczynam od delikatnych pieszczot i łaskotania. Łaskoczę po piersiach i sutkach po czym liżę je i szczypię.
Łaskocze po brzuchu i obsypuję pocałunkami. Łaskoczę uda i drapię je. Rozchylam jej płatki by przeciągnąć językiem po jej skarbie po czym łaskocze piórkiem wyciągniętym z poduszki.
Gdy skończę te "tortury" przylgnę ustami do łechtaczki aż nie doprowadzę jej do szaleństwa. Dopiero wtedy w nią wejdę, zdecydowanie i głęboko, ale delikatnie.

Poddaje Ci się. Wije się, krzyczy i śmieje przez knebel. Kiedy zaczynasz ssać jej łechtaczkę, wzdycha i próbuje krzyczeć. Mocno się wije ale wygląda na zadowoloną.

Wychodzę więc w nią... Gdy się poruszam jednocześnie ją łaskoczę i ssę piersi.

Wije się, jęczy i krzyczy na przemian. Długo się tak nad nią pastwisz, w końcu oboje dochodzicie.

Rozwiązuję ją i przytulam.
Drzwi są zabarykadowane... Można się kłaść...
-Cóż więc Mario? Słodkich snów?

-Dobranoc... Słodkich snów. kobieta wtula się w Ciebie i zasypia. Kiedy się budzisz rano, nie mam jej u twego boku. Jest za to kartka na stoliku. "Wpadnę o dziewiątej, Maria"

Zamawiam więc coś do jedzenia i zaczynam dzień od zadbania o broń, czyszczę ją i sprawdzam.
Później pewnie przejdę się po okolicy i rozejrzę za jakimś zajęciem.

Broń działa bez zarzutu. Jedynymi rozrywkami są kasyno i sala bankietowa jednak bez odpowiedniego stroju nie wpuszczą Cię.

Robię zakupy. [uzgodnione z MG]
Wracam do siebie coby się odświeżyć i poczekać za Marią.

Zbliża się godzina 21, siedzisz jak a szpilkach. Kiedy jednak nie pojawia się zaczynasz się niepokoić. Mija pół godziny, jej wciąż nie ma...

Zostawiam kartkę w drzwiach z informacją, że szukam jej. Taką samą zostawiam w recepcji, już po drodze rozglądam się gdzie może być...

Nigdzie jednak jej nie znajdujesz, jednak logicznym zdaje się być sprawdzenie pokoju numer 102. Pukasz do drzwi, słyszysz cichy szloch.

Jeśli nikogo nie ma zaglądam przez dziurkę od klucza. Jeśli nikt nie odpowiada na pukanie sprawdzam czy drzwi są otwarte.
Ręka przy kaburze.

Drzwi są otwarte, przez dziurkę od klucza widzisz kobiece nogi. To zapewne Maria siedząca na łóżku.

-Przepraszam bardzo... - zaglądam do pokoju

Widzisz siedzącą na łóżku Marię, ma napuchnięte oczy, kiedy wchodzisz zrywa się na równe nogi. -Co ty tu robisz?

-Przepraszam, mam wyjść? Martwiłem się o ciebie...

-Czy masz wyjść? Ty musisz uciekać! I to jak najszybciej. Na początku to miał być prosty biznes... Ale... Ale ja Cię na[prawdę polubiłam... Mishka pokżyżowął ciemne machlojki mojego męża i teraz chce go dopaść. Miałm z Ciebie wyciągnąć gdzie on jest ale... Jetse taki miły, uroczy... Wybacz mi, proszę... rozkleja się do reszty.

-Gdzie on jest? Zrobił ci coś?
Ręka przy broni.

Jedno oko ma mocno napuchnięte, nie od płaczu. -Szuka Cię, on i jego ludzie. Musisz uciekać i to szybko. Mną się nie przejmuj.

-Lepiej się pakuj... Ilu ludzi?

-No co ty? Mam jechać z tobą? Ludzi jest dziesięciu.

-A co? Zostaniesz? Dasz sobą pomiatać? Gdzie są?

-Nie mam wyjścia Wilku... nie przetrwam sama na pustkowiach... Są w całym Tempeny Tower.

-Do jasnej... Chyba umiesz coś w życiu robić? Zajęcie zawsze się znajdzie... Życie nie lekkie ale dobre... Pakuj się i uciekamy.
Mam chyba swój ekwipunek?

Nie jest przekonana ale się pakuje. Nikogo nie widzisz na korytarzu.

-Mam nadzieję, że masz wygodne buty... Chodźmy. - staram się ją jakoś przeprowadzić cichaczem do wyjścia...

Nie wiesz jakim cudem ale udaje wam się wymknąć z hotelu...

[masz kantowane kości! :v]

[trochu ciepła od lapka i kości po mojej stronie, każdy potrzebuje odrobiny ciepła]

Ruszamy do wyjścia... Rozluźniam się dopiero gdy trochę się oddalimy od wierzy.

-Eh... Pokaż proszę mi to oko... Trzeba będzie przyłożyć coś zimnego. No dobra... Jak się czujesz na wolności?

Pilnuję okolicy coby nic nas nie zaskoczyło.

-Mówiłam mną się nie przejmuj, zasłużyłam.... Za to, ze chciałam Cię wykorzystać.... I co ja teraz zrobię? Nie mogę tak z Tobą chodzić po pustkowiach w nieskończoność.

-Nie, domyślam się że nie... Aktualnie ruszamy w stronę Fortu Banmister. Znajdziemy ci coś... Nie zostawię cie tak. I nie przejmuj się. Ważne jest to co jest teraz... Powiesz mi co potrafisz? Co jest twoim konikiem? Wtedy będzie łatwiej znaleźć miejsce i jakieś zajęcie gdzie będziesz mogła się ulokować...

-Jako młoda dziewczyna pracowałam na farmie, odkąd mój "mąż" mnie kupił nie robiła absolutnie nic... spuszcza wzrok.

-Myślisz, że dasz radę? Chciała byś tak pracować?

-Nie bardzo... Tyłek mi za bardzo zmiękł... Teraz umiem tylko siedzieć i ładnie wyglądać...

-Eh... Może być ciężko. Ale chyba lepiej tak niż być poniewieraną, co? - przytulam  ją
Jeśli potrzebuje to pomagam jej nieść torbę czy co tam ma.
-A jaką masz wiedzę o roli? Ludziom w forcie może się przydać ktoś, kto pomoże zorganizować jedzenie...

-Coś tam jeszcze pamiętam. Dlaczego mi pomagasz? Oprócz ciała nie mogę Ci dać nic więcej...

-Nie musisz mi nic dawać... Owszem, było przyjemnie. Ale jeśli byłaś do tego przymuszona... Mam ochotę się pochlastać. Nie mogę pozwolić by jakiś dupek bił kobietę... Przepraszam, że niemal siłą cie stamtąd wyciągnąłem. Wszak... Nie będziesz już miała takiego bogactwa, prawdopodobnie.

-Jednego się nauczyłam w Tempeny Tower, pieniądze szczęścia nie dają. Nie powiem żeby to był mój pomysł ale też nie narzekam, podobało mi się...

-Postarajmy się więc o szczęście... Po drodze myślę można by się zaopatrzyć w nasiona... Z tego co pamiętam jest nawet przed nami jeden targ.

Ano zaiste ale docieracie do niego chwile po świcie. Maria nie wzięła ze sobą zbyt wiele ubrań, kilka sukien. Ludzie krzątają się po targu.

-Jak się trzymasz Mario?
Kombinuję gdzie tu odpocząć i jakieś śniadanie.
Przy okazji pożyczam Marii 9mm i idziemy się rozejrzeć za jakimiś nasionami czy sadzonkami... Prosty sprzęt rolniczy można sklecić z wszechobecnego złomu.

-Kiepsko... Kondycja już nie ta... zostawiasz więc ją w prowizorycznej knajpce i rozglądasz się za potrzebnymi rzeczami. Pewien handlarz ma w ofercie kilka rodzajów nasion, nie jest tego dużo i małą sadzonkę. Liczy sobie za całość 520...

-Dobra... Wezmę, tylko drogo. Powiedz szczerze... Kto to kupi? Dużo masz klientów? Chętnych na uprawę coraz mniej.

[udany rzut na retorykę, 16/30]

Szudra się po łysawej głowie. -No wiesz z nieba to nie spada. Ja też muszę wyżyć i rodzinę wykarmić. 470.

-Dzięki... Zawsze trochę amunicji więcej. Jako część zapłaty przyjmiesz to? I ile dasz za to?
Pokazuję przedwojenne pieniądze i pancerze bandytów i bejzbole.
Płacę i wracam do Marii.

-Pieniądze i kija wezmę... Pancerze w sumie też nie najgorsze... Dobra niech stracę... 370.

-Zgoda...
Dobijamy targu. Jeszcze tylko trochę wody i jedzenia kupuję.
Wracam do Marii i pokazuję cóż mam.

Dwie butelki czystej wody, wódki 4 steki (spore) z baramira mogą być twoje za jedyne 250...

-Wodę i steki wezmę... W słońcu lepiej unikać wódki.

-Okej... W takim razie 200:v

-Panie... Wódka może tania nie jest. Ale za trochę mięsa i wody na pewno nikt tyle nie zapłaci. Daj uczciwą cenę albo nici z interesu... I reputacja też podupadnie.

-Panie, ja tu tylko próbuję zarobić. Patrz jakie te steki duże i grube! Sam żem hodował tego bramina. 180. faktycznie zacne mięsiwo

-Eh... Czemu handlarze zawsze próbują orżnąć wszystkich?
Finalizujemy transakcję... Wracam jak najszybciej do Marii.

Maria grzecznie czeka tam gdzie ją zostawiłeś, jednak nie siedzi sama. Ma towarzysza.

Podchodzę pewnie i siadam obok niej.
-Mam wszystko... Nawet coś specjalnego. - uśmiecham się do niej

-O to super. Ten chłopaczyna ma sprawę do Ciebie.
-No bo ja ten... No od Mishki... Jeśli nie spotkacie się za trzy dni, nie będzie czekać w forcie i pójdzie dalej...

-Dzięki za informacje... Zdążymy... A i Mishce się to opłaci. Jak będziesz gotowa to możemy ruszać, mam prowiant na drogę, więc będzie dobrze...

-Możemy iść choćby zaraz.  ruszacie więc dalej pod wieczór, sam nie wiesz skąd ale otaczają was bandyci, szóstka. -No proszę, proszę, proszę... Co my tu mamy...

-Kogoś kogo nie powinniście zaczepiać.
Dobywam broń i daję znać Marii by też to zrobiła.
-Macie wybór... Odejść albo zasilić moją kieszeń tym co znajdę przy waszych ciałach. - mówię twardo

Koleś się nieco cofa ale reszta nie spuszcza was z muszki. -Takiś chojrak? jedno skinienie i jeden z jego kumpli chwyta Marię za szyję i przystawia broń do skroni, pozostała czwórka mierzy w Ciebie.

-Tak... Jestem chojrak. A ty trzęsiesz portkami... Sześciu na jednego i kobietę, nieźle.
Mierzę w niego, jeśli wykona podejrzany ruch mam plan...
Krzyknę do Marii by padła na ziemię, kolesiowi który ją trzyma wbiję nóż w twarz i ciągnąc Marię w dół pociągnę po nich serią. Wszak mierzą wysoko, w środek masy. Gotów nawet jestem przyjąć na klatę strzał osłaniając Marię.

-No to może na gołe klaty co? chowa broń i unosi pięści. Reszta wciąż mierzy w was.

-Dajesz... Puśćcie ją i się odsuńcie. Lepiej dobrze się przypatrzcie jak będę wpuszczał wpierdol waszemu szefowi. Bo rządzisz nimi, co?
Nie chowam jeszcze broni, czekam aż wypuszczą Marię.

Jedno skinienie i puszczają kobietę jednak wciąż mają ją na muszce, reszta gachów się odsuwa.

-Mario... Jakby coś - leć.
Chowam broń, ale tak by łatwo było ją wyciągnąć.
-Dajesz.
Czekam aż pierwszy wyprowadzi cios, zamarkuję i zbiję jego pięść tudzież kopniak uderzając w jabłko adama.

Pierzecie się po mordach aż miło popatrzeć. W prawdzie nie wygrałeś ale też nie przegrałeś. Krew leci Ci z wargi, on ma złamany nos. Charka krwią i uśmiecha się do Ciebie. -No nie źle, chudzinko... Naprawde nieźle, już nie pamiętam kiedy ostatni raz ktoś mi tak wpierdolił...

-Cieszę się twoim szczęściem... Następnym razem uważaj... Możesz nie mieć tyle szczęścia i spotkać kogoś mniej miłego. - śmieję się - Będziemy już lecieć.

-A dokąd tak Ci spieszno, co?

-Do fortu, kolego, do fortu...

-Fort Bannister? No to miał bym drobną prośbę...

-O! Proszę... No słucham.

-Taki jeden skurwiel tam rezyduje, zdradził nas i sprzedał... Gdybyś przyniósł mi jego łeb byłbym więcej niż wdzięczny... Szepnął bym dobre słowo o tobie i twojej dziuni komu trzeba i mielibyście święty spokój, przynajmniej ze strony innych gangów. No i trochę kapsli też byś zarobił... jeżeli akceptujesz jego ofertę opisuje Ci twój cel.

-Nie obiecuję, ale się rozejrzę... A nóż, mnie też nie przypadnie do gustu.

-Pieprzona menda się tam zaszyła i rżnie głupa. Widzisz tamten budynek? Tamtą starą rzeźnie? Tam się zgłoś jak już mu urżniesz łeb.

-Zapamiętam... A jak cie zwać?
Jak się oddalimy pytam Marię czy wszystko w porządku. Jeśli jest potrzeba opatruję się, tudzież przykładam nóż do opuchlizny.
Paczam też czy nas nie śledzą.

-Roky, chudzino.
-Nie, wszystko dobrze. Tylko się wystraszyłam. Znowu mnie ratujesz, jak ja Ci się odwdzięczę?

-Wychodu najlepsze jabłka na całych pustkowiach. - śmieję się pokazując sadzonkę - A poważnie - nic nie musisz.

-Wybacz nie przywykłam do bezinteresowności...

-Może lepiej do niej nie przywykać? Jak będziesz chciała przerwę czy coś daj znać. Dotrzyjmy do fortu i znajdźmy Mishkę, pomysł na deal jest niezły... I zawsze można dać cynk o kryjówce, albo w drugą stronę...

-Ja osobiście chyba zostanę w tym forcie... Sama nie wiem. Nie chcę Ci sprawiać kłopotu ale i nie chcę się rozstawać...

-Też nie chcę się rozstawać... Zawszę mogę podłapać robotę u nich, na przykład jako kurier.

-Aż Mishka nie postanowi wykorzystać swojej przysługi... idziecie długo, fort już widać na horyzoncie, dojdziecie tam jutro po południu, zapada zmrok.

Jeśli to możliwe staram się znaleźć jakieś taktyczne miejsce... Rozkładam posłanie i rozpalam ogień.
-Głodna?

Znajdujesz randomową przyczepę campingową. Śmierdzi nieco ale chwila roboty i da się spać.

-Dobrze, że zabrałem tamto posłanie... Jak tam?
Robię nam kolację.

-Proste dolegliwości paniusi z salonów, złamany paznokieć, pobrudzona suknia, potargane włosy... śmieje sie.

-Paznokieć odrośnie, suknie upierzemy a jak masz szczotkę to i rozczeszemy zaraz. I odpocznijmy, sen dobrze nam zrobi. Mam nadzieję, że wspólne posłanie nie będzie przeszkadzać?

-Skoro już wspominasz o wspólnym posłaniu... przybliża się do Ciebie i delikatnie Cię całuje.

Oddaję pocałunek...
-Uznam to za tak. - uśmiecham się ciepło
Obejmuję ją i sadzam sobie okrakiem na kolanach. Palce wplatam we włosy i całuję namiętnie.

Gryzie twoje wargi, szyję i płatki uszu, ścigając z Ciebie ubranie.

Ściągam ubrania z niej i obsypuję pocałunkami szyję, dekolt i piersi...

-Zrób mi tak jak u Ciebie w hotelu... Bardzo mi się podobało... mruczy Ci do ucha.

-Wedle życzenia... Wypnij się ładnie...
Zawiązuję jej oczy i wiążę jej ręce razem z nogami. Palcami rozchylam jej płatki i przeciągam kilka razy językiem. Następnie zaczynam łaskotać ją po stopach i bawić się nią palcami.

Wije się i śmieje oraz wzdycha na przemian. -Więcej... wymruczała między salwami śmiechu a westchnieniami rozkoszy.

Przewracam ją na plecy i zaczynam lizać jednocześnie łaskocząc...

Strasznie się wije, co bardzo Cię podnieca. Krzyczy z przujemności i śmieje się na przemian.

Przestaję ją łaskotać, miast tego pracuję palcami by móc skupić się językiem na łechtaczce... Aż nie dojdzie...

Długo i głośno krzyczy, drgała i wyrywała się od zbyt dużej przyjemności. W końcu doszła.

-Zadowolona? - mruczę i przytulam się
Na wszelki wypadek sprawdzam czy nic się nie przypałętało.

Cisza jak makiem zasiał. Jest bardzo zadowolona. -Chciała bym jeszcze...

-Ja nie mam nic przeciw...
Pochylam się nad nią i całuję, bawię się chwilę palcami i wchodzę powoli...

-Nie bój się... Chcę więcej... Znacznie więcej...

-Mrr...
Zakładam sobie jej nogi na ramiona i zaczynam poruszać coraz szybciej, drapię ją po udach i pośladkach...

-Mocniej...! krzyczy i jęczy z przyjemności.

Wedle jej życzenia... Przyśpieszam i wchodzę głęboko. Pozwalam by nogami oplotła mnie w pasie, sam zaś wgryzam się w jej szyję zostawiając mocną malinkę...

-O tak! Ja zaraz...!

-Ja też...
Chcę wytrzymać jeszcze chwilę... Dać jej tę przyjemność. A później dojść na jej brzuch... ;v
[tak jak Lisy lubio]

Krzyczy głośno, jest pół przytomna od przyjemności.

Ogarniam nas i barykaduję, okrywam i przytulam.
-Słodkich snów, Mario... - całuję ją delikatnie

Zasypiacie niemal natychmiast. Rano budzicie się, jecie śniadanie i idziecie dalej.

-Wyspana? - zagaduję i lornetkuję okolicę

-Powiedzmy... Rozleniwiłam się przez ostatnie lata. idziecie sobie ładnie do fortu.

-Ależ obóz rekreacyjny ci sprawiłem.
Pierwsze co to szukam i pytam w forcie o Mishkę.

-No tego no jest u... Szefa... A czego od niego chcecie?

-Jest moim zleceniodawcą. Mamy się spotkać... Przy okazji mam sprawę też do dowódcy. Jak stoicie z jedzeniem w forcie?

-No jako tako. Mogło by być lepiej ale tragedii nie ma... A co do Mishki... No nie zazdroszczę Ci chłopie.

-Wiem, wiem... Mishka to Mishka. Ale niedługo wam będą zazdrościć żarcia. Którędy do sztabu?

Ziomek wskazuje Ci drogę. Drzwi nie są zamknięte na klucz ale wyraźnie z kimś rozmawia.

Pukam tudzież inaczej daję znać, że jestem i chcę wejść...
-Dzień dobry!

Kiedy wchodzisz widzisz Mishkę jak w pośpiechu zakrywa twarz, coś jakby widziałeś ale nie wiesz dokładnie co, ale wiesz że coś jest nie tak z jego twarzą...
-No jesteś w końcu... Syfa nie złapałeś?

-Miło mnie witasz... Miło mi pana poznać, Wilku. Mam nadzieję, że przez Mishkę nie mam jakiejś złej opini? - podaję dłoń - Co Mishka? Kolejny interes ubijasz? Bo akurat mam taki dość dobry dla pana dowódcy...

-Nie wspominał o tobie, chłopcze... Jaki to biznes możesz mieć do mnie?

-Proszę mi powiedzieć jak z żywnością? Morale w tej sprawie chyba leżą jak w każdym obozie i forcie, czyż nie? A jeśli zorganizujemy stałą uprawę i dostawę zboża i owoców? A może nawet różnych warzyw? Ta tutaj pani zna się na rzeczy... Mamy też sadzonki i nasiona, sprzęt zorganizujemy, wieża ciśnień chyba u was działa? Młodsi stopniem w ramach ćwiczeń przygotowawczych mogą postawić kilka komórek, szklarnie, namiot dla robotników... Otworzy się w ten sposób nowy szlak. Z tego będzie wpływ do zaopatrzenia i wpływów... Wojskowi w zamian za pracę dadzą ludziom miejsce do życia i ochronę. Rozsądny układ?

Generałowi opadła kopara, Mishka milczał. -No... Cóż mogę powiedzieć... Jestem pod wrażeniem...

-Na początek zboże i jabłka... Sadzonkę chyba dobrze będzie już posadzić, niech nie kiśnie. Racja Mario? - uśmiecham się No to skoro jakoś się dogadaliśmy pozwolę sobie przedstawić. Oto Maria, nowa i pierwsza zarazem nadzorczyni uprawy Bannister.

Lekko się czerwieni ale ogólnie zachowuję się dostojnie i z gracją. -Cóż powitać, piękna damę... generał całuję ją w dłoń. Mishka przeciąga się i wstaje. -No to skoro już jesteś, dupa w troki i idziemy dalej. A pan, panie generale... Radzę tym razem nie zgubić żadnych ważnych dokumentów... lodowaty dreszcz przebiega Ci po kręgosłupie.

Jeszcze tylko zabieram Marię na stronę...
-Uważaj na siebie... Wpadnę jak najszybciej, zobaczę jak się tu urządzisz. Jak odpracuję dług u Mishki to pewnie osiądę tu z tobą... - całuję ją delikatnie jeśli pozwoli
Ruszam za Mishką...
-I co? Jak interesy?

-Zajebiście kwitnąco. Mam w końcu nowy wózek, pełen towaru który musimy dostarczyć do pewnego obozu, ale tylko jedną krowę... Zgadnij kto będzie ciągnąć drugi? już masz się zabrać za robotę kiedy dostrzegasz kolesia zgodnego z opisem bandyty.

Zatrzymuję jeszcze Mishkę coby z nią pogadać.
-Hej... Czemu ten gość ma iść z nami? I czy wiesz kto to jest? Gangi z okolicy na niego polują... - mówię tak by gość nie słyszał

Patrzy na Ciebie jak na idiotę. -Skąd pomysł, ze on idzie z nami? Nie skumałeś? Ty będziesz ciągnął wóz, nie on. Jest jakimś cieciem czy kims w tym rodzaju i nie, nie wiem bo mnie to nie obchodzi.

-Ja pierdolę... Dokup se drugą krowę. Zawsze to więcej ciągniętego towaru... Całe życie nie będę się szlajał jako karawaniarz.

-Właśnie po tę drugą krowę idziemy.

-Bardzo rozsądne... Ruszamy?  - wzdycham

-Ano. Jak się zmęczysz to mów, zrobimy postój. ruszacie więc.

-Dokąd tak przy okazji teraz zmierzamy?
Ciągnę raźno wózek...

-Ty mnie słuchasz czy słyszysz? Mówię, że po drugą krowę, być może nawet trzecią, zobaczę co uda mi się ugrać. idzie przodem i odpala papierosa, idzie plecami do Ciebie.

-Ja się nie pytam po co tylko gdzie... Jaka okolica? - wzdycham i opaczam okolicę

-Za dwa dni powinniśmy dojść do farmy tego starego grzyba... Jak ja go nie cierpię...

-Oho... Wyczuwam epicką opowieść! Jakiego grzyba?

-Stary Simons, cholerny zboczeniec! Zawsze mnie łapie za rzyć... "Przypadkowo"...

-Oh! Jeden z nielicznych, który uważa cie za kobietę i jest pewny płci? - śmieję się - Ty tak specjalnie robisz by wszyscy się gubili czy przypadkiem ci to wyszło?

-A ty co obstawiasz? nie widzisz twarzy rozmówcy ale wiesz że się kpiąco uśmiecha.

-Kobieta... Tylko one są tak wredne. No i wierzę w Starego Grzyba.

-No to Ci powiem, że jest po prostu starym gejem, więc jak będziemy u niego, uważaj na tyły. Ja nic nie robię specjalnie żeby inni się gubili. Moja płeć nie ma nic do rzeczy.

-To się pośpiesz z interesem, bo jeszcze mu rękę odstrzelę...

-Nie radzę... Jeśli to zrobisz sam będziesz tachał cały ten szajs...

-Dlatego radzę się pośpieszyć... Jakieś dalsze plany? Ambitniejsza trasa? Tudzież cel szabrownictwa?

-W tym momencie godzisz w moją dumę handlarza... nie ejsm szabrownikiem tylko karawaniarzem. prycha na Ciebie i przerzuca kilka paczek z wozu krowy na twój...

-Dobra... Dobra... Mości handlarz.

-Przy okazji, zapalisz? przerzuca je z powrotem :v

-Nie, dzięki... Mogę ci nawet odstąpić swoją paczkę. Mocne zapachy mogą zdradzać pozycję przy skradaniu i polowaniu...

-Dlatego moim rzemiosłem jest handel a nie wojaczka. zbliża się świt.

-A jak tam Spike? - rozglądam się po okolicy - Przy okazji - wiesz może czy gdzieś na pustkowiach nie ma jakiegoś dobrego rusznikarza?

-Hmmm... No niby wiem ale nie wiem czy jeszcze dycha. A Spike idzie za nami. rozbijacie obóz na dzień.

-Starszy czy zwyczajnie niebezpieczeństwo pustkowi? I gdzie jest? Coś więcej powiesz?

-Jest pieprzonym kretynem który ma za dużo szczęścia... No i dość ciężko go złapać, jak będziemy mieli szczęście to się napatoczy jak Filip z konopi.

-Przypomnij mi o tym jak go spotkamy... Potrzebuję gotówki i porządnej broni.
Jeśli Mishka się za to nie bierze sam przygotowuję posiłek.

Jest leniwą dupą wiec ty gotujesz :v oczywiście korzystasz z zapasów Mishki, które musisz tachać za wozie...

-Smacznego... - podaję porcję i sam zajadam

Odwraca się plecami, ściąga chustę i zajada.

Rozglądam się przez lunetę po okolicy... A nóż wypatrzę coś ciekawego, jakieś miejsce do zwiedzenia.
Jak odpoczniemy to można się przejść i zdobyć coś ekstra... Albo chociaż exp i mięsko czy skórę ze zwierza.

Mishka się zawija i idzie spać. -Jak chcesz i masz silę to możesz sobie polatać, byle być wstał wieczorem.

-Spoko.
Odpoczywam trochę i idę się przejść... Czy w okolicy jest coś ciekawego?

Widzisz małe stadko kretoszczórów, liczące cztery sztuki, kawałek w lewo jest jakieś bajorko i trzy błotniaki, widzisz też jakiegoś w miarę świeżego trupka, który ma jakąś broń w rękach.

Ostrożnie podchodzę do trupa, coś go przecież zabiło, nie?
Przeszukuję i obserwuję okolicę..

Udaje Ci się ubić Błotniaki ale nieco Cię poharatały, wykrawasz też dwa odpowiednio duże kawałki mięska. Trupek ma przy sobie 40 kapsli, butelkę wódki i Nuka-Coli oraz ciekawą broń, nigdy wcześniej nie widziałeś takiej snajperki. Dobra luneta, czarna z malowaniem jakby śladów krwi oraz garść amunicji do niej (15 szt 308mm). Jedynym mankamentem jest fakt iż jest ładowana pojedynczo...

Zgarniam loot i wracam do obozu. Oglądam snajperkę, może wymaga przeczyszczenia...
Resztę wolnego czasu odpoczywam przed dalszą drogą.

Przydało by się nieco lufę z błota odetkać... Chwila roboty i po sprawie, błyszczy się jak psu jajca :v

Zapadam w półsen... Lepiej być czujnym.

Standardowo budzicie się wieczorem i ruszacie w dalszą drogę. Niebo jednak ejst dizwnie ciemne, chmury się kłębią, po chwili zaczyna padać. -Ja pierdole... Nawet se nie zapalę...

-Nie marudź... Lepiej obserwuj okolicę, deszcz... Ogranicza widoczność...

Widzisz jak Spike zaczyna wariować, łapami ściera z siebie krople, biega w te i we wte. -Oj... No tak skleroza nie boli ale jej skutki już tak...

-On się boi wody?

-Tsa, nie lubi wody, w każdym razie tej czystej, bo w tej radioaktywnej żyburze to się tapla aż miło. stwór stara się wytrzeć nawet o Ciebie.

-Może rozłóżmy między wozami jakąś płachtę? - wzdycham

-Już ja wiem co robić... rozciąga starą płachtę, konstrukcja spowalnia was nieco.

-Dziwniej być nie może... Chyba, że do karawany dołączy jeszcze sex-android. - śmieje się

-Jak chcesz to da się załatwić.

-Podziękuję... A właściwie - wynajmowałeś już kiedyś najemników do ochrony czy sam ze Spike mykasz po pustkowiach? Nie za niebezpiecznie?

-Poczekaj z tym pytaniem aż Spike będzie miał się okazję wykazać. Wtedy zrozumiesz jak durne było to pytanie. Poza tym mam zbyt duże wpływy, za dużo ważnych osób jest ode mnie zależnych, nie pozwolą sobie mnie tknąć. słyszysz lekką nutę samochwalstwa...

-Wierzę na słowo... Chociaż ciekaw jestem co powiesz na bandę Supermutantów z Grubasami...

-Mało które stworzenie jest na tyle głupie żeby się zbliżyć do Spike, no może poza ludźmi. Zobaczysz go w akcji, zrozumiesz.

-Dobra, wierze ci na słowo...

-Dobra mamy farta, będzie gdzie nocować. docieracie do jakiejś małej osady, wygląda na opuszczoną.

-Rozlokuj się... Ja się przejdę i sprawdzę czy bezpiecznie.
Broń w pogotowiu i ruszam nasłuchując i zaglądając w każdy kąt...

Dzielicie lokum z grupką bandytów, już ma się wywiązać strzelanina ale jak tylko zobaczyli Spike i Mishkę, grzecznie usiedli i zajęli się swoimi sprawami. -Spokojnie panowie, my tylko na dzień. Mishka rozkłada swoje bety do spania a Spike ociera się o wszystko i dziwnie syczy, nigdy wcześniej nie słyszałeś takich dźwięków.

-No dobra... Mishka to Mishka... - wzdycham
Czekam spokojnie na dalszą drogę i przysłuchuję się rozmową, dyskretnie obserwuję chwilowych towarzyszy...

Gadają o swoich sprawach i łypią na Ciebie co jakiś czas. Wypadało by się przespać...

Kimam więc trochę... Tak coby móc nie dać się zaskoczyć... Przytulony do broni.

Nie jest to konieczne. Kiedy się budzicie wieczorem bandytów już nie ma, wasze rzeczy są nietknięte.

-Chyba raczej nie przywyknę do wygody bycia nie zaatakowanym przez bandytów... Ruszamy?
Ogarniamy się i jedziemy, wszak to ja ciągnę wózek... Jeśli potrzebuje przekąszam coś na szybko.

Jecie "porządny" posiłek, jak na pustkowia. Idziecie ładnie, kałuży od groma i ciut, wciąż nieco kropi. Spike burczy niezadowolony i wskakuje na twój wóz i chowa się pod plandeką. Trochę ta paskuda waży...

-Ej! To trochę nie fair... - wzdycham - Dziwna i upierdliwa fobia...

Syczy na Ciebie. -Spike! Noga! z prędkością światła znalzał się przy Mishce.

-Hm... Na wszystkie zwierzaki tak działasz?

-Powiedzmy, ma się "to coś". śmieje się pod nosem.

-Kij i marchewkę chyba...

Śmieje się nawet głośniej. -Powiedzmy. Ciągnie swój do swego...

-Zauważyłem... - lornetkuję - Jako, że kiepsko u mnie z pamięcią... Możesz mi trochę przybliżyć topografię okolicy? Jakieś ciekawsze miejsca...

-Garaż Smitha, gdzie idziemy, Charnel House gdzie udamy się potem po tę krowę. Potem na wschód! Gdzie zapewne się rozstaniemy.

-O! Całkiem szybko... Co to za garaż?

-Zostawimy mu cześć złomu który tachasz, właściwie cały i dostaniemy nowiuteńki wózek i kapsle. Potem po nowe krowy i dalej na handlować. ale zanimy mu tam dojdziemy... Tak szybko się ode mnie nie uwolnisz. czochra Spikea.

-Skoro masz to już zaplanowane to i tak całkiem szybko...

-Ano bo w życiu trza mieć jakiś plan, a to jak on wyjdzie to już inna kwestia.

-Oby jak najlepiej... Jakbyś chciał się później poszlajać razem to odezwij się.

-Nie chcę Co przysporzyć kłopotów. Ludzie którzy nie potrafią pokąsać mnie, często kąsają ludzi w moim otoczeniu.

-Życie zawsze kąsa... A jak sam się wybiję ponad przeciętność to i mnie samego kąsać będą, z różnych pewnie przyczyn.

-Zazdrość. Szare, nieporadne kluchy zazdroszczą ludziom sukcesu, uważają że to co mamy było łatwe do zdobycia.... Gdyby tylko znali prawdę...

-Jak to się mawia... Nie chcesz mieć wrogów - nie rób ich albo wszystkich zabij.

-Wtedy nie było by z kim handlować. śmieje się.

-Aż tak źle? Z resztą... Miejsce każdej mendy zajmie kolejna, silniejsza.

-Ale w końcu populacja się wyczerpie.

-Ludzie mnożą się jak zaraza...

-Zdziwił byś się, mało jest młodych i dzieci, za mało jak na możliwości i potencjał... Gdyby ludzie chcieli, odbudowali by cywilizację  w kilka pokoleń...

-W niektórych miejscach całkiem całkiem im to idzie...

-Świat jest ogromny, takich miejsc jest za mało.

-Lubisz marudzić... Od czegoś trzeba zacząć.

-Patrzę po prostu realistycznie na rzeczywistość... I fakt, trochę marudzę, cecha ludzi samotnych...

-Masz Spike... Ja się z tobą włóczę... Taki sam to nie jesteś...

-Ile jesteś ze mną? Spike nie umie gadać... No cóż taki los mam na własne życzenie...

-To na własne życzenie go zmień.

-Jakoś...Nie potrafię, nie ufam ludziom.

-Nikt nie zmusza cie byś ufał wszystkim odrazu... Zaufanie się buduje...

-Za każdym razem, to zaufanie było mieszane z błotem i deptane w ziemię... Nie dzięki...

-Pesymista... Masz ci los...

-Wolę określenie realista. Z moja pozycją takich "kumpli" więcej niż piasku.

-Jeszcze zmienisz zdanie... Tylko bramiry tego nie robią.

-Muuuuuuuu!

-Ja chędożę... - śmieje się

Mishka też się śmieje, jest wam do śmiechu aż nie docieracie do garażu. -Witaj Mishka! Mój ty kochany... łaps za tyłek. -Stary zboczeniec! dziadek dostał łokciem w splot słoneczny.

Staram się groźnie wyglądać ;v Trzymam broń, jak to na szlaku.
-Jakby coś wołaj...
Lornetkuję okolicę

Nagle czujesz czyjeś dłonie na pośladkach. -Młode mięsko jest najlepsze...

Jeb, kolbą w łapę.
-Moja dupa jest nietykalna... Dotykanie jej grozi poważnym uszczerbkiem na zdrowiu i ilości kończyn.

Staruszek się śmieje. -Ach wy młodzi, tyle energia w sobie macie! Więc się plątasz z Mishą, co?

-Jak widać... - odpowiadam i pilnuję gościa

-Taki drobny chłopaczyna. Chowa się pod tymi szmatami i płaszczami, ma łeb na karku, jest bystry i zwinny ale słabe to chuchro! Łamie się jak ucha gałązka. dziadyga się śmieje i przysuwa niebezpiecznie blisko.
-Te Grzyb! Skończ mnie obgadywać i dobijmy w końcu tagu! Chcę ruszać dalej jak najszybciej...

-Tak będzie najlepiej. - cedzę przez zęby i odgradzam się bronią

-Tacy nie cierpliwi... No cóż, prawo młodości! i znowu rechocze. Widzisz jak pertraktuje z Mishą Nagle ciszę pustkowi przerywa mrożący krew w żyłach krzyk -CO KURWA! DWA DNI!?

-Jeśli bóg istnieje to robi nas w chuja... - klnę pod nosem

Mishka gestykuluje energicznie, rzuca bluzgi i klątwy pod adresem dziadygi który się kuli się od jego uderzeń i ze śmiechu.

Zabijam myśl o tym zagrożeniu i lornetkuję okolicę... Czekam aż Mishka wróci...

Długo to nie potrwa. -Dwa. Jebane. Dni! Z tym cholernym zboczeńcem...

-Nie ma towaru czy co? Może przez te dwa dni gdzieś się zapuścimy? Jakaś wyprawa...

-Zanim gdzieś dojdziemy trzeba będzie wracać... Spike! Waruj no mi przy posłaniu...

-Przydałby się pancerz wspomagany... - jęczę

-Albo smycz i obroża... Serio, pilnuj tyłów...

-Nie obraź się jak go postrzelę czy poturbuję...

-Obraże się. Bo to sprawi, ze wszytko potrwa znacznie dłużej...

-Ja jebie...

-Lepiej nie mów tego głośno, bo jeszcze usłyszy... widzisz jak dziadek krząta się ze złomem i coś majstruje w szopie.

-Jakiś pomysł na szybszy upływ czasu?

-Pogramy w karty, polenisz się, pofapiesz sobie do wspomnień Marii... wyczuwasz "lekką" nutę złośliwości.

-Uważaj bo nie ostrzegę cie przed nim jak będziesz złośliwy...

-I nie musisz... Od czegoś mam Spikea. Ale tak poważnie, wpadła Ci w oko, co?

-Powiedzmy, że coś nas połączyło... No i miło było. Jakież to niecne interesy jej męża udaremniłeś?

-Handel żywym towarem, zniewalanie ghuli, handel narkotykami i ogólnie udało mi się go ośmieszyć na forum wpływowych ludzi. Nie zrobił Ci krzywdy co? Nie lubię jak niewinni cierpiąGrzybiezabierajtełapy! jebs w łeb.

-Nie... Ale próbował wykorzystać Marię by wyciągnęła ze mnie informacje o tobie. O wszystkim mi powiedziała, uderzył ją... No i uciekliśmy razem. Gnój obstawił cały budynek.
Jeśli gość się do mnie dobiera leję go w mordę... Nie tak żeby ogłuszyć, ale napomnieć.

-Damski bokser... Sama jest sobie winna. Nie lubię bab bez jaj, dała se na głowę wleźć. odpala fajkę i polewa wam alkohol, sakowi się pod starym i uschniętym drzewem.

-Wiesz... Była raczej niewolnicą niż jego kobietą. Porwał ją, kupił...

-Gdyby było jej aż tak źle, uciekła by, znalazła pracę, uciekła od niego. Baba bez jaj.

-Jak widzisz zrobiła to...

-Dopiero jak se znalazła fagasa, który zrobi wszystko za nią... Ale nie mnie oceniać. Zdrowie.

-Tsa... Zdrowie. Ty się ciesz. W tamtym forcie zacznie się niedługo niezły ruch. No i nowe źródło jedzenia... O co poszło z tamtym dowódcą?

-Próbował mnie orżnąć, więc jemu zostało coś urżnięte... Na jego szczęście ma jeszcze drugie.

-Ostro... Aż tak?

-Nie lubię kłamców, krętaczy i oszustów. Oraz głupoty, to była kara za głupotę.

-Okej... A co ty myślisz tak ogólnie o tamtej uprawie? Bo słowem nie pisnąłeś wtedy...

-Bo mnie to średnio obchodzi, mam ważniejsze sprawy na głowie, ale ogólnie powodzenia.

-Ponurak... - mruczę

-Są sprawy warte większej ilości energii niż entuzjazmowanie się kilkoma chwastami...

-No to żryj całe życie mielonkę z puszki...

-Albo mięso tego co łazi po Pustkowiach. Nie lubię warzyw.

-Potrawka z kretoszczura bez ziemniaków? - buczę

-Się kurde rozpieszczony panicz znalazł... Nieraz na surowo trzeba było jeść...

-Ale ile można? Jak nie ma to nie wybrzydzam...

-No właśnie. Jak się nie ma co się lubi to się lubi co jest. Mishka chlapotka sobie whiskey obserwując Grzyba przy pracy.

-Ale jak się może to zajadasz lepiej... Trzeba dbać o organizm.

-Eeee tam... Nie pitol tylko pij. Byle nie za dużo, Grzyb by się ucieszył...

-Spoko... Ja się będę pilnował...

Gadacie tak więc aż do ranka, kiedy to Misha kładzie się zazwyczaj spać.

No to dla bezpieczeństwa sam układam się do snu na drzewie, uprzednio sprawdzając czy mnie utrzyma...

W okolicy godziny obiadowej budzisz się i widzisz starą i pomarszczoną twarz Grzyba, skubany podstawił sobie drabinę. -Wyglądasz tak uroczo kiedy śpisz...

-Liczę do trzech i znikasz albo zrzucę cie z tej drabiny... Raz... Trzy! - warczę

Dziadek się śmieje i schodzi. Znika w szopie wysyłając Ci całuski...

-Jak dobrze dziadyga zna się na ładunkach wybuchowych? Rozłożę wokół siebie pole minowe!

-lepiej niż myślisz synku! dziadygowy rechot...

-Strzele ci między oczy ze strzelby...

-A nie boisz się zemsty Mishki?

Milczę i dochodzę, trzymam się jak najdalej od grzyba...

Mishka sobie śpi zwinięty w kokonik, obok niego w norze chrapie Spike, jak tylko się zbliżasz, momentalnie wyskakuje i warczy na Ciebie.

-Nie przedemną masz go chronić... - wzdycham i obchodzę ich

Spike wraca do swojej norki. Zaszywasz się tak, ze nawet Mishka Cię nie może znaleźć.

Ale zaszywam się tak by być bezpiecznym...

Mishka poszedł do domku grzyba na śniadanko kolację, za nim tupta Spike, a za nim czai się Grzyb...

Skradam się za nimi... Jakby Grzyb miał się zbliżyć gromko się witam...

Mishka konsumuje śniadanie i ma odsłoniętą twarz, jednak wy tego nie widzicie, jest tyłem do was, ale was nie widzi...

Jak jest coś dla mnie to też konsumuję...
-Mishka? Rozsądnie tak siedzieć tyłem do niego?

Pospiesznie zakłada chustę zanim cokolwiek zauważyłeś. -Nie strasz mnie idioto... Mam Spiuke od pilnowania tyłów.

Jakoś nie widziałem, żeby wyczuł go za tobą...

-Bo trzyma się na bezpieczną odległość. Jeden krok bliżej i Spike go nauczy co to przestrzeń osobista.

-Eh... Myślmy pozytywnie. Już dzień minął...

-Jeszce jeden... Tylko jeden dzień... Dasz radę Mishka...

-Ano... Damy radę...

Cały dzień unikasz Grzyba jak możesz, co nie jest łatwe... nad ranem dostrzegasz Mishkę na dachu, ćmi ćmika.

Macham... Może też się tam wybiorę... Choć nie na ćmika.

Odmachuje Ci i coś energicznie gestykuluje.

Nie wiem co to ma oznaczać... Na wszelki wypadek upewniam się, że nie ma w pobliżu Grzyba. Zwłaszcza za mną... Idę do Mishki

Już dziadyga miał się rzucić na Ciebie... W ostatniej chwili zrezygnował i poszedł sobie... Zanim Mishka się zakrywa chustą znowu coś zauważasz, coś dziwnego...

Idę więc do niego...
-Tak przy okazji... Czemu chowasz twarz?

-A co Cię to? odwarkuje.

-Pytam tak po przyjacielsku... Nie chcesz nie mów.

-Nie chce tego widzieć, zaufaj mi. Nikt nie chce...

-Chędożysz... Co? Blizny? Chyba każdy je ma...

-Jesteś pewien, że chcesz zobaczyć?

-Jeśli nie wstydzisz się pokazać...

Ściąga więc chustę. Jego twarz jest w dużym stopniu pokryta łuskami z mocno zdeformowana... Ostre i spore kły nie mieszczące się w szczęce wykrzywia paskudny uśmiech. -Co ty na to? z trudnością ale powstrzymujesz strach i mdłości...

-Nieźle... Za dużo promieniowania czy jak?

-Ciężka przeszłość...

-Rozumiem... Nie pytam...

-I tak byś się nie dowiedział. Zazwyczaj ten pysk jest ostatnią rzeczą jaką ludzie widzą przed śmiercią... Gratuluję. Jetseś jednym z niewielu którzy to widzieli, było by miło gdybyś to zachował dla siebie... ponownie zakłada chustę.

-Nie ma problemu... - rzucam z ręką na sercu

-No proszę... Ty nie jesteś Wilk, ty jesteś Harcerzyk!

-A może harcerz-wilk? - pokazuję język

-Nie, Harcerzyk brzmi lepiej. wprawdzie już nie widzisz twarzy Mishki ale wiesz, że wykrzywia ją paskudny uśmiech.

-I tak nie najgorzej...

Wy tu gady gadu... A Grzyb się czai...

Grzyb się nie czai, bo dostanie kolbą między oczy... ;v

Coś Cię łapię za talię. -Mam Cię Wilczku...

Skoro grzyb to siekę kolbą przez łeb...

Grzyb spada z dachu... -Kurwa bo go zabijesz! Ma mi najpierw zrobić nowy wózek, potem go bij! Jak coś mu się stało sam będziesz tachał cały ten towar!

-Daleko do ziemi nie ma...
Na wszelki wypadek sprawdzam czy żyje...
-Ostrzegałem cie...

Żyje... -Wstrętne bachory! Zero szacunku dla starszych! idzie do swojej szopy. Nagle Spike zaczyna dziwnie syczeć i biegać w kółko.

-Mishka? Co mu? Spike jest specyficzny... Ale jak to zwierz - niebezpieczeństwo przeczuwa, co?

-I to jakie... Ty tu możesz zostać. Spike! Do nogi! Po chwili po Mishce i Spiku nie ma śladu, ktoś się zbliża, kilka ktosiów.

Bunkruję się w jakimś strategicznym miejscu... Do obrony, przyglądania się i podsłuchiwania...

A więc widzisz grupkę żołnierzy ale są jacyś tacy... Dziwni... Poruszają się trochę jak automaty i jest z nimi koleś w kitlu. Zagadują Grzyba coś tam słyszysz... Opisują kogoś ale Grzyb stanowczo zaprzecza. Chyba chodzi o Mishkę.

Cóż... Mishka wybył, więc olewam. Mnie chyba mają gdzieś.

Sytuacja się zaognia, jeden z żołnierzy chwyta Grzyba za gardło i podnosi na kilka centymetrów.

Cóż... Tego chyba raczej nie wypada tak zostawić. Biznes Mishki to mój biznes... Schodzę do nich.
-Panowie... Ładnie to tak dręczyć starszych ludzi?

W ostatniej chwili uchylasz się od ciosu kolbą. -Dla własnego bezpieczeństwa... Proszę się odsunąć... ziomuś w kitlu poprawia okulary.

-Dla przyzwoitości, zachowania prawa i reputacji... Proszę go puścić. Rozumiem, że macie do niego sprawę, ale jak go udusicie to raczej wam nawet nie odpowie na pytanie.

-Mamy ważną misję do wypełnienia a ten człowiek nam ją utrudnia... To forma przesłuchania. żołnierz puszcza dziadka który spada na ziemię wzbijając tuman kurzu i ciężko łapie oddech.

-Nie znam was... Choć patrząc stwierdzam, że daleko wyprzedzacie pustkowia technologicznie. Powinniście być na tyle inteligentni by wiedzieć, że martwi nie mówią. Słychać to przesłuchanie w całej okolicy... On nic nie wie, tak myślę... Prędzej go zabijecie...
Pomagam Grzybowi wstać, nie spuszczając ich z oka.

-A ty co się tak przejmujesz, co? Kim ty w ogóle jesteś?

-Bo posiadam empatię... A co do drugiego pytania - jest świetne! Sam chciałbym wiedzieć. Obudziłem się tydzień temu i jakoś tak... Pamięć deklaratywna zawodzi.

-Doprawdy...? koleś w kitlu zaczyna Cię obchodzić dookoła a żołnierze otaczają Cię. -A nie chciał byś może odzyskać tych wspomnień? Myślę, że mógł bym Ci pomóc...

-Dziękuję... Radzę sobie. Przy okazji - jestem czystą kartą. No i wolę nie zaciągać długów u nieznajomych.

-Jaki tam dług... Nazwijmy to przyjacielską przysługą...

-Zostanę przy swoim, dziękuję... - odpowiadam z uśmiechem - Nie będziemy panów zatrzymywać, macie przecież jakąś misję... Powodzenia więc i szerokiej drogi.

-Jak chcesz, żebyś potem nie żałował... naukowiec nie jest zadowolony z odmowy.  -W takim razie ty znikaj a my wrócimy do swoich spraw. Na czym to ja... A tak! Grzyb dostaje prosto w szczękę od jednego z żołnierzy i przewraca się. Naukowiec przydeptuje dłoń Grzyba, który próbował odczołgać się, staruszek krzyczy i krzywi się. -Ja naprawdę nic nie wiem!

-Człowieku! Zostaw go! Mówi, że nic nie wie!

Ponownie udaje Ci się uniknąć ciosu jednak jeden z żołnierzy przystawia Ci lufę do skroni. -Chyba kazałem Ci się nie wtrącać?! Roznieście ten grajdołek! Musi tu być!
-Nie! Błagam! pięciu żołnierzy zaczyna demolować całą posesję Grzyba, szopę, domek, i jego warsztat.

-Zły wybór... Za takie działania kiedyś ktoś się do was dobierze. - syczę - Nie wiem kogo albo czego szukacie, ale nie znajdziecie tu tego. Powiedział wam to...

-Jakoś mnie to nie martwi... jego bezczelny uśmiech doprowadza Cię do szału. Grzyb klęczy na ziemi i skamla jak pies... Z szopy dobiegają jakieś krzyki i strzały i potem cisza... -Wiedziałem... naukowiec uśmiecha się paskudnie. -Tylko ostrożnie! Ma być w jednym kawałku!

-Wyginiecie... Skurwysyny. - jeśli dam radę wchodzę do szopy i sprawdzam co się tam odpierdala

Przed tobą wpada dwójka żołnierzy, w chwili w której wchodzisz do szopy zostajesz obryzgany mieszaniną wnętrzności i krwi, niewiele widzisz, coś jakby dwie bestie rozszarpywały żołnierzy na strzępy.

Wychodzę więc przed szopę i nie blokuję wyjścia...
-Ostrzegałem...
Schodzę też nieco z drogi żołnierzom i gościowi w kitlu.

Koleś w kitlu ulotnił się z dwójką żołnierzy, z szopy dochodzi ciężkie dyszenie, warkot i porykiwanie, po chwili skowyt bólu...

Zaglądam do szopy...
-Cali?

Spike jest cały we krwi i nieco nabuzowany, coś co chyba jest Mishką leży w kącie i ciężko dyszy, całe jest we krwi, nie tylko ich.

-Spike... Spokojnie, dobrze? Pomogę, rozumiesz? Staruszku! Macie tu apteczkę?

Spike powoli się uspokaja, Grzyb leci z jakąś starą skrzynką na narzędzia. Stare i brudne pudło okazuje się apteczką...

-Dobra... Światło. Jak będę potrzebować pomocy zawołam, dzięki... Spróbuję go połatać.
Sprawdzam ogólny stan Mishki i ogarniam go z krwi coby mieć dobry widok... Jeśli jest potrzeba i możliwość pomagam jak najlepiej.

Kiedy tylko dotykasz Mishki zrywa się z zamiarem poderżnięcia Ci gardła ostrymi szponami, każdy ruch wyraźnie sprawia duży ból. Z ciężkim sapnięciem opada z powrotem na ziemię. Ma rozwalone prawe ramie, ciemna niemal czarna posoka cieknie z pyska, widzisz też dużą ciemną plamę na koszuli. Opatrujesz więc towarzysza, najlepiej jak możesz. Ramie ma opatrzone, czas na tors... -Nie... Waż... Się...

-Zamknij się i się nie ruszaj. Zjebiesz mnie jak cie poskładam i wydobrzejesz.

-Nie.. Waż... Mishka traci przytomność. Spike kładzie się obok i skomli.

-Spokojnie Spike, będzie dobrze.
Robię co mogę by pomóc...

A więc ściągasz podarte i zakrwawione ubrania, ku twojemu olbrzymiemu zaskoczeniu okazuje się że Mishka to jednak płeć żeńska... Przynajmniej na to wskazywała by figura bo natura zbyt hojnie jej nie obdarzyła... Ciało ma obszarami pokryte ciemnymi łuskami.

Zaczynam od zaaplikowania stimpak'a i czegoś na pobudzenie organizmu, żadnych narkotycznych. Jeśli są ku temu możliwości łatam dziurę, upewniam się że rana jest czysta. Bez kul czy innego ciała obcego... Bandażuję.

Po zaaplikowaniu Medex'u ku twojemu ogromnemu zdziwieniu część rany zasklepiła się na twoich oczach... Generalnie zabieg udaje się, Mishka jeszcze trochę pożyje więc masz czas na spisanie testamentu...

Z grubsza czyszczę z krwi i ubieram... Ją.
Ostrożnie układam w jakimś bezpiecznym miejscu.
Sprawdzam co z Grzybem, pytam jak się trzyma i ostrzegam by nie ruszał Mishki coby się rany nie otwarły.
Sprawdzam też martwych żołnierzy.

Wiele z nich nie zostało, krwawa miazga, kompletnie zniszczone zbroje i ich broń, jedna nie masz bladego pojęcia jak jej używać. Grzyb jest przygnębiony i powoli odbudowuje swój zniszczony dobytek. Mishkę zostawiasz w niezniszczonej części domu.

Zgarniam więc broń... A nóż kiedyś się przyda.
Dla choćby zabicia czasu pomagam Grzybowi.
-Jak tam?

-Zniszczyli wszystko... Moja szopę, pracownię, dom, pokój syna, album ze zdjęciami... Wszystko... Ubili nawet barmira Mishki.

-Przykro mi... Budynki można odbudować. Zdjęcia jakoś się trzymają czy już nie za bardzo? Mishka się wkurwi za tę krowę...

-Z Billym budowaliśmy to miejsce, kiedyś była to farma ale namnie wyszło. Zdjęcia były strsze niż ja! Zobacz sam, rozdarte, pogięte, popalone, podeptane... Ano się wkurwi, chłop kocha zwierzaki... Zwłaszcza swoje barmiry.

-Współczuję... Wspomnienia... Eh, jakbym znalazł jakiegoś speca to będę pamiętać o tych zdjęciach. Technologia sprzed Wojny wciąż umie zaskoczyć.

-A jak tam Mishka? Mocno oberwał?

-Mocno... Ale stan jest stabilny, udało się jakoś to zrobić. Odpoczynek najlepiej teraz podziała... Ale tej dziury w brzuchu nie życzę nikomu.

-Zagoi się, jak na psie. Zobaczysz, nawet blizny nie będzie. Się skubany potarfi zrastać, na moich oczach zaatakowało go stado Nocnych Łowców i wyszarpały spory kawał z uda. Widziałeś co by kuśtykał?

-Nie, nie widziałem. Po Med-x'ie gość jest... To po prostu Mishka. Czym jeszcze się zająć?

-Ehhh... Trza gdzieś zjeść i się położyć. Pomóż mi z kuchnia i salonem, zrobimy prowizoryczny szałas.

-Nie ma problemu... Mogę nawet coś ugotować. Mishka się jakoś nigdy do tego nie kwapi..

-Łeb do interesów to chłop ma, ale kucharz z niego taki, że swoimi potrawami nawet Radrakany może truć.

-Dobra... Dość o nim. Zajmijmy się tym co mamy.

Cóż starasz się jak możesz ale nie wychodzi Ci to... Grzyb stwierdza że on będzie budować a Ciebie wysłał po coś do jedzenia.

Jego wola, lepiej raczej mi wyjdzie zapolować niż budować... Najpierw rozglądam się za jakimś miejscem z potencjalną zwierzyną bądź nią samą. Spróbuję się podkraść jednak gdyby to zawiodło otworzę ogień i wytnę tyle mięsa ile dam radę.

Wycinasz kilka sporych kawałków mięska. Kiedy wracasz stało coś jakby spory szałas. Wzmacniał konstrukcję.

-Dobra... Mam mięso. Masz kuchenkę czy rozpalać ognisko?

-Tylko mi nic nie spal. wskazuję na jakąś stertę połamanych desek.

Biorę się więc za przyrządzenie jedzenia...

Robisz więc pieczeń. Mishka nie wychodzi, za to przychodzi Spike i zabiera sztukę mięsa i niesie do Mishki.

Jak będzie chwila zaglądam do niej... Sprawdzam stan zdrowia.

Grzyb po posiłku dalej zbija jakieś schronienie. Zaglądasz do Mishki. Wciąż śpi.

Jak puls i inne funkcje życiowe?

Nie masz pojęcia co z nią, nie wyczuwasz pulsu ale klatka piersiowa się lekko porusza.

-Co tam Spike?
Może chociaż on wyczuje jak ma się jego pani...

Zachowuje się w miarę spokojnie, przynajmniej dopóki się nie zbliżasz... Już masz wyjść ale w kącie dostrzegasz coś pod starą i poszarpaną płachtą, coś jakby łapę jakiegoś stworzenia.

Ostrożnie sprawdzam co to jest...

Zanim Spike niemal odgryza Ci rękę, zauważasz różne mięsiste części ciał zwierząt i mięsko z kolacji.

-Okej, dobra... Już sobie idę...

Wracasz więc do Grzyba, który juz prawie skończył robić wam spanie. -I jak młody? Jak się trzyma?

-Oddycha... Ale wciąż śpi.

-Sen leczy rany... Dobra synek, ty się ładuj na górną pryczę, jesteś ode mnie lżejszy.

-Dobra... Dzięki. Ja się jeszcze chwilę poszwendam.
Nie specjalnie widzi mi się zasnąć szybciej niż on ;v Pochodzę jeszcze chwilę, poobserwuję teren. Zajrzę do Miski i dopiero się legnę.

Grzyb zasypia jak dziecko. Mishka wciąż śpi, skóra zrobiła się nieco bardziej sina, ale wciąż oddycha.

Na wszelki wypadek zaglądam co jakiś czas...

Co jakiś czas zaglądasz do Mishki, jej stan się nie zmienia aż do ranka... Ciało jest napuchnięte, a klatka piersiowa się nie porusza, jednak Spike nie pozwala Ci się zbliżyć.

-Spike... Albo Mishka umiera albo mutuje... Może lepiej jak zajrzę?

Spike syczy i wysuwa drugą paszczę z paszy, kłapię Ci nią tuz przed twarzą, nerwowo macha ogonem.

-Żeby nie było na mnie...

Spike jest wściekły pluje czymś w twoją stronę. Substancja ląduje na ścianie, tuż obok Ciebie i zaczyna wyżerać dziurę na wylot, Spike zwraca głowę w twoim kierunku...

Wychodzę...

Grzyb jeszcze śpi, słońce dopiero co wzeszło.

Rozglądam się przez lunetę wypatrując czy coś się nie zbliża... No i za czymś na śniadanie.

Kilka gryzoni i parę Radrakanów. W oddali coś dostrzegasz, coś co chyba zmierza w waszą stronę.

Jeśli zdążę upoluję owe gryzonie i przygotuję się obserwując co się tam zbliża.
Standardowo - skradam się, a jak wrócę ustawiam w jakimś strategicznym miejscu.

Grzyb się budzi i kręci dla was śniadanie. Owy punkt na horyzoncie zbliża się powoli, kiedy się zbliża jesteś w stanie stwierdzić iż jest to karawana.

-Spodziewasz się gości czy to raczej przypadkowi?
W razie co robię za ochroniarza...

-Nie, nie spodziewam się, ale średnio raz w miesiącu przejeżdża w okolicy karawana u której się zaopatruje w żywność, w zamian za różne rzeczy, naprawy i przysługi. Ale teraz to mi gówno zostało i nie mam czym handlować...

-Zawsze można coś naprawić... Coś się wykombinuje.

-Może uda mi się wcisnąć kilka gratów z szopy. idzie do szopy.

-Co bierzemy, czego szukamy?

-Cokolwiek się nada na handel.

-Okej...
Pomagam Grzybowi... Paczam na Mishkę i Spike. Jak się zachowuje i czy dopuści mnie...

Jak tylko stawiacie stopy w szopie Spike spada na was z sufitu, drapnął Grzyba, ma krwawe ślady od ramienia do biodra, cztery długie i głębokie linie. Staruszek spada na Ciebie, Spike na was szarżuje.

-Spike! Spokój kurwa! Jak ty przyjaciół traktujesz!
Jeśli się nie zatrzyma to łapię Grzyba i robimy taktyczny odwrót i unik...

Skacze na Ciebie i przygniata do ziemi, jednak słońce za bardzo go drażni i wraca do szopy, zamykając za sobą drzwi :v

-Spike! Wypad! Jak nas nie wpuścisz to może się to źle skończyć dla Mishki! To jego szopa. Nie twoja.

Słyszysz tylko bardzo nienaturalny syk zza drzwi.

-Ale już! Bo cie pogryzę! Chciej tu człowieku dobrze...

Kiedy odwracasz się plecami żeby pomóc Grzybowi dostajesz starą puszką w głowę :v i kolejny syk

-Koniec Spike! Jak będziesz tam siedział to nie dostaniesz jeść!

Cisza... Spike milczy. -Pomóż mi synek wstać. Co mu odbiło? Ostatnio mnie tak urządził jak próbowałem się podkraść do Mishki jak spał.

-Bo Mishka jest nieprzytomny... Boi się o niego.

-Dobry z niego zwierzak... Pewno jak się Mishka obudzi to nam wyjaśni i Spike naprostuje... Pomóż mi się doczłapać do naszego barłogu tymczasowego i rozejrzyj się, znajdź cokolwiek na handel.

Rozglądam się więc... Jeśli nic nie znajdę... Zawsze mam te kilka broni po Enclavie. Od jednej nie zbiednieję...

Znajdujesz drewnianą skrzynię, pełną różnych zabawek i bibelotów. Niektóre wyglądają na dość cenne...

Taszczę ją więc do Grzyba...
-Co powiesz? Nada się?

Zmarkotniał. -To... To należy do mojego syna... Kiedyś należało w każdym razie, teraz już mu się chyba nie przyda... A mu potrzebujemy żarcia i materiałów na odbudowę domy.

-Eh... W takim razie poczekaj chwilę, głupio to sprzedać...
Przynoszę jedną z broni Enclavy...

-Nie sądzę żeby ktoś Ci to kupił... Chyba tylko zwolennicy Enclavy. Spróbować zawsze można.

-No to zobaczymy... Ty się zajmiesz targowaniem?

-Jestem mechanikiem a nie kupcem. To broszka Mishki, ale chwilowo jest niedysponowany...

-No to może coś razem ugramy... Starajmy się wyglądać profesjonalnie...

-Ta sama karawana co miesiąc tędy przechodzi... Nie żeby mnie znali czy coś, synek. Jakoś to będzie. karawana do was dociera, jest dość skromna, jeden barmir, jeden handlarz i dwóch najemników. -Witam! Witam, panowie! Tornado tędy przeszło czy co?

-Witam. Można tak powiedzieć... Ale jakoś daliśmy radę. Dobra... Czego nam potrzeba poza prowiantem Staruszku?

-Materiałów... Gwoździ, blach drewna... I zasobów ludzkich. No i gorzała!
-O to się nie martw! Jak zwykle mam, gwoździe i trochę drewna, może parę blach się znajdzie ale domu z tego nie odbudujesz takim jaki był, Grzyb...
-Biere wszystko jak leci!
-A co mi dasz w zamian?

-Co powiecie na to? - pokazuję giwerę Enclavy

Jeden z najemników gwizdnął z podziwem. Handlarz popatrzył na Ciebie przestraszony. -Skąd to masz?

-Tornado przyniosło... Rzecz niezwykle cenna.

-Tornado powiadasz... Czy ja wiem...

-To samo, które urządziło chatkę... Jak widać.

-Dorzuć coś jeszcze to dostaniecie żywności na dwa tygodnie i nieco materiałów.

-Staruszku... Zawołałoby się Mishkę, on się na handlu lepiej zna. Ta broń jak dla mnie jest niezwykle cenna, ale ja tylko tu strzelam...

Cała trójka zbielała. -On tu jest? Jesteście od Mishki? handlarz drapie się w głowę -Dorzuć jeszcze kapsli i dobijemy targu.

-Mishka sobie odpoczywa, jestem jego ochroniarzem... I całą resztą.
Transakcja success.

Dostajecie żarełko, drewno i blachy oraz gwoździe. -Jednak zasoby ludzkie musicie sami skołować. Bywajcie.

-Trzymajcie się... Dobra Staruszku... Kombinujemy dalej?

Do wieczora udaje wam się załatać sporą część domu. Kątem oka widzisz jak Spike co jakiś czas wychodzi i wchodzi do szopy i coś tam zanosi.

-Spike! Noga! Co ty tam nosisz? Co z Mishką?

prych :v znika w szopie

-Jakby co... Odciągnij mnie jakimś kijem chociaż.
Wchodzę do szopy.
-Spokój Spike... - syczę
Staję mocną postawą i patrzę na niego przeszywająco.

Ale jego ni ma... Za to jest "coś" co kuca w kacie szopy, czujesz też okropny, nie do wytrzymania wręcz smród gnijącego mięsa. Owe coś kuca i mlaszcze.

-Co do kurwy...

Coś sobie siedzi dalej w kątku i ciamka coś.

-Mishka? Spike?
Jestem czujny... Jakby się coś na mnie rzuciło to uciekam i zatrzaskuję drzwi.

Postać w kątku powoli odwraca się w twoją stronę, na zdeformowanym gadzim pysku pojawia się paskudny uśmiech. -Słucham Cię.

-Ciekawy wygląd...

-Nie krępuj się, śmiało powiedz to co naprawdę myślisz. Chyba że chcesz się przyjrzeć lepiej... Mishka podchodzi do Ciebie is taje w snopię wątłego światła, padającego przez dziurę w dachu. Wygląda jak humanoidalny jaszczur. Prawe ramie ma całkowicie pokryte łuską aż do piersi, lewą do łokcia. Obie nogi są zmutowane do połowy ud, za jej plecami dostrzegasz gadzi ogon, którym nerwowo machała. Dodatkowo na reszcie ciała widnieją plamy łusek.

-Ty tak od urodzenia? Całkiem ciekawe...

-Chyba już mówiłam, nie jestem taka od urodzenia... Słyszałeś kiedyś o Chimerach Enclavy? Mishka wraca do kupy mięska i wcina jak leci, łącznie z kościami i chrzęściami...

-Raczej nie mówiłaś... I nie zapominaj, że mam amnezję. Opowiedz mi o nich... O Enclavie.

-Wybacz, ze z pełnymi ustami ale... gryz, gryz, gryz -Zrzucenie skóry bardzo męczy organizm... mlask, mlask, mlask -Ogólnie Enclava, to organizacja, której technologia bije na głowę tą z którą masz do czynienia na co dzień. chrup, chrup, chrup -Prowadzą też różne eksperymenty i badania nad mutacją czego wynikami są miedzy innymi Spike, ja...

-Ciekawe... I teraz cały czas na ciebie polują?

-Dokładnie, na mnie i na Spikea. Jak sami twierdzą jesteśmy ich najlepszymi dziełami, bronią doskonałą. Kiedyś byłam normalnym człowiekiem, takim jak ty. Spike chyba też. Latami prowadzili na nas badania, eksperymenty, testy, mutowali... Nawet nie jesteś w stanie sobie wyobrazić przez co musieliśmy przejść... spora kupa mięcha znikła w mgnieniu oka.

-A jak się czujesz? Rany się już zagoiły?

-Czuje się jak zwykle, czyli jak trup... I wiedzmy że rana się zagoiła...

-Coś ci jeszcze potrzeba? Jak się ogarniesz to przyjdź... Grzyb też się martwi.

-Jak ogarniesz mi jakieś okrycie, nie lubię się tak pokazywać. Spike pojawia się obok Ciebie i łasi się, jest cały uwalony pyłem i ziemią.

-Zobaczę co da się zrobić... A temu co?
Idę poszukać jakiegoś ciucha dla Mishki.

-Jak zwykle zakopał moją zrzuconą skórę. To ona tak cuchnęła. chodzisz więc i szukasz.
-A ty czego się tak kręcisz?

-Potrzebny mi jakiś ciuch... Masz coś może? Mishka wstał...

Grzyb szuka i coś tam wynajduje, daje ci stare i nieco znoszone ciuchy.

-Dzięki...
Wracam do Mishki i daje jej ciuchy.

Wisi sobie na ogonie i robi brzuszki. -Dzięki. szybko ubiera się, jednak ciuchy są dość przyciasne. -Szlag. Nie było nic innego?

-Grzyb dał co miał...

-Oby umiał trzymać język za zębami... w tych ciuchach ewidentnie widać jakiej płci jest Mishka. -Jakbyś miał jeszcze jakieś pyatnai to wal śmiało. Mam nadzieję, ze Spike zbytnio nie dał się we znaki?

-Jakoś daliśmy radę... Mam takie jedno pytanie - jak cie uspokoić? Tabletki? Alkohol? Tak na wszelki wypadek jakby ci odbiło...

-Mnie chcesz uspokajać? Dlaczego uważasz, że mi odbije? unosi brew.

-Pytam na przyszłość... Więc? To może być ważne...

-Nigdy nie straciłam kontroli. warczy na Ciebie, chyba ją uraziłeś...

-Niech ci będzie... Idziemy?

Obrażona wychodzi :v

Idę za nią...

Jak ją tylko widzi, Grzyb staje jak wryty. -Ty... Jesteś... Kobietą...?!

Paczam na to z bezpiecznej odległości...

-Tak jestem. I dobrze Ci radzę trzymać jęzor za zębami! Bo urządzę Ci piekło gorsze niż to które zrobiła mi Enclava!

-Jednak miałem rację... - mówię cicho, raczej sam do siebie

Po chwili rozmowy z Grzybem, zwraca się do Ciebie. -Z wózka nici... Moja krowa nie żyje, cały towar poszedł się jebać! Chyba dam Ci wolne wcześniej niż sądziłam...

-Cały towar? Dupa! Grzybie? Dasz radę zrobić ten wózek? My załatwimy co trzeba.

-Masz chyba na myśli siebie. Ja nie dam rady, muszę odpocząć. W brew pozorom nie spałam w tej szopie.

-Ile czasu zajmie ci odpoczynek? A! I czy ogarniasz technologię?- pokazuję szczelbę Enclavy

Spike syczy na Ciebie. -Lepiej to schowaj. Powiedzmy, że umiem ale nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Poza tym to żre ogniwa jak jak mięso po "reinkarnacji"

-Wytłumacz mi proszę jak to działa... Lepiej móc a nie użyć niż potrzebować i nie umieć. Ponawiam pytanie - ile czasu potrzebujesz odpocząć?

-Myślę, że jedna noc wystarczy. Jutro Ci pokaże co i jak, masz jakie ogniwa?

-Chyba tylko to co jest w środku. O ile jest... Wystarczy, że wyjaśnisz co i jak. Z celowaniem... Będę musiał sobie poradzić. Ktoś z was wie gdzie w pobliżu jest coś godnego uwagi? Nawet sam będę taszczyć ten wózek... Odbijemy sobie.

-Tsa coś tam jest, może na trzy starzały wystarczy. Mishka się zawija i zasypia, Spike też.

-Staruszku? A ty wiesz może gdzie najbliżej jest coś? Jakieś ruiny? Bandyckie kryjówki? Zrobimy szaber... Może znajdzie się co nieco do odbudowania całości...

-Nie bardzo... Zawsze możesz się rozejrzeć, ale radzę za dnia, ja padam na twarz. Grzyb też się kładzie, ty również czujesz zmęczenie.

Odpoczywam więc, jak tylko się wyśpię zaczynam szykować na akcję. Nieco zapasów... Czyszczę broń i sprawdzam ją.
Czekam za Mishką i robię śniadanie dla wszystkich...

Mishka wciąż śpi, wstaje dopiero późnym popołudniem. -Mówiłam, że to bardzo wyczerpuje organizm... jakaś taka blada, chuda i mizerna jest...

-Jak się czujesz? Głodna?

-Jak trup... Którym w sumie jestem i tak, głodna. w mgnieniu oka pochłania porcję.

-Ruszasz ze mną czy zostajesz?

-I tak muszę iść na farmę, po nową krowę. Bez wózka jakoś się obejdę na razie. Idź gdzie chcesz, jesteś wolny.

-Idę z tobą... Pomogę. Przy okazji jak coś będzie po drodze to odbiję...

-Sądziłam że polecisz z powrotem do fortu... wyczuwasz złośliwość....

-Ładnie to tak nie doceniać przyjaciół?

-Zdecydowane 99.99% facetów jakich znam myśli kutasem nie mózgiem, zaskoczyłeś mnie.

-Nie jestem normalny... Nie uważam się za geniusza, ale mam w sobie nieco przyzwoitości i lojalności.

-Własnie widzę... Dobra trochę lenia złapałam, ruszymy po zmroku.

-Dobra to ja pójdę coś upolować... Oszczędzajmy zapasy, a i świeże lepsze.

Niestety w okolicy nic nie znajdujesz, chyba Spike wyczyścił okolicę.

-Bida... Staruszku? A ty chcesz tu już na zawsze zostać? No bo jak karawana nie przyjdzie... To co będzie?

-Zawsze przyjeżdżają, jak nie Ci to inni. To zasługa Mishki... No nic będę musiał sobie nazbierać nowego złomu.

Idę po Mishkę.
-Gotowa do drogi? Chciałaś iść na farmę. Po drodze coś podobno jest... Możemy odbić sobie jakieś dobra.

-Ty nie ucz ojca jak dzieci robić. Już ja wiem co robić. A jak komuś się wygadasz o do mojej płci, zrobię Ci z dupy jesień Pustkowi. Rozumiemy się?

-Może. - uśmiecham się perfidnie - Chodźmy lepiej, marudo.

-W takim razie "może' spłodzisz potomka... rzuca chłodno aż Cię ciarki przechodzą i idzie dalej.

W miarę możliwości lornetkuję... Cóż to za miejscówka, do której zmierzamy po drodze?

Żegnacie się z Grzybem i wyruszacie, przed wami w oddali widać jakieś zabudowania, Mishka skręca w tamtą stronę.

Lornetkuję coby lepiej się rozeznać. Jakiś ruch?

Ano ruch i to sporo ruchu, bandyci.
-Kurwa jebana... Się ich trochę na kociło tu przez te lata.

Sprawdzam co mają, coś na daleki dystans?
-Jakiś plan? Czy rozstawiać stanowisko i zacząć ostrzał?

Zamyśliła się. Chowa się za krzakami z toba i coś rysuje na piasku.
-Dobra na zewnątrz jest 10 ale to młodziki, ciecie bez sprzętu i umiejętności w środku... Nie mam pojęcia. Dobrze by było ich w miarę po cichu ściągnąć. To spora miejscówka.

-W skradaniu się nowicjuszem nie jestem, ale zawsze może coś nie wyjść. Nóż mam... Wiesz jak wygląda rozkład pomieszczeń w środku?

-Pi razy drzwi. rysuje kijkiem mapkę na piachu.

-No to co? Skradamy się? Rozdzielamy się?

-Tsa rozdzielimy się. Ja i Spike załatwimy tych na zewnątrz ty idź do budynku. I postaraj się ich nie podziurawić za bardzo ani nie zakrwawić. Jakieś pytania?

Próbuję się zakraść więc...

Niestety przy wejściu zahaczyłeś i puszki stojące na skrzyni, trzy udało Ci się złapać ale czwarta wyślizgnęła Ci się z rąk, z pomieszczenie po lewej wyszło dwóch delikwentów.

Napierdalam więc z karabinu!

Trafiłeś jednego z nogę, przyklęknął ale oddał strzał, dostałeś w ramię, od drugiego w nogę, krwawisz.

Strzelam.. Jak się ich nie pozbędę to się i tak nie opatrzę...

Jednego ściągasz, drugi bardziej charata Ci łapę.

Staram się ściągnąć drugiego... I poszukać jakiejś kryjówki coby się opatrzyć.

Udaje Ci się go zabić, w ostatniej chwili chowasz się za skrzyniami, kiedy trzech wychodzi z pokoju i rozgląda się.

Łatam się, cichutko, tamując krwawienie.

Rozglądają się po korytarzu ale jest ciemno i nie widzą, jeden podchodzi do skrzyń, za którymi się schowałeś.

Jeśli zajrzy... Chwytam go i ściągam za skrzynie wbijając nóż w gardło.

Udaje Ci się rozorać jej krtań.

Chowam się za skrzynki i przygotowuję broń.

Słyszysz metaliczny stuk a granat ląduje tuż obok Ciebie...

Wyskakuję zza skrzyń w stronę wyjścia... Za ścianą będzie mi lepiej się schować. Puszczam serię zaporową w biegu.

Niestety przy wyskoku potykasz się, granat wybucha i w nodze masz pełno odłamków. Zanim dotoczyłeś się do wyjścia dostałeś kilka kulek, ale udało Ci się trafić jednego z bandytów.
-Nie masz ty szczęścia w życiu, co? pyta Misha wrzucając do środka granat.

-Nie... Coś mnie prześladuję.
Jeśli w zasięgu wzroku ktoś jeszcze będzie po granacie - strzelam.

Nikogo nie ma, widzisz kupkę dziesięciu ciał i wilce radosne Spike'a wbiegającego do budynku przez okno i krzyki, Misha wchodzi i napierdala w nich. Po chwili wychodzi do Ciebie nieco kuśtykając. -Pokaż te nogę.

Pokazuję grzecznie...
-A tobie jak poszło?

-Na pewno lepiej niż tobie... Auć, tyle drzazg, trochę to potrwa. Ściągaj portki. Szykuje apteczkę.

Wzdycham... I daję się opatrzyć.

Rzeczywiście długo to trwa, co jakiś czas słyszysz krzyki, strzały oraz ryki i syki Spike'a. Misha powoli i skrupulatnie wyciąga drzazgi. -Ehhh... Doktorek by to zrobił szybciej i lepiej.

-Doktorek?
Obserwuję w gotowości jakby kto chciał przeszkadzać...

-Taki jeden stary znajomy. Ghul ale zajebisty lekarz. Ciekawe co u niego...

-Czemu go nie odwiedzisz?

-Za duża radiacja nawet jak dla mnie czy Spike'a. Poszedł z grupą innych Ghuli w poszukiwaniu własnego szczęścia. Nawet nie wiem gdzie teraz jest. Jeszcze chwile i będziesz prawie jak nowy.

-Może się jeszcze spotkacie... Dzięki.

-Fajnie by było ale nie sądzę żeby to było możliwe. Chyba, że po tamtej stronie. od dłużej chwili nic nie słyszysz, coś Cię puka w ramie.

Paczam...

Czyjaś ręka w pysku Spike :v tyka Cię i merda ogonem, Mishka wzdycha.

Również wzdycham... Jak jestem w stanie chodzić to pomagam Mishce ogarnąć to wszystko.

Wstajesz, trochę boli ale jest git. Zbieracie rzeczy a Spike wciąż Cię tyka i nie daje spokoju.

-Co jest Spike?

Tyk, tyk Cię ręką :v

-Co? W aportowanie chcesz się bawić?

Mergu merdu a Misha wali facepalma.

-Ja chędożę... Jaki właściciel taki zwierz. No dobra, daj...

Jebs! Puszka w łeb :v Spike merda ogonem i zaczyna Ci uciekać :v
-No goń go, jak on chce się bawić lepiej mu nie odmawiać.

No cóż... Idę się pobawić z alienem...

Ucieka Ci chwilę, potem oddaję zapożyczoną rękę, którą mu rzucasz a on aportuje.
[-1 do karmy]

Wracam pomagać ogarnąć bajzel...
-Jak tam?

Misha pakuje loot. -Swoją dole dostaniesz jak to sprzedam. Chyba, że wolisz sobie już wybrać jakiś sprzęt.

-A jest coś ciekawego?

-Przejrzyj sobie, to powinno Ci się spodobać. Misha rzuca Ci gogle, całkiem zajebiście wyglądające gogle.

-Zajebiste...

-Noktowizor i lornetka w jednym zawsze spoko, tylko baterie oszczędzaj. Broni lepszej niż twoja nie ma, jedynie ta skórzana kurtka, troch podziurawiona ale jak chcesz to bierz. podaje Ci nieco wysłużoną ramoneskę z trzema dziurami po kulach.

-Mimo wszystko całkiem fajna, dzięki. - zakładam kurtkę - To ruszamy dalej?

-Ta, kurde dużo tego... Hmmm... Kopnij się do piwnicy, poszukaj jakiegoś żelastwa, kół, plandeki, cokolwiek.

-Się robi.
Ostrożnie wchodzę do piwnicy. Rozglądam się uważnie coby w nic nieprzyjemnego nie wleźć i poszukać potrzebnych części.

Schodzisz do piwnicy i słyszysz jakieś szuranie i szmer.

Z bronią w gotowości sprawdzam cóż to, skradam się...

Za skrzynią widzisz wielkie, łukowate cielsko, które porusza się delikatnie i spoczywa w ciemnej plamie.

Podchodzę bliżej coby się przyjrzeć...

Jest to dogorywający Szpon Śmierci. Po Śladach krwi na ziemi wnioskujesz że wpełzł tu przez okno, widzisz, że trzyma coś w łapie.

Z bezpiecznej odległości paczam co ma w łapie...

Z daleka nie widzisz, musisz podejść bliżej, dość niebezpiecznie blisko, jak na twój gust... Jednakże Szpon zaraz padnie więc chyba nie będzie stwarzał aż takiego zagrożenia?

Cóż... Podchodzę. Oby szczęście było po mojej stronie.

-Nie bój... Się... I tak... Umieram... praktycznie odbiera Ci mowę i dostajesz zawału...

-Nie sądziłem, że potraficie mówić. - rzucam zdziwiony

-Mało o nas... Wiecie... I nas jest... Coraz mniej...

-Sądząc po ranach... Pewnie nie zdołamy ci pomóc. Żałuję...

-Mi nie pomożesz... Ale nam tak... Weź go... gad podsuwa Ci tajemniczy przedmiot który okazuje się... Jajkiem.

-Em... Dobrze... Zaopiekuję się nim. - chwytam ostrożnie jajko - Co mu przekazać jak się wykluje?

-Żeby żył... Jeśli będzie jak ja... W innym razie, będzie jak reszta... Proszę, ukróć tę męki... z dużym wysiłkiem obraca łeb w twoją stronę, patrzy Ci prosto w oczy. -Proszę...

-Żegnaj więc...
Ukracam jego mękę. Wywlekam jego ciało na zewnątrz, z jajkiem obchodzę się bardzo ostrożnie. Jak z jajkiem.

-A ja się zastanawiam co Ci tak długo idzie i co to za strzały... A ty widzę jedną kulką Szpona Śmierci położyłeś, winszuje. ściąga kapelusz i teatralnym gestem kłania się.

-Przyjrzyj się lepiej... Ma wiele ran. Za to... Mówił. I dał mi to. - pokazuję jajko - Pomóż mi go pochować.

Misha momentalnie spoważniała. -Mówił...? zasępiła się. -Spike, idź z nim. To rany od broni Enclavy.

-Myślisz, że wciąż tu są?

-Oni są twardzi, mógł długo uciekać. Co nie zmienia faktu, że Enclava nie lubi się pozbywać swoich zabawek. wyciąga dziwną snajperkę i idzie w teren.

Zakopuję go... I idę zrobić co miałem.

Znajdujesz stary, bardzo stary wózek, ale rama jako tako się trzyma.

Tacham go na zewnątrz... Co z Mishką?

Dopiero poszła... Przydało by się też znaleźć coś żeby wózek naprawić i wzmocnić, trochę sprzętu macie.

Eh... Sprawdzam piwnicę czy może znajdzie się tam coś przydatnego. W miarę mych możliwości przygotowuję wózek.

Znajdujesz sprężyny z materaca, blachę, gwoździe i nieco dykty. Cóż z tym robisz?

Z blachy i sprężyn kombinuję wzmocnienie podwozia i zawieszenia. Jak starczy blachy to i karoserię nią wzmacniam.

Cóż... Próbowałeś :v Miski długo nie ma, kiedy już się pojawia jest jakaś nieswoja.

-Co jest?

-Nic. Widzę że kombinowałeś... Ja się tym zajmę. nie patrzy na Ciebie.

-Trochę cie już zam, odpuść sobie i mów. Jesteśmy przyjaciółmi... Towarzyszami w tej drodze.

-Po pierwsze, nie znasz mnie. Po drugie ja nie mam "przyjaciół" poza Spikiem. Po trzecie co Ci to da?

-Bo mnie serce boli i może pomogę. Gadaliśmy już o tym...

-A umiesz wskrzeszać zmarłych? Bo mi się wydaje, że nie.

-Eh... Nie, nie umiem. Pomóc ci z tym wózkiem?

-Idź na czaty i mnie więcej nie wnerwiaj. Spike nie pogardzi świeżym mięskiem.

Idę więc i rozglądam się. Sprawdzam działanie gogli, ale wyłączam je coby baterii nie marnować. Lornetkuję przez lunetę.

Zajebiście działają te gogle, jesteś nawet wstanie dostrzec baraszkującą parę kretoszczórów dobre piętnaście kilometrów dalej i to bardzo szczegółowo :v.

Bardziej interesuje mnie czy wróg się nie zbliża...

Cisza i spokój, widzisz nawet tę farmę, jakiś dzień drogi od was. Spora dość, trochę zieli, stadko baramirów, domek i sporo ludzi z bronią ale nie wyglądają na bandytów, bardziej najemników. Zaczyna świtać.

-Mishka... Spokój. Nic się nie dzieje. Idziemy spać czy ruszamy?

-Spać. A jajko trzymaj w cieple i nie mocz go.

-Domyślam się, trzymam je w cieple. A przy okazji... Na tamtej farmie zawsze jest sporo najemników?

-Tsa, ochrona. Nie dość że mają tam oczyszczoną wodę to jeszcze spory zapas żywności, sprzętu no i kapsli.

-No to okej... Już się bałem, że coś się tam stało.

-To bym kurwicy dostała i znowu byś oglądał tą piękną buźkę co u Grzyba. Nie kracz tylko śpij.

-Słodkich snów.

Burczy coś pod nosem, szybko zasypiacie. Budzisz się chwilę przed zmrokiem. Misha i Spike coś pichcą ale śmierdzi to okrutnie.

-Co ty tam wrzuciłaś? Buty Paladyna po służbie?

-Takimi rarytasami nie dysponuję... Za to mam mazidło dla Spike'a. Powinien się w tym wytarzać ale on woli jeść... Szaro bura breja wygląda jak roztopiona guma, zmieszana z metalem i jakimiś białymi odłamkami. Spike za to wygląda na zadowolonego kiedy Misha podstawia mu gorąca breje.

-Cóż to za maziadło?

-Znasz powiedzenie jesteś tym co jesz? W jego przypadku jest dosłowne. Co gorsza składniki mi się koncą, tzra będzie odwiedzić Enclavę niedługo... Ale to potem. Jak zje idziemy a ty możesz wykombinować śniadanie dla nas.

-Jak wrócę opowiesz mi więcej?
Idę zapolować na jakieś mięsko...

Natykasz się na dwa kretoszczury, wyglądają Ci znajomo... :v

Przynajmniej miały używanie przed śmiercią... Strzelam.

Ano miały a teraz skończą w garnku.
-Kto pyta nie błądzi... Misha odpala se fajkę.

-No to opowiadaj... O składnikach i Spike'u.

-Składniki... Głownie metal, różne stopy, kości, mięso, ścięgna zwierząt, chodzi o składniki biologiczne no i to cudeńko. wyjmuje z kieszeni mały pakunek z szaro-czarna masą, jakby glina. -I tego mi właśnie zaczyna brakować, a sama nie dam rady tego zrobić.

-Co to jest?

-Mutagen. FEV. No i jest nieco radioaktywne więc nie dotykaj tego. My ze Spikeim już zmutowaliśmy, ty niekoniecznie. No chyba, że chcesz.

-Zależy jakbym zmutował...

-Cóż... Zwierzęta od tego mądrzeją, ludzie nie koniecznie... Super Mutanci, Centaury... Ale jak chcesz skończyć jak ja, Enclava zaprasza.

-Jakbym miał atomówkę to bym ich odwiedził... Inaczej wolę nie.

-Tyle że ja mówię poważnie o tej mutacji, mam znajomości. Boli i to jak skurwysyn ale życie na Pustkowiu ułatwia znacząco.

-Masz wtyki w Enclavie?

-Możliwe... uśmiecha się krnąbrnie i dmucha Ci dymem w twarz. -Zależy czego potrzeba.

-Bogini Pustkowia... Wtyki wszędzie, nadludzkie zdolności i towarzysz... Eh...

-Aj tam zaraz Bogini... I nie mam wtyk wszędzie. W Enclavie chociażby, mam tylko dwóch ludzi na całe Pustkowia, cała reszta próbuje mnie wpakować do klatki.

-Mimo wszystko robi wrażenie... A jak z tymi mutacjami?

-A co byś chciał wiedzieć?

-Jak? Gdzie? Za ile? I czy da się to jakoś kontrolować? Znaczy kierunek mutacji...

-Po kolei, jak. Normalnie, aplikują Ci mutagen, dożylnie, w jedzeniu, rozpylony w powietrzu albo wszystko na raz. Gdzie, no w Enclavie. Za ile, za przysługę dla mnie. A co do kontroli mutacji... Możesz sprecyzować mi pod jakim kątem chcesz zmutować a jak to wyjdzie... Los zdecyduje. No i zawsze jest ryzyko że coś pójdzie nie tak. Mishka pufa kolejne kółka.

-Zastanowię się... Ty zastanów się nad przysługą.
Podaję jedzenie...
-Możesz zmieniać Spike zmieniając mu dietę?

-Ta ale taka wersja podoba mi się najbardziej, jemu z reszta też. No i sam może zmienić dietę, sam przynosi co chce zjeść.

-Czyli jak zacznie wcinać gruczoły mrówek ognistych to zacznie ziać ogniem?

-Z czasem tak. Jak podje skrzeli błotniaków to się z niego zrobi amfibia. Puki co gustuje z gruczołach Centaurów, metalu i białku zwierzęcym.

-Lepiej niech nie je supermutantów... Bo go nie zmieścisz w hangarze.

-Za gorzkie mięso, nie smakuje mu. No i twarde też, żylaste. Fuj.

-Ta... A widziałaś kiedyś goliata?

-Mówisz o Behemocie? Tsa, ledwo daliśmy nogi zanim nam je powyrywał. Spike aż zasyczał :v

-Nie dziwię się... I strzał z grubasa jebany umie przeżyć. Ruszamy?

-Tsa, tylko daj mi jeszcze chwilę. Wychodzi i kuca przy grobie Szpona.

Stoję niedaleko w milczeniu i czekam.

Wstaje i idzie dalej, w stronę farmy. Spike tyka Cię ogonem, i wskazuje na wypchany towarem wózek, sam bierze na plecki tobołki.

Wzdycham i ciągnę wózek... Nie ma co marudzić.

Misha bierze nieco od Spike'a. -Może u handluję u nich lepszy wózek, ten się zaraz rozleci.

-Przydałoby się... No i jakaś wyprawa jak już tu skończymy. Mapa by się przydała.

-Ja mapy nie potrzebuję. Ale jak chcesz...I w sumie tak, potrzebuję więcej towaru żeby odrobić straty... Tyle przed wojennych książek w dobrym stanie... A oni to spalili, zniszczyli, wdeptali w ziemię i zbrukali krwią moich baramirów...

-No to może pójdziemy do biblioteki stanowej?

-Ehhh... To nie to samo. Co wolisz dostać gotowca czy znaleźć samemu?

-Na odrobienie strat złe to nie będzie... Jak się odbijemy możemy jak pełnokrwiści poszukiwacze ruszyć na przygodę.

-No trochę to potrwa... Ale potem kto wie.

-Więc widzisz... Biblioteka, książki dobrze chodzą. Co nie?

-Tsa, ale wiedza jest cenniejsza niż kapsle. Sądziłem, że nie jesteś tai płytki i pazerny... uśmiecha się jadowicie, w prawdzie nie widzisz jej twarzy ale wiesz że się uśmiecha...

-A ty myślałaś, że ja tych książek nie przeczytam? - odpowiadam jadowitym uśmieszkiem - Wiedza jest cenna, a mózg trzeba ćwiczyć jak mięśnie... Ale nie mam domu, w którym mógłbym ustawić biblioteczkę. Jak poznam książkę na pamięć to po co ją trzymać? W drodze się jeszcze tylko zniszczy.

-Jest jeszcze nadzieja dla ludzkości... wzdycha. Docieracie na farmę. Mishka gada z najemnikami, jeden odchodzi i znika w domku.

Czekam cierpliwie, obserwuję i nasłuchuję.

Z domku wychodzi kobieta, jak tylko Cie zauważa to podchodzi do Ciebie bardzo szybko, wygląda na wkurwiona.

-Dzień dobry?

Dostajesz taką bułę że aż ciemnieje Ci przed oczami. -Ja Ci kurwa złodzieju jeden dam dzień dobry!

-Wypraszam sobie! O co pani chodzi?

-Ty gnido zasrana! Ja Cię nocuję, karmię a ty nie dość żeś mi córkę wychędożył to jeszcze prawie całą elektronikę z domu wyniósł!
-Jeśli mogę... Chyba pomyliła pani osoby... Ten Harcerzyk muchy by nie skrzywdził a tym bardziej nie okradł.
-Biały Wilk Cię wołają?

-Szczerze powiedziawszy to nie wiem... Mishka mnie znalazł jakiś czas temu na Pustkowiach. Rannego, osłabionego i z amnezją...

-To się zaraz przekonamy... Amelia! Chodź do mnie! Gości mamy! z domu wychodzi całkiem urocza dziewczyna, długie ogniste włosy, zielone oczy. -O wróciłeś?
-No ładnie żeś nawyprawiał... Ciesz się z tej amnezji. Mishka do Ciebie szepcze a pani tych włości patrzy na Ciebie z nieukrywaną rządzą mordu. w oczach.

-Hola... Może i mam dziurę w pamięci, ale nawet amnezja nie wymazuje wszystkiego. Nie wiem o co tu chodzi, ale nikogo nie okradłem.

-No to jest ciekawe bo po twoim zniknięciu zniknęła też większość mojej elektroniki z domu... Jak mi to wytłumaczysz?

-A co ja tu niby robiłem? Kim niby jestem? Skąd się wziąłem?

-Twierdziłeś, że jesteś najemnikiem i że wracasz do mocodawcy i poprosiłeś o azyl na noc. A skąd Cię przywiało? Nie mówiłeś. kobita się coraz bardziej niecierpliwi.

-Nic mi to nie mówi. W dalszym ciągu mówię, że jestem niewinny. Mishka, co ty myślisz? Bo coś kiepsko to wszystko widzę...

-Cholera wie coś ty przed amnezją robił, co do tego że wychędożyłeś ta panienkę... Cóż nie mam podstaw żeby zaprzeczyć... Ale cała reszta jest mocno naciągana. Może wejdziemy do środka i pogadamy?
Amelia cały czas się rumieni i uśmiecha do Ciebie.

-Decyzja należy do pani... Porozmawiamy jak cywilizowani ludzie?

-O nie, ty zostajesz tu. Miejcie go na oku chłopcy. Misha znika z właścicielka przybytku w domku, Amelia podchodzi bliżej. -Więc... Wróciłeś po mnie?

-Wybacz... Jeśli to wszystko prawda... Ale ja naprawdę mam amnezję. Nie wiem jak się nazywam, tym bardziej nie wiem kim jesteś.

-Nie szkodzi, ja... Sama tego chciałam. Chyba z dziesięć razy pytałeś mnie czy na pewno tego chcę. zachichotała. -No i nie powiedziałam mamie o tej elektronice, ale powinieneś już ją zwrócić. Szkoda tylko że nic nie pamiętasz.

-Co to za elektronika? Co i w jakim celu miałbym brać?

-Kable, zasilacze, części z komputera. Mówiłeś, że je pożyczasz bo ktoś ich potrzebował a potem je odkupisz czy znajdziesz inne. Ty naprawdę nic nie pamiętasz?

-Naprawdę... Byłem tu sam? Z kimś? Opowiedz mi wszystko.

-Przyszedłeś sam, nieco ubrudzony i głodny, poprosiłeś matkę o schronienie na noc. Mama była zajęta więc to ja się tobą zajęłam, wieczorem... No spaliśmy ze sobą... Wspominałeś, że jakaś stacja potrzebuje tych części, że oni tego bardziej potrzebują, więc Ci pomogłam, obiecałeś też że zwrócisz te części. Poszedłeś i... Wróciłeś po miesiącu.

-Miesiącu!? W którą stronę ta stacja?

-Nie wiem, chyba gdzieś na wschód stąd. Znowu mnie zostawisz?

-Ja... Nie wiem. Przepraszam. Mam straszny mętlik w głowie...

-Oh, ja... Ja rozumiem... Nie obiecywałeś w prawdzie nic ale miałam nadzieję, że może jednak...

-Wybacz... Nic nie wiem... Jeśli... Jeśli odkryję kim jestem i o co tu chodzi... Wtedy o tym porozmawiamy. Wtedy będę mógł odpowiedzieć...

-Dobrze, ja... Rozumiem, musisz czuć się zagubiony... uśmiecha się ale oczka jej się szklą.

-To wszystko wydaje się dziwne... Takie... Jakby to nie ja.

-To byłeś ty, te oczy rozpoznam wszędzie.
Mishka i gospodyni wychodzą z domu.
-Ty śpisz z chłopcami, będą Cie mieli na oku. Amelia, do domu.

-Ta jest...

Mishka chce mi może coś przekazać? Jak przebiegła rozmowa?

Nie :v Misha idzie z panią do zagrody, jeden z najemników zaczepia Cię.
-No niezłe ziółko z Ciebie. Umiesz się bić na pięści? Lekko kpiący uśmieszek.

-Żadne ziółko... I wolę mieć dystans do ludzi. Oraz dobry kolimator.

-A jak Ci się bron zatnie?
-Zostaw go Dog! Mamy go pionować a nie przesłuchiwać. podchodzi jegomość z sumiastym wąsiskiem, nieco siwy i memła cygaro w ustach. Dog i jego banda odsuwają się i odchodzą kawałek.

-Dzięki... Kimkolwiek jesteś.

-Bruce. Wybacz im, za spokojnie tu dla nich czasami. W karty może grasz?

-Nie wiem... Od kiedy się obudziłem chyba jeszcze nie grałem. Jakie zasady?

-Poker nie jest trudny. Siadaj synek. dostawia skrzynki i stołek, rozdaje karty i tłumaczy Ci zasady. Ogrywasz go za każdym razem. -Masz szczęście młody. Szkoda tyle że nie wiesz czy przesyłka dotarła...

-Jaka przesyłka?

-No elektronika... Stacja Bractwa Stali potrzebowała ich, żeby ostrzec inny region. Na razie brak wieści.

-Bractwo Stali? Chcesz powiedzieć, że robiłem kurs dla nich?

-Tak, Iblis robiłeś dla nas kurs ale słuch o tobie zaginął. Mów ciszej, proszę.

-Więc to tak mam na imię? - szepczę - Ale ja nie przypominam z żadnej strony członka Bractwa, a oni przecież nie współpracują z obcymi. Nie dopuszczają nikogo z zewnątrz...

-Cóż, czasami trzeba zrobić mały wyjątek i za ten wyjątek wylądowałem na wcześniejszej emeryturze... Ale nie żałuję. Starość też radość.

-Opowiesz mi wszystko? O co tu chodzi?

-A co ja Ci mam opowiadać. Napatoczyłeś się nam a my potrzebowaliśmy pomocy. Miałeś zdobyć sprzęt i go dostarczyć we wskazane miejsce. Sam zdecydowałeś, że akurat stąd zabierzesz. Słuch o tobie zaginął na miesiąc i puf! Wyskakujesz jak diabeł z pudełka i to z Mishką.

-Nie... Ta historia robi się tak zawiła i dziwna, że nie zdziwi mnie jak zaraz jeszcze się okaże że po drodze złapała mnie Enclava i zmutowałem przez ich zabawę.

-A co w tym dziwnego? Najemnikom często się dostaje, ciesz się że żyjesz. Jeżeli nie pamiętasz może i lepiej?

-Zastanawia mnie co się stało... Co to byli za naukowcy... Tyle pytań, żadnej odpowiedzi. Chociaż tyle, że wiem jak mam na imię...

-Naukowcy? Jacy naukowcy?

-Jak się obudziłem to wokół mnie było pełno ciał... Ludzie w kitlach, resztki obozu...

-No ładnie, młody. Mimo najszczerszych chęci, nie umiem Ci pomóc ale trzymam kciuki.

-Dzięki... Jakaś rada? Zgłosić się gdzieś? A... I może opowiesz o sobie. Tak właściwie to miło wiedzieć z kim się rozmawia.

-Już mówiłem, Bruce. Były członek Bractwa Stali a obecnie najemnik.

-Jak tu wylądowałeś?

-Przypadkiem, dowiedziałem się że potrzebują najemników a ja potrzebowałem kapsli. Ot cała historyja.

-Eh... Chędożone pustkowia.

-Takie życie. Dobra kładź się. Mishka Cię jeszcze nieźle przegoni.

-Dzięki... Eh. Ją to wszyscy kurna znają...

Wytrzeszcza gały. -Ją?... To jest ona...? Jak ty...?

-Mishka to dziewczęce imię, nie? Czy to jednak chłopak? Znamy się kilka dni... A wolałem nie pytać, bo głupio.

-Imię jak imię... Bardziej bym powiedział że ksywka. A już myślałem... Dobra mniejsza. Idź spać i głupot nie pieprz.

-Ta... Branoc.
Kładę się i zawijam... Śpię lekko, kto wie co może się zdarzyć.

Oprócz standardowych hałasów pracy na farmie... Nic się nie dzieje, aż do wieczora. -No wstawaj Śpiąca Królewno. Jedz i idziemy dalej, do punktu handlowego.

-Ta... Już. Co tam?
Ciamkam, chyba że nie ma to robię ciamkanie.

Masz ciamkanie. -A co ma być? Handel wymienny rzecz piękna. Mam krowę i nieco podrasowany wózek, mało towaru zostało więc po drodze trzeba zahaczyć o jakiś obóz bandycki.

-Nie ma problemu... A co z tą dziwną sytuacją?

-A co ma być? Młoda puściła w końcu farbę, że to dla potrzebujących. Nawet to kupiła więc jest ok ale nie pokazuj się tu więcej beze mnie.

-Eh... Ruszajmy lepiej.

Wyruszacie więc dalej na północ.

-Przed nami jest jakaś osada, jak dobrze pamiętam. Oraz bocznica... Myślisz, że tam będzie obóz bandytów?

-Mam nadzieję, że się i tam zalęgli. Swoją drogą, niezły z Ciebie casanowa. Małolaty i dojrzałe kobiety, no no.

-Ty wiesz, że przesadzasz? Wciąż mam amnezję... Znasz tego całego Bruce'a?

-Trochę, wiem że miał całkiem wysoki stołek, podjął ryzyko, które w prawdziwe się opłaciło ale innym się nie podobało i poleciał. Ciekawi mnie przez kogo... sporo jadu w tym ostatnim zdaniu...

-Mnie nie pytaj... Nie wiem.

-Tsa, ciekawostka... W każdym razie zmierzamy do Arefu. Rozglądaj się za wszystkim co można sprzedać.

-Daj chwilę.
Krótkie skanowanie terenu.

Kilka kretoszczorów i radrakanów, zgliszcza, dymiące ruiny, ktoś biegnie w waszą stronę no i pustkowia...

-Tam się dymi, tam ktoś biegnie. Prosto na nas...

-Z bronią czy białą flagą?

-Zwyczajnie biegnie... Nawet nie wiem czy nas widział. Nic w rękach nie ma.

-No to chodźmy do niego. idziecie w jego stronę. Młody chłopak, poraniony, brudny i mizerny pada na ziemię przed wami. -Daj mu wody.

Podaję mu wody, pomagam jeśli trzeba.

-Pomóżcie... Błagam... Legion...
-Zostaw go. krótki rozkaz i Mishka odchodzi.

-Czemu? O co chodzi?

-Mówię zostaw go. Nie wszędzie mnie lubią i nie wszędzie potrafię zdziałać cuda. chłopak łapie Cię za nogę.
-Proszę... Zaraz tu będą... Nie zostawiajcie mnie.
-Zostaw go i chodź. Mówię po raz ostatni.

-Masz dziesięć sekund na wyjaśnienie... - rzucam do gościa

-Ja uciekłem od nich. Oni łapią ludzi i robią z nich niewolników. Ja nic złego nie zrobiłem. Przysięgam! Pomóżcie mi proszę... Mishka zwyczajnie zostawia Cię i odchodzi.

-Masz czym się bronić?

Kręci przecząco głową. -Ja nie umiem się bić... Dlatego mnie złapali...

-A strzelać?

-Niezbyt... widzisz jak ktoś nadchodzi.

-Masz tu broń. Muszka tym celujesz.
Sam przygotowuję broń... Nim jeszcze się zbliżą chcę im zadać jak najwięcej szkód.

Jednego ściągasz headshotem, drugiego ciężko ranisz. Kolega zastrzelił jednego psa ale dwa pozostałe go dopadły. Jeden z Legionistów strzela ale chybia o milimetry, od drugiego dostajesz w nogę.

Liczę, że kolega jednak sobie poradzi... Groźniejsza wydaje mi się teraz broń palna. Strzelam dalej.

Ściągasz drugiego. Jeden z psów gryzie cię w ramię i próbuje ściągnąć w dół. Szarpiesz się z nim i znowu obrywasz, znowu w nogę.

Staram się ściągnąć ostatniego...

Udaje Ci się go powalić. Pies rozszarpuje Ci cale ramie, kolega drze się niemiłosiernie. Nagle psy przestają i zaczynają uciekać. Widzisz tyłka jak coś dużego i czarnego śmiga Ci nad głową, po chwili słyszysz skomlenie psów.
-Głupi kretyn! Idiota! Debil!

-Też cie lubię... - padam sobie - Opatrzysz go, proszę?
Sam łatam co najgorsze...

-Nie mam zamiaru marnować zapasów na niego. Jak masz czym to se go łataj. rzuca chłodno, Arktycznym wręcz tonem.

-Mi pomogłaś, czemu jemu nie?

-Bo z Ciebie jest pożytek a z niego nie będzie. Jest słaby, cherlawy i zapewne rozumem też nie grzesz. Nie umie używać broni. Żadnego pożytku.

-Ale jest człowiekiem! Krzepy nabierze pchając wózek... Albo nosząc coś. Twardy warunek - na jedzenie sam robi i nie masz mu nic do zarzucenia. Przy okazji masz trzy trupy z których zdejmiesz łup. Pasi?

-Gówno mnie obchodzi, że jest człowiekiem. Nikt nigdy nade mną się nie litował więc czemu ja mam robić charytatywnie? To są Pustkowia! Prawo dżungli. Zanim nabierze mięśni zabije go byle infekcja, byle choroba. Poza tym... Mishka podchodzi do niego i pociąga nosem, przygląda się. -Już jest chory.

-Ja za tobą w ogień wskoczę, mała mendo. I gówno czy będziesz chora czy nie. Masz rację, to są Pustkowia. Ale bez zachowania człowieczeństwa przegrywasz.

-To troszkę co innego. Pozwól, że Ci wyjaśnię. szponiastą łapą chwyta Cię za gardo. -Ty nie masz wyboru. Uratowałam Ci życie więc MUSISZ się odwdzięczyć, inaczej zabiorę od Ciebie to co Ci dałam. Ty masz przed sobą przyszłość, on nie. Na raka nie ma lekarstwa. Jeśli chcesz to go sobie niańcz ale beze mnie. Prosty wybór idziesz dalej ze mną czy mam się później upomnieć o swoje?

-Idę... Ale to ty mnie źle zrozumiałaś. - uśmiecham się szyderczo - Ja zrobię to za darmo, nawet jak już spłacę dług.

-To już twój problem, nie mój. puszcza Cię i upadasz na piach, zbiera rzeczy z ciał i idzie dalej.

-Czekaj, wrzucę go na wózek... Inaczej wszystko straci sens.
Łatam go choć tyle żeby się nie wykrwawił.

-Powiedziałam, twój problem, nie mój. Spike zaczyna ciągnąć wózek anim go wpakowałeś. -On i tak umrze za parę miesięcy.

-Wiem, że wiele przeszłaś... Ale nie upodabniaj się do tamtych.

-Nie lubię robić rzeczy bezsensownych, a bezsensu jest pomagać komuś kto ma wyrok śmierci.

-Ty też kiedyś umrzesz... Gdzie sens zbierać złom i go sprzedawać?

Zaśmiała się gardłowo. -Problem w tym, że ja nie mogę umrzeć. Sam widziałeś.

-Umrzesz. Kiedyś. Skoro nie możesz umrzeć przestań jeść, pić... Oddychać.

-Próbowałam, naprawdę. Śmierć to nie kara... Śmierć to wybawienie...

-Od dziś gotuję tylko dla siebie w takim razie... - śmieję się ponuro

-Proszę Cie bardzo. Cały zysk więc jest mój.

-Poczucie humoru też ci wyplenili?

-Niestety tak. Życie i Enclava wyprali mnie z tego co ty nazywasz "człowieczeństwem" a czego tak kurczowo się trzymasz. Może nawet i dobrze, dostatecznie dużo potworów błąka się po Pustkowiach.

-Trzymam kciuki, żeby ci się poprawiło...

Milczy przez dłuższą chwilę, po czym wzdycha głośno. -Spike, stój. Dawaj go.

-Patrz... Działa. - układam go - Dziękuję.

-Ty jesteś za niego odpowiedzialny więc ty będziesz to tachał. rzuca krótko i idzie dalej ze Spikiem u boku, odpala papierosa.

-I tak dziękuję. - łapię się za tachanie

Nad ranem rozbijacie obóz. Ty obejmujesz pierwsza wartę, koleś się budzi.
-Co się...? Gdzie ja...?

-W naszym obozie. Jak się czujesz? I jak ci na imię?

-Rudy... Słabo mi i jestem głodny ale tak to spoko... Możesz mi to zdjąć? wskazuje na obrożę.

-Daj... Zobaczę. I zaraz pójdę zapolować.

Cóż strasz się ale obroża nie chce zejść.

-Eh... Nie jestem w tym dobry. Ale może gdzieś po drodze. Zaczekaj tu... Zaraz wracam. I nie rób niczego głupiego... Najlepiej chwilowo nawet nie zbliżaj się do Mishki, bo Spike może ci coś zrobić.

-M-Mishka..? Spike? Kto to?

-Towarzysze... Tamten, który wolał się nie mieszać to Mishka. Spike to... Zwierzak. Groźny. Idę zapolować.

-O-ok...
Trzy kretoszczury na horyzoncie i po dwóch strzałach strzałach masz z nich sporo mięska.

Wracam do obozu i zaczynam pichcić.
-Ustalmy coś... Bo tak będzie łatwiej. Rudy... Biały jestem. Mishka to wędrowny handlarz. Sponiewierany przez życie. Ratowanie ciebie mogło być sporym problemem, co dla niego oznacza brak zysku lub stratę. Ja cie uratowałem bo wierzę w karmę... Ale jest coś w czym jesteś dobry? Ostatnio dostaliśmy po dupach, a darmowe wyżywienie to raczej u Uczniów Apokalipsy niż u nas.

-No ja... Nie bardzo... Od dziecka byłem chorowity więc na farmie nie pomagałem za dużo... Na broni też się nie znam ale trochę czytałem.

-O! Wiedza jest cenna... Na czym się znasz?

-No różne przed wojenne książki... Głównie chemia.

-Byłbyś w stanie... Tworzyć coś przydatnego? Leki? Opatrunki?

-No nigdy nie próbowałem ale... Myślę, że chyba tak...

-To może Mishka przeboleje... Zobaczymy czy da ci się coś wykombinować do działania.
Podaję mu jedzenie.

-Dziękuję... Naprawdę dziękuję. wcina aż mu się ruda czupryna trzęsie.

-Lepiej?

-Ta, dzięki.

-Spoko... Ale jakby nie patrzeć to Mishka uratował nas obu. Przy okazji... Wiesz, że... Jesteś bardzo chory.

-Co? Ja? Zawsze miałem słabe zdrowie ale... Skąd wiesz?

-Mishka cie obejrzał... Ktoś powinien cie lepiej zbadać.

-Ale... Co mi jest?

-Nie wiem, nie jestem lekarzem... Ale sama twoja chorowitość... Może jakieś upośledzenie odporności?

Zamilkł i spuścił wzrok. -Dzięki... Naprawdę dziękuję.

-Nie bój żaby... Jak się postarasz to będzie wszystko dobrze.

Uśmiecha się, dość gorzko.

-Zajęcie ci się znajdzie, masz okazję... Zarobisz... Uczniowie pewnie coś na to będą mieć.

-Może by i mieli ale nam nie po drodze. Mishka przeciąga się. -Jak chcesz to se tam tachaj.

-Marudzisz... Zjesz?

-Nie dzięki. Pośpię jeszcze godzinkę i zmiana warty.

-Spoko...
Przez lunetę paczam czy coś się nie zbliża...

Cisza i spokój. Wieczorem budzi cię ślina...

-Ej...
Wstaję i wycieram się...

-Spike Cię polubił, tak jak nowego kolegę... widzisz jak Spike memla świeżego gnata w pysku, a obroża leży na ziemi, nieco okrwawiona.

-Jaja se ze mnie robisz...

-No. wypala z głupkowatym uśmieszkiem.
-Spokojnie polazł w krzaki. Trochę go zadrapałam jak ściągałam obroże a gnat Spike wykopał.

-Eh... Wredota. Lepiej mi powiedz gdzie musimy podskoczyć po ten specyfik dla Spike'a... I ile kosztuje...

-Wy tam nie idziecie i nie am zamiaru go kupować.

-Aha... Okej. A zabieg? Dla mnie mówiłaś przysługę... A dla niego? Zna się na chemii... Może się to przydać.

-Mutacja to nie byle jaki zabieg, a z jego nowotworem ryzyko drastycznie wzrasta.

-Domyślam się... Mimo wszystko... Koszt?

-Ty jesteś za niego odpowiedzialny, więc brzemię porażki spadnie na Ciebie, a jak się jakimś cudem uda myślę, że zrobię z niego użytek. Rudy wraca z krzaków, troszku niepewnie podchodzi.

-Co tam chłopie?

-Nie nic... obchodzi Spike szerokim łukiem. -No dobra, dupy w troki i jazda.

-Jak się czujesz? - pytam Rudego i chwytam za wózek

-Dobrze, dzięki...
-Do czasu... rzuca Mishka i wybucha upiornym śmiechem. Rudy aż się zatrząsł.

-Nie zwracaj uwagi... Dasz radę pomóc? We dwóch będzie lekko.

-Ta... Spróbuję... siły to on nie ma, spowalnia Cie i utrudnia.

-Eh... Dobra. Tak to to nie idzie. Weź jakiś tobołek, wózkiem się zajmę.

Przytakuje i zabiera najlżejszy tobołek. Mishka tylko wzdycha i przewraca oczami.

Bacznie obserwuję teren...
-Wciąż chcesz zahaczyć o jakiś obóz?

-To chyba oczywiste. Coś tam majaczy Ci na horyzoncie.

Sprawdzam co tam jest goglami i zdaję relację.

Coś jakby sklep czy coś w tym guście.

-Może być coś ciekawego...

-No to wio. kiedy się zbliżacie widzisz bandytów, mało.

-Ściągać ich ze snajperki?
Rozglądam się czy nie mają strzelca wyborowego...

Samo gówniarstwo. -Szkoda zachodu, Spike. zwierzak wyskakuje na skałę, ryczy głośno a cała gromadka spierdala w podskokach :v

-No cóż... No to zobaczmy co się nam trafiło.
Uważam czy czasem pułapek nie ma... Przeszukuję i znoszę sprzęt.

Mishka się rozgląda a wy znosicie co się da. -Sporo żarcie, dobrze się sprzeda, ciuchy w dobrym stanie, trochę leków... No ładnie. pakujecie większość na wózek, sporo zostało. Mishka zamyśliła się.

-Co tak myślisz?

-Z czego na szybko sklecić drugi wózek... Nie było tam nic co by się nadało?

-Daj chwilę rozejrzę się.

Kilka wózków sklepowych w całkiem dobrym stanie, skrzynki no i półki.

-Połączyć wózki sklepowe... Wzmocnić to półkami... Co myślisz?

-Ile razy Ci mam powtarzać, ty ojca nie ucz dzieci robić. Te szczypior! Choć, przydaj się na coś... Mishka ciapie całkiem nieźle wyglądający wózek. -Inna karawana by się przydała... Długo to nie pociągnie, zupełnie jak ty! klepie Rudego po ramieni i sobie idzie zostawiając go skołowanego i niezbyt radosnego :v

-Rudy... Słuchaj... Jest sprawa. Jakby była szansa zaradzić na twoją chorowitość... Ale ryzykowna... To chciałbyś spróbować?

-I tak nie mam nic do stracenia... No nie? Przecież i tak umieram... zaciska pieści a łzy mu się kręcą w oczach.

-Przykro mi stary... Ale nie poddawaj się.

-Gdybym się chciał poddać, pociągnął bym tą pokrakę za ogon. zaśmiał się.

-No razem sprawdzimy swoje szczęście...

-Co? Też jesteś umierający?
-Te baby! Wózki same się nie pociągną!

-Nie do końca... Ale chodź. Ruszajmy dalej.

Cisza spokój, nic się nie dzieje, aż do rana kiedy to rozbijacie obóz.

Mały obchód... Rozglądam się po okolicy. Warta to warta/

Trzech mięsne muchy podlatują niebezpiecznie blisko.

Skoro tak to ściągam je... Niech nie robią kłopotu.

Śmierdzisz niemiłosiernie i się cały kleisz ale ściągnąłeś muchy.

Idę się oczyścić więc... I wracam do obserwacji terenu czyszcząc broń.

Może aż tak się nie kleisz ale wciąż śmierdzisz. Nawet Spike o Ciebie się odsunął :v

-Marudzisz... Czystej wody nie ma zbyt wiele... A w radioaktywnej rzece nie mam zamiaru się myć.

Patrzy wielce zaszokowany na Ciebie.

-Nie jestem odporny na radiację. - rzucam

Zagrzebuje się w ziemi. W połowie warty ktoś się do was zbliża, sporo ktosiów.

Paczam przez lunetę jeśli uznaję, że trzeba budzę wszystkich.

Karawana.

-Mishka! Karawana się zbliża!

Powoli się odwija z płaszcza i przeciąga. -Daj mi ta lunetę, kogo licho niesie... pacza i puszcza siarczystą wiązankę. -Kurwa ja to mam fart...

-Co jest? Ktoś wrogi?

-Gorzej... Gówniarzeria... Dzieciaki, które dopiero co się uczą i maja mnie za żywą legendę. No cóż, czasem trzeba się poświęcić.

-Do dzieła... Legendo.

-Jak Cię zaraz przez łeb zdzielę... Mishka wchodzi na wzniesienie i macha na podróżnych, skręcają w waszą stronę.

-Na coś uważać?

-Na uszy... jak tylko się zbliżają, młodzież oblepia Mishkę jak muchy,za nimi smętnie włóczy się baramir, dość mizerny.

Obserwuję uważnie... W końcu robię za ochroniarza. Przysłuchuję się...
Obserwuję też teren.

Głównie szczebiot jaka to Mishka nie jest zajebista, a ona sklepi opieprzyła ich za zaniedbanie baramira. W końcu rozpoczął się handle.

Sam również paczam co mają za towar...

Pospolity, najpotrzebniejsze podstawy. Mishka głównie sprzedaje za kapsle. Widzisz, że Rudego nie ma.

-Gdzie Rudego wcięło?
Kupuję 10 opatrunków.

-A ja wiem? Widzisz że mam ręce pełne roboty. Jak chcesz to go poszukaj.

Idę się rozejrzeć...

Jest kawałek dalej i strasznie kaszle.

-Ej! Chłopie? Co jest? Pogorszyło ci się?

Patrzy na Ciebie jak na debila... I kaszle dalej.

-Pytanie retoryczne... Pomóc ci jakoś? Wody?

-Wody... po chwili się uspakaja i dość łapczywie łapie powietrze.

Podaję mu butelkę...
-Trzeba będzie w miarę szybko załatwić... Zabieg.

-A co... Dokładnie mi jest? Myślałem, że Mishka jest karawaniarzem a nie lekarzem.

-Bo jest... Ale ma też wiele innych talentów. I bardzo wyczulone zmysły... Chcesz znać prawdę?

-Oczywiście, że tak. Każdy by chyba chciał wiedzieć ile mu czasu zostało, no nie?

-Masz raka... Ale jeśli zabieg się uda... Będziesz sprawniejszy i zdrowszy niż kiedykolwiek wcześniej.

-A jak się nie uda? Chociaż w sumie nie ważne. Nie mam nic do stracenia.

-Przynajmniej się nie poddajesz. Dobrze. Silna wola ci się przyda. Wracamy?

-Tsa, chyba już skończył.

-Wymiana handlowa udana?

-Ano. Spora część broni i odzieży zniknęła za to Mishka liczy spory wór kapsli. -Teraz się zmieścimy na jednym wózku.

-Super... Dalej w stronę Arefu?

-Ta, jak założysz gogle powinieneś już widzieć. Tam za tymi wzniesieniami.

-No to w drogę...
Bacznie obserwuję teren przez lunetę.

-Jeszce za jasno, no chyba, że nie chcesz odespać noski...

-No tak... Wciąż trochę mi dziwnie. Nie czuję aż tak bardzo potrzeby snu... Ale masz rację, odpoczynek się przyda.

No więc standardowo ruszacie po zachodzie. -Czemu on chodzi tylko w nocy?

-Po pierwsze w dzień na Pustkowiach jest gorąco, w nocy zaś znośnie. No i Spike źle znosi światło...

-Czym on w ogóle jest? Przeraża mnie, nigdy nie widziałem takiego stworzenia.

-Mutantem... Jak niemal wszystkie stworzenia w tym świecie. Zmieszaj sobie Yao Guai, Nocnego Łowcę i coś tam jeszcze... Nie wiadomo ile jeszcze dziwów nie odkryto.

-Ciekawe... W jednej książce kiedyś wyczytałem, że Szpony Śmierci pochodzą od absolutnie niegroźnych gadów, które zmieścił byś na dłoni.

-Możliwe... Nocni Łowcy są za to połączeniem dwóch tak bardzo różnych organizmów, że nie powinny móc się teoretycznie połączyć.

Mówi do Ciebie szeptem -A jak Mishka też jest mutantem?

-To co byś zrobił?

-Nie wiem. A jest? oczy ma jak jaja Szpona Śmierci.
-O tak, jestem potwornym mutantem i jak zaraz się nie zamkniecie to wyrwę wam języki i zrobię z nich breloczki. rzuca poirytowana.

-Nie musi być mutantem, żeby mieć przerażającą aurę...
Jak tam moje jajko?

Drygło...

Hm... Głask głask... Obserwuję dalej.

Jajo zrobiło Cię w jajo :v -Co to?

-Jajko... Będę miał własnego Spika'a

Rudy dostał wytrzeszczu. -Drugi taki...?

-Trochę inny...

-Czyli jaki?

-Zobaczysz...

Idziecie sobie idźcie, aż tu nagle Rudy znowu dostał napadu kaszlu, Mishka idzie dalej, nie zwracając na niego najmniejszej uwagi.

Pomagam mu iść...
-Mishka... Jak najszybciej jesteś w stanie załatwić mu... Ten zabieg?

-Mniej więcej tydzień, do najbliższe bazy Enclavy od Arefu są dwa dni drogi. nawet się nie obejrzała.

-Stary... Wytrzymaj tydzień.

Pokiwał głową, Spike zaś skubnął go drugą paszczą w udo, Rudy się skrzywił.

-Spike... Nie męcz go... Proszę.

-Nie męczy go, wyczuwa posiłek... upiorny rechot.

-Weź się... To nie jest śmieszne.

-Czy ja wiem, Spike wydaje się być szczęśliwy.

-Z kim ja się zadaje...

-Było myśleć wcześniej... A teraz jesteś na mnie skazany na nieco dłużej niż przewidywałeś. Ta wycieczka do tego laboratorium Enclavy nie jest mi zbytnio po drodze ale też mam tam swoje biznesy do załatwienia więc niech wam będzie.

-Ta... Wszystko przeliczone na zysk...

-Jestem handlarzem, z tego się utrzymuję. Coś ty myślał? Że dla śmiertelnie choreg szczypiora, którego nawet nie znam, będę za frajer karku nadstawiać? Dosyć już i tak nas spowalnia.

-Mniejsza. Koniec tematu...

-Oho, nie tylko tematu... Rudy się osuwa, Mishka staje nad nim.

-Świetnie... Rudy? Chłopie?

Blady, spocony i rzezi. -No ładnie... Nie dość że białaczka to jeszcze zapalenie płuc... wyciąga ołowiane pudełko z kieszeni wewnętrznej płaszcza. -Ty jesteś odpowiedzialny z niego więc ty podejmiesz decyzję. On może nie dożyć poranka, a co dopiero do bazy Enclavy. W laboratorium miałby nieco większe szanse ale nie ma na to już czasu. Twoja decyzja, czekasz czy mam mu to podać teraz?

-Znasz ryzyko stary... Mam nadzieję, że twoja wola jest żelazna. Podawaj...

Mishka otworzyła jedną z konserw i odgrzewa na ogniu, chwilę to potrwa. Rudy Cię klepie.

-Co jest?

-Co... To... kaszle, nieco krwi skapło na twoją kurtkę.

-Dziwna substancja... Wynalazek... Albo przeżyjesz albo nie. Albo zrobi się dziwnie.

Przytaknął i zamknął oczy.

-Trzymam za ciebie kciuki... - klepię go po ramieniu

Ciężko rzęzi. Mishka podchodzi z zupą o bardzo dziwnym kolorze i zapachu, wręcza Ci miskę, siada z boku i z odpalonym papierosem obserwuje.

-Do dna...
Podaję mu to...

Wcina po bardzo małym kawałku, z każdym kęsem się krzywi. -Nie wszystko na raz, pomału.

[b]-Ta, powoli. Dawaj chłopie... Będzie dobrze.[/b

Dostaje drgawek i toczy pianę z ust, różowawą piane...

-Nie poddawaj się!
Układam go tak, żeby się nie zakrztusił...
-Żyj kurwa!

Zaciska rękę na twoi ramieniu, mocno nim targa, nagły spazm... I cisza... Mishka podchodzi.

Sprawdzam funkcje życiowe...
-Rudy...

Już straciłeś nadzieję... Gdy jego klatka piersiowa drgnęła i znowu zarzęził.

-Jebany... Rudy? Słyszysz mnie?

Nie zareagował. -Daj mu czas. Skubany ma szczęście...

-Ano... Ma. Jak już dojdzie do siebie to chyba nie będziesz już narzekać, że cie spowalnia. Co? Powinno być lepiej.

-Ta tyle że dobry tydzień musi się teraz rehabilitować i przyjmować magiczną zupkę. Na szczęście to badziewie się nie psuje. Spike zostaw to!

-Ale zyskałaś kolejnego sojusznika... Z umiejętnościami chemika i tym co teraz zyska... Opłaci ci się.

-To, że przeżył nie oznacza jeszcze zysku. Może dostać wylewu czy porostu zmienić się w centaura, intelektem nie przewyższać radrakana... To wciąż jest niepewne co się zn nim stanie.

-Eh... Miej trochę nadziei...

-Straciłam ją lata temu, jestem realistą.

-Eh... Jesteś marudą.
Ogarniamy Rudego do końca...

Śpi, ma płytki regularny oddech, co jakiś czas zakasła.

Jak mamy możliwość to go wieziemy... W Arefu będzie mógł odpocząć.

Ciągniesz więc wózek z towarem i nim. -Dlaczego to robisz?

-Dlaczego mu pomagam?

-Tak i to za darmo...

-Bo wierzę w karmę. Wierzę, że za każdy czyn kiedyś będziemy rozliczeni. Ja pomogę jemu... On pomoże mi albo komuś innemu. Póki takie osoby będą chodzić po pustkowiach póty jebana apokalipsa nie wygrała. Póty jebane kurwiesyny, które nacisnęły guzik mogą gnić i pluć se w twarz.

Potaknęła w milczeniu.

Idziemy dalej... Do Arefu jeszcze kawałek.

Obozujecie jakieś półtora dnia od celu.

Doglądam Rudego i obserwuję okolice...

W wasza stronę pędzi wściekły Yao Guai.

-Yao Guai! - rzucam i zaczynam strzelać

Mishka i Spike zrywają się jak wystraszone koty. Mishka strzela ze swojej broni, Spike skacze na stwora. Ten jednak nic sobie z tego nie robi i zaczyna batalię ze Spikiem. -Nie strzelaj! Trafisz Spike'a!

-To mam stać i czekać?
Jestem w gotowości do oddania kolejnego strzału...

-Nie cierpię tego... Ale chuj. Ściąga ciuchy i sama się zmienia. Takiego ryku nie słyszałeś nigdy w życiu... Yao Guai i Spike znieruchomieli, masz szansę.

Strzelam więc... Celuję w płuco lub większy żywotny organ, to skróci mu żywot...

Trafiasz chwile przed rozwścieczoną Mishką. Wielki gad staranował zwierze i razem ze Spikiem rozerwali go na sztuki.

-Chyba dobrze, że Rudy śpi...

-Ano... Ale nigdy nie widziałam takiego zachowania o Yao Guai... Zawsze uciekają przed Spikiem. wraca do bardziej ludzkiej postaci i ubiera się.

Jak coś z niego zostało to sprawdzam go...
-Nie wyczuwasz czegoś dziwnego u niego?

-Zapach ale nie znam go. Jest jakiś dziwny... Patrz na organy. całe w guzach i naroślach. -To nie choroba...

-Celowe działanie?
Szukam czy nie ma jakiejś elektroniki..

Ano ma... W guzkach. -Jakieś wszczepy? Enclava...

-Oddalmy się stąd jak najprędzej.

-Nie spałeś, dasz radę?

-Będę musiał... Najwyżej odpoczniemy chwilę i ruszymy dalej. Albo mnie zostawisz...

-Nie pozwolę Ci zdechnąć... zrobiła krótką pauzę i szybko dodała.
-Musisz u mnie odrobić, a potem rób ta co chce ta.

-Nie zdechnę... - uśmiecham się łobuzersko

Szybko się uwijacie, w połowie dystansu robicie postój.

Robię rozpoznanie i sprawdzam co z Rudym...

Gorączka wróciła i ciężko oddycha.

-Podać mu zupki?

-Twoja znajdzka, nie moja.

Podaję mu odrobinę... Daję mu też wody.

Krztusi się ale łyka aż nie zaczyna drżeć. -Wytrzymały skurkowaniec... Niedługo będzie musiał dostać jakiś materiał genetyczny.

-Jak rozumiem... Wiele zależy od tego co mu damy? I w jakiej formie?

-Cóż w sumie to jest tylko opcja... Możesz go zostawić bez tego wtedy wyjdzie coś pokroju super mutanta ale jak coś mu podasz będzie zabawniej.

-Jak mu to podać? Do jedzenia?

-Tsa, koniecznie świeże. Im świeższe tym lepsze i na surowo też lepszy efekt.

-Co byś mu podała?

-Arszenik...

-Uważaj, bo się uodporni i zacznie rozsiewać.

-Ja się mam czym martwić, jestem tak odporna jak ghule może nawet bardziej. Mówię, twoja znajdzka, twoja decyzja.

-Podałbym mu twój materiał... Ale mógłby zrobić się wredny.

-Lepiej nie. Nie lubię konkurencji. Możesz mu podać praktycznie wszystko.

-Najsprytniejsze i najinteligentniejsze stworzenie na Pustkowiu? - pytam

-Mówiłam już żebyś mu mojego nie dawał. rzuca z chytrym uśmieszkiem i odpala papierosa.

-Najsprytniejsze, nie najwredniejsze... Ale słucham, no?

-Jak Ci Spike pozwoli... puff...

-Król błotniaków byłby chyba najlepszy...

-To se szukaj. Najbliższy większy zbiornik wodny jest dobre dwa dni drogi stąd.

-Tsa... Najwyżej wezmę od ciebie albo Spike'a

-W obu przypadkach... Życzę szczęścia...

-Dam se radę...

-Proszę bardzo. Próbuj.

-Spike!? Nie chciałbyś może kolegi do zabawy? Takiego z którym możesz ganiać i tak dalej?

Odkopuje się, patrzy na Ciebie i przekrzywia głowę.

-Jakby był taki trochę podobny do ciebie... Co byś powiedział? Moglibyście ganiać całą noc...

Przekrzywia głowę w druga stronę.

-Jak dasz mi... Kawałek siebie to z Rudego zrobi się ktoś podobny do ciebie...

Nie rusza się.

-No dawaj, Spike... Będzie drugi TY. Nie będziesz się nudzić...

Robi krok w twoją stronę.

-Zawsze pieszczoty i zabawy... I polowania. No to jak? Chcesz?

Podchodzi bliżej... I rzyga Ci kwasem pod nogi z ostrym sykiem chowa sie z powrotem w piach. Mishka spada ze śmiechu z kamienia.

-A to się pierdolta...

-I co teraz, mnie też będziesz przekonywać? Czy poczekasz aż pójdę spać?

-Słodkich snów... - szepczę z psychodelicznym uśmiechem

-Dziękuję z chęcią się zdrzemnę jak dotrzemy na miejsce. I nie rób takiej głupkowatej miny bo jeszcze Spike będzie miał koszmary.

Odpoczywam przed dalszą drogą...

Zasypiasz, nawet nie wiesz kiedy. Mishka Cię budzi. -Dalej trza iść na przód.

-Już, już...
Szybki skan i sprawdzenie co z Rudym. Podaję mu wodę... Jak trza to i łyżeczkę zupki.
Zawijamy się dalej...

Jest z nim ok i zupkę łyknął. Idziecie do wieczora i cała noc. Padasz na pysk ale już dotarliście do miasta.

-Ja uderzam w kimę jak tylko można...

-Tsa idź. Powiedz, że jesteś ode mnie.

No to idę... Jakieś spanie potrzebne...

Dostajesz całkiem spoko pokoik i mięciutkie wyrko.

Rudemu też coś załatwiam... Niech nie gnije na wozie.

Dostajecie wspólny pokój... Mishka idzie ubijać interesy. Budzisz się wypoczęty, Rudego nie ma w pokoju.