Daimon i nowa część Rex siedzieli w jego laboratorium.
-Więc co chcesz robić do czasu aż nie odkryjemy jak kontrolować tą drugą ciebie? Czy może spróbować wywołać ją spontanicznie na bazie tego co przed chwilą udało nam się ustalić?

-Czy ja wiem, doktorku. Wolała bym tego nie drażnić... Ale w sumie powinniśmy się o tym dowiedzieć więcej, co nie?

-To może zaczniemy jakoś niezbyt drastycznie? Mam urządzenie badające próg bólu poprzez drażnienie impulsami elektrycznymi zakończeń nerwowych... Jeśli chcesz.

-Doktor Mengele kurwa jego mać... burknęła pod nosem. -Ta, doktorze Jekyll...

-Zaraz tam... Zapraszam.
Podłączył ją do urządzenia.
-Zaczniemy od najmniejszej mocy...

Dziewczyna drgnęła ale nie bolało. Stopniowo zwiększał natężenie, dziewczyna jednak szybko zaczęła się krzywić... -Dobra wyłącz to.

-Dobra... Spróbuję czegoś, nie obraź się.
Dźgnął ją igłą w ramie. Sterylną.

W ułamku sekundy złapała go łuskowata łapą za gardło i warczała gardłowo, nie była jednak w pełni przemieniona co bardzo Cię zaskakuję. Zmiana objęła przeciwległe ramie do dźgniętego i część twarzy dośc mocno ją deformując.

Używając arkanum siły odgrodził się od niej.
-Witaj doktorze Jekyll i panie Hyde...

Trwało to tylko kilka sekund, po których wróciła do ludzkiej postaci. -Pojebało!? Po cholerę ta igła!?

-Straciłaś świadomość?

-Co? Nie straciłam świadomości. Zabolało więc Cię za to opierdalam!

-Pół ciała ci morfowało i chciałaś mnie zabić.

-Do chęci zabicia bym nie polonizowała ale jakie morfowanie? Serio?

-Serio...

-No to mnie nie dźgaj więcej... Masz jeszcze jakieś tortury w zanadrzu doktorze Menele?

-Tak, pytanie tylko czy chcesz kontynuować?

-Raz się żyje... dziewczyna wzdycha.

Następne w kolejce były: woda z lodem, zapadnie, kapsaicyna i sól fizjologiczna domięśniowo...

Każda z prób kończyła się twoimi ranami, większymi lub mniejszymi... Wniosek nasuwał się sam. Zmieniała się w momencie dużego dla niej bólu lub zagrożenia życia.
-Dobrze się bawisz?!

-Kiepsko... To nie daje ci czasu nawet się zorientować... Czy czujesz coś, gdy się zmieniasz? Masz świadomość zmiany?

-Oczywiście, że nie! mam tylko świadomość tego jaki z Ciebie fiut! jej źrenice zaczęły się zwężać, głos się deformował, jej zęby zaostrzały się.

-A teraz? - uśmiechnął się gorzko i odgrodził barierą

Warknęła wściekle, jednak to nie wystarczało, to wciąż była tylko symboliczna przemiana, jednak ona nie była tego świadoma.

-Patrz...
Chwycił za lustro.
-Widzisz jakaś brzydka?

Zrobiła się biała ze wściekłości, rzuciła się na niego z pazurami, wiele jej nie brakowało do kompletnej przemiany.

-Kim jesteś? Rex? Czy nową zagubioną duszą?

Klapnęła paszczą tuż przed jego twarzą, ale nie odpowiedziała.

Używając życia starał się unormować jej stan, zablokować wyrzut adrenaliny i hormonów stresu. W ich miejsce wzmógł produkcję endorfin i serotoniny.

Nad nim stał i warczał 100% smok. Rex zaczęła się rozglądać zagubiona po czym czmychnęła po kozetkę.

-Rex? Jak się czujesz? Wszystko w porządku? Nie ma się czego bać.

Zasyczała z pod swojego schronienia. -Jak się tu znalazłam? zachowywała się jak wystraszone zwierze.

-Wróciliśmy samochodem, spałaś. Gdy się obudziłaś nic nie pamiętałaś, więc zabrałem cie na badania.

Kolejny syk, jakby kobry. -Jakie badania?

-Jak się czujesz i jak sprawuje się twój układ nerwowy. Jesteś Smokiem, powinnaś umieć wyczuć kłamstwa. A ja mówię prawdę.

Wciąż kampiła pod kozetką. -I co?

-Stres i nagłe wyrzuty adrenaliny, na przykład przy zranieniu wywołują u ciebie zmianę. Przyjmujesz formę smoka i stajesz się agresywna, taki system obronny.

-Mówisz jakbym się zmieniała w człowieka! warknęła spod swojej małej twierdzy.

-Bo się zmieniłaś...

Nie wyczuła kłamstwa więc była skonsternowana i nerwowo machała ogonem. -Ale ja... Nie pamiętam...

-Wiem... Jeśli chcesz to ci to pokażę. Nagrałem to. Masz rozdwojenie jaźni. Rozumiesz?

Wychynęła nieco ze swojej kryjówki. Popatrzyła na Ciebie spode łba i pokręciła przecząco głową.

-Chodź, sama zobaczysz. Osobowość mnoga - zaburzenie dysocjacyjne osobowości, czy też jak błędnie się mówi - rozdwojenie jaźni. Zaburzenie polegające na występowaniu przynajmniej dwóch osobowości u jednej osoby. Zazwyczaj poszczególne osobowości nie wiedzą o istnieniu pozostałych... - pokazał jej nagranie

Patrzyła na nagranie z rozdziawionym pyskiem. -To... Ja...? Coś ty mi zrobił!? rzuciła się na Ciebie z pazurami.

-Ja nic. Tyko rządowi. To część ciebie, którą w sobie dusisz. - smok napotyka niewidzialną ścianę

-Zaraz Ciebie uduszę!

-A może się uspokoisz? Zrobiłem ci coś? Nie.

-Owszem zrobiłeś! Grzebałeś mi w mózgu i teraz są mnie dwie!

-Ty chyba nie rozumiesz tego... Ja ci w mózgu nie grzebałem. Cofnąłem zmiany jakie wprowadzono w twoim układzie nerwowym. Za jakiś czas jak czegoś z tym nie zrobimy cofniesz się do poprzedniego stanu.

-I tak ma być. warknęła -Nie chcę nic zmieniać!

-A będziesz w stanie opanować swoją agresję?

Usiadła jak pies, wyszczerzyła pysk w psychodelicznym uśmiechu i przekręciła głowę w bok. -Jaka agresja...? Nie mam żadnych problemów z agresją...

-Masz problem i to poważny

Zaśmiała się upiornie. -Ja tak nie uważam. warknęła groźnie. -A nawet jeśli tak uważasz, to co niby z tym zrobisz? Zamkniesz mnie w klatce? Tak jak oni?

-Nie... Nie mam zamiaru. Chyba, że dasz mi powód. Wolę ci pokazać możliwość innego życia.

-A jeśli ja nie chcę żyć inaczej? A jeśli mi tam było dobrze? Mogłam zabijać do woli, im krwawiej tym lepiej. Mogłam się delektować krzykami i wrzaskami agonii... na jej pysku malował się błogi uśmiech.

-Odesłać cie tam?

-Tylko stwierdzam fakt... Tam było ciekawiej. Ale ty... Nie robisz tego co oni... spuściła wzrok i zrobiła się poważniejsza.

-A co oni robili?

Warknęła gniewnie w jego stronę i wstała, chciała wyjść.

-Tylko nie rób nikomu krzywdy i nie demoluj niczego. Takie ustalam zasady.

Prychnęła i zniknęła za drzwiami.

Na wszelki wypadek ruszył za nią i jej pilnował. Po drodze zadzwonił do swojego asystenta by wyłowił jej akta.[/b]

Spuściłeś ja z oka na sekundę... Zniknęła...

Wzrok na życie i szukam tej mendy...

"Menda" jest cholernie szybka i pracowita... Jest gdzieś w ogrodzie.

Skoro wiem, gdzie jest udaję się tam...

Widzisz jak siedzi na ziemi i się śmieje, a w ręcz kula ze śmiechu. Kiedy podchodzisz bliżej słyszysz coś jakby szloch i stłumione krzyki.

-Co zrobiłaś?
Rozglądam się wzrokiem magiczny za jej ofiarą czy też ofiarami...

Pod ziemią widzisz kogoś... Żywego... Ale i bez wzroku magicznego można byłoby to wydedukować po plastikowej rurce wystającej z ziemi...

Natychmiast wydobywam biedaka z ziemi. Chwytam Rex za ucho i szarpię. Na wszelki wypadek pokrywając się silną barierą.
-Zły smok! Nie wolno! Za karę posiedzisz w izolatce bez kolacji! Przeproś, bo zobaczysz że mogę być gorszy od tamtego morfa!

-Ale ja mu nic nie zrobiłam! Nie leci mu krew, nie ma nawet zadrapania na sobie!

-Zakopałaś go! Zrobię z tobą to samo! Ale bez rurki czy możliwości wydostania się!

-No i co z tego? Żyje? Żyje! Więc nie ma problemu...

-Przekonamy się!
Sparaliżował ją i przysypał grubą warstwą ziemi.

Jednak ziemi osunęła się po niewidzialnej ścianie a zaraz za nią w twoim kierunku leci potężna kula ognia, tracisz koncentrację i smok odzyskuje mobilność, co skrzętnie wykorzystuję skacze i przyszpila Cię do ziemi. W stronę twojej twarzy poleciał ogon z ostrzem na końcu, jednak zatrzymuje się milimetry od Ciebie. Smok zamiera w bezruchu na ułamki sekundy po czym zamyka oczy i nie przytomny przygniata Cię swoim cielskiem, zmienia się w człowieka.

-Witam z powrotem...

Dziewczyna otwiera oczy i od razu odskakuje od Ciebie, czerwona jak burak. -Co się tu działo?

-Odezwała się twoja druga natura. Jak się czujesz?

-Normalnie a co?

-Tak pytam... Nie wiem jak ty, ale ja się idę napić... Muszę sprawdzić raporty ze szpitali i klinik.

-Ta czemu nie... Czemu tamten chłopak tak na mnie patrzy?

-Bo miał przyjemność poznać tego smoka. Spokojnie, teraz jest niegroźna.

-Co ja mu zrobiłam? spytała ze zgrozą.

-Urządziłaś pogrzeb. A tak przy okazji - masz jakąś wiedzę o świecie? Jakieś wykształcenie? Informacje o czymkolwiek? Pisanie, czytanie?

-Jezu Chryste, biedny chłopak... Nie wiem, nie zastanawiałam się nad tym...

-No to pomyśl. Przypomnij sobie. Ale grunt mamy dobry, wiesz kim jest Chrystus.

-No to jest takie powiedzonko nie? pisać i czytać umiem ale obawiam się, że ogranicza się to do kilku słów... W obu przypadkach.

-No to zapraszam na korepetycje... Pani Zosiu! Proszę zaprowadzić tę damę na lekcję.

-Każdy ma jakieś imię... A co ze mną?

-Domyślam się, że nie chcesz tego które nadali ci rządowi? Wybierz jakieś, załatwię ci papiery...

-Nie wiem sama... Może ty coś byś wymyślił?

-Może... Shavi?

-Ta czemu nie... uśmiechnęła się nieśmiało. Ona pomaszerowała na lekcję a ty do swojego gabinetu, zając się sprawami służbowymi. W pewnym momencie zadzwonił twój asystent i poinformował Cię o pewnych trudnościach w związku z aktami Rex.

-Co z nimi nie tak?

-Cóż... Nie ma ich... A przynajmniej nie na wierzchu, musiał bym poszukać głębiej ale coś mi mówi, że ta sprawa śmierdzi...

-Sprawy z nimi związane zawsze śmierdzą. Nie podejmuj większego ryzyka, rób tylko to co możesz... Jak coś dorwiesz to daj znać.

-Spoko ale tak na wszelki wypadek nie spuszczaj jej z oka...