Kolejny dzień wypełniony treningami, nawet Jeff miała już dość.

-Skoro kondycja się już wam poprawia... To kolejno możecie do mnie przychodzić i uczyć się indywidualnie. Reszta niech nie przerywa codziennych ćwiczeń. - woła Iblis przy drugim śniadaniu

Alex i Max byli ledwo żywi. Jeff była po prostu znudzona bieganiem, pompkami i resztą ćwiczeń. -Ja bym się chętnie umówił na trening walki mieczem. rzuca Max.

-No to zapraszam. Ktoś coś jeszcze?

-Ja się zajmę Alex, Kokabiel Rebec'ą. Draco i Foxy też sobie raczej dadzą radę. Jeffu wstała i zaciągnęła Alex na dwór, walka nożem szła Alex coraz lepiej, podobnie jak celowanie.

-Dobra Max... Podstawy znasz, prawda? Z Kokabielem trenowaliście... Wiesz co to sztuka dobycia miecza?

-Niezbyt... zawstydził się nieco.

-Kokabiel, ustaw nam maty.
Przed wami pojawiają się słupki z energii.
-Sztuka dobycia miecza polega na wyciągnięciu miecza z niezwykłą szybkością i cięciu oraz ponownym schowaniu miecza. Popatrz.
Iblis przykłada miecz do boku i wykonuje szybkie cięcie, w momencie gdy na słupku pojawia się linia cięcia on już chowa miecz...

Max wytrzeszczał oczy -Wow... sam spróbował, cóż... Niezbyt mu to wychodziło...

-Cała sztuczka polega na tym, że obracasz miecz... A chowasz go w ten sposób, że przejeżdżasz ostrzem po krawędzi. Wychodzi to wtedy szybciej i nie musisz patrzeć. Skup się w punkcie cięcia.

Nieco krwi się polało ale w końcu Max załapał o co chodzi, był znacznie wolniejszy od nauczyciela ale wychodziło mu prawie za każdym razem.

-Powiedz mi czego się nauczyłeś i co jest ważne w takim ciosie.

-Odpowiedni ruch miecza...

-Nie tylko... Masz wtedy przewagę nad przeciwnikiem. Może on nie wiedzieć, że zdążysz zaatakować. Element zaskoczenia. No jest i rozłożenie energii kinetycznej...

Iblis wzdycha -Ale też bycie przygotowanym na wszystko... szybkim ruchem obrócił się i złapał Jeff, która chciała się podkraść do niego, na twarz i przycisnął do ziemi. Morf chwycił się jego ręki i nie chciał puścić kiedy Iblis chciał ja strząsnąć z siebie.

Niczym liść przyklejony do podeszwy buta ściąga ją nogą....

Chwyta go za nogę jak lep...

Jedno szybkie dźgnięcie w bark i puściła sparaliżowana.
-Ważne jest by uderzyć w żywotny punkt...

-Auć... To... Bolało... ledwo mówiła zanim się nie ogarnęła.

-Nauka nie boli Jeff. - śmieje się

-Każdy se robi ze mnie manekin do ćwiczeń... burknęła smutna i obrażona i sobie poszła.

-Nie obrażaj się... Coś jeszcze Max?

-Te punkty witalne wyglądają ciekawie... Łatwiej będzie spacyfikować Jeffu, moje metody powoli przestają działać.

-Wystarczy trafić w zakończenia nerwowe...

Iblis pokazuje mu kilka punktów, Max jest dość pojętnym uczniem. Podchodzi do nich Alex. -Widzieliście gdzieś Jeffu?

-Wolę nie wiedzieć... Zlokalizuj ją. Jak się nie da to zdematerializuj. Chyba ma focha...

-Nie dziwię się... Trochę głupio wyszło... Alex podrapała się w tył głowy.

-Co się stało?

-A bo ćwiczyłyśmy tak ogólnie walkę i rzucanie nożami... I tak troszkę jakby zrobiłam sobie z niej żywy cel... zrobiła się czerwona.

-Alex! Co w ciebie wstąpiło?

-No myślałam, że zrobi unik czy coś! Zawsze jest czujna... wbiła spojrzenie w podłogę. -Poza tym nie może umrzeć... bąknęła nieśmiało.

-Ale do cholery! Jak ty byś nie umarła to cieszyłabyś się jakby ona w ciebie rzucała nożami? Idź ją przeproś!

-No własnie po to jej szukam...

-Jesteś jej hostem! Umiesz ją wyczuć lub zmaterializować...

-Ale nie chcę jej na siłę ściągać... Dobra idę... wróciła do reszty po jakiejś godzinie, sama.

-I co?

-I nic... Wlazła do jakiejś jaskini i nie chce ani wyjść ani pogadać...

-Mam z tobą pójść?

-Wydaje mi się, że jesteśmy ostatnimi osobami jakie teraz chce oglądać... Ale spróbować można...

Idą więc tam.
-Jeff! Możemy porozmawiać?

Groźne i wściekłe warkniecie dobiegło ich z jaskini.

-Wyjdź... Pogadajmy jak dorośli. Alex i ja chcemy przeprosić.

Prychniecie. -Ale ja nie chce! Bo zaraz albo nabijecie mnie igłami, sztyletami, chuj wie czym jeszcze albo zrobicie ze mnie manekina do ćwiczeń!

-Nic ci nie zrobimy. Jeff... Wyszło chujowo i trzeba się dogadać coby nie wyszło tak znów.

-No wyszło chujowo! Tośmy pogadali a teraz won!

-Jeff! Wyjdź! Dam ci obiad i deser... I kogoś do zabicia!

Żadnej odpowiedzi. Iblis westchnął i chciał tam wejść ale z wnętrza buchnął ogień. -Powiedziałam won!

-Jak się namyślisz to chodź...

Ale Jeffu nie wracała długo, robiło się ciemno a ona wciąż nie wracała. Siedziała tam całą noc.

Jako, że Jeff i tak nie zniknie to cóż... Draco poszedł do niej jak tylko się dowiedział gdzie jest.

-Łasico? Co się stało?
-Nic... Dajcie my wy wszyscy święty spokój!

-Nawet ja?

Cisza... -No może nie... Draco wszedł do środka, w jaskini panowało przyjemne ciepło. Jeff leżała zwinięta w kłębek przy ognisku, plecami do niego.

-Hej Łasico... Mogę z tobą posiedzieć?

Nie odpowiedziała. Draco podszedł i usiadł obok niej. Położyła smoczy łeb na jego kolanach. -Najpierw jestem żywym celem dla Alex, a kiedy poszłam do Iblisa i chciałam się tylko z nim bawić zrobił ze mnie manekina ćwiczebnego dla Max'a... Ja chciałam tylko... głos jej się łamał, Draco poczuł jak coś ciepłego kapie mu na nogę.

-Nie przejmuj się Łasico... Alex... Cóż, nie jest idealna. Ale jesteś jej jak starsza siostra. Pozabijacie się nawzajem, a jak przyjdzie co do czego to się kochacie. A Iblis... Eh, nie wiem czy chcesz bym to tłumaczył. - przytulił ją mocno

Jeffu rozpłakała się. Płakała długo i rzewnie po raz pierwszy w życiu. Draco zrozumiał, ze nie chodziło jej tylko o te jedną sytuację tylko o wszystko co ja spotkało.

-No już, już... Od teraz nie kryj się z niczym. - tulił ją i głaskał

-Nigdy nie miałam normalnego życia... Dlaczego oni mi to tak utrudniają? Czy ja chcę aż tak dużo...? wciąż szlochała.

-Oni też go nie mieli... Nikt z nas go nie miał. Każdy odreagowuje inaczej. Ty robisz rzeźby, Alex jest tępą cipą, Iblis ma wyjebane...

-Ale to właśnie oni mi kazali żyć normalnie! A kiedy się staram to robią mi takie chciejstwa! zaczęła się miotać po całej jaskini.

-Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Dla wszystkich pojęcie normalności jest już wypaczone. Jak uczepiłaś się nogi Iblisa to mógł pomyśleć, że go zaczepiasz i odpowiedział na zaczepkę. To nie usprawiedliwienie tylko przypuszczenie. Przykład. Wilku próbuje wprowadzać was w życie stopniowo. Ograniczył nieco twoje zapędy, dał cel w życiu inny niż przetrwanie. Jestem też ja... Nasz związek.

-Ja się tylko chciałam powygłupiać z Iblisem... Pomóc Alex... Tylko ty mnie nie ranisz... mocno się do niego przytuliła.

-Punk widzenia... Ja się tylko staram jak mogę.

-Tylko tobie zależy... zasnęła w jego objęciach.

Zaniósł ją do łóżka i położył.

Rano zeszła na śniadanie, totalnie ignorując Alex i Iblisa.

-Co dziś robimy ekipo?

-Może się jakoś pobawimy razem? Pogramy? Odpoczniemy od treningów? zaproponowała Rebeca.

-Po treningu możemy co porobić... Nie musi być jakiś ostry. Wystarczy kardio.

Cała ekipa biegała i wykonywała ćwiczenia. Jeff słowem nie odezwała się do Alex i Iblisa.

-Na co masz ochotę Łasico?

-Nie wiem... Rebeca! Chodź na chwilę. Po chwili Jeffo-smok patatajał sobie radośnie z dziewczyną na grzbiecie, robiąc satelitę wokół Draco.

-Spoko. - zaśmiał się

-Może kiedyś jak przypakuję a ty schudniesz też tak sobie pobiegamy. rzuciła radośnie podskakując z roześmianą Rebec'ą na plecach.

-Raczej nie schudnę, nie mam z czego...

-Szkoda... Rebeca masz lęk wysokości?
-Nie, a co? Jeffu rozłożyła skrzydła i wybiła się mocno, szybowała parę metrów nad ziemią. Rebeca była zachwycona.

-Tylko ostrożnie, proszę... - jęknął

Jeffu w prawdzie leciała szybko ale dość nisko, robiła zwinne zwroty i skręty.

-A może potrenujesz wzmocnienie swojego psi? Wtedy będziesz mogła robić bardziej skomplikowane twory i nieść więcej czy mieć większą siłę nośną...

Bardzo zgrabnie wylądowała, Rebeca radosna pobiegła od razu do Iblisa. -A jak?

-Ciężki trening... Przydałoby ci się więcej kontroli nad materią organiczną... Gdybyś tak mogła kontrolować ją po za ciałem bądź adaptować ją...

-Hmmm... Ciekawie brzmi. liznęła Draco w policzek. Spojrzała w stronę białowłosego, podeszła do niego i owinęła koniec ogona wokół jego ręki.

-I co Jeff? Kryzys zarzegnany?

Dała mu głowa znak, że chce pogadać na stronie.

-No to słucham... - rzucił, gdy odeszli kawałek

-Jest jakiś sposób, żebym zniknęła? Tak na jakiś czas, tak żeby Alex mnie nie wyczuła ani przywołała?

-Jest... Jesteś strażnikiem, więc możesz... Pogadać z Istotą by tylko trza.

-Chcę jej dać nauczkę, możne kiedy się wystraszy, że zniknę na zawsze... Dobra daj Istotę do telefonu.

-Proszę cie bardzo... - pstryka palcami
Tak jak zawsze Istota wyłania się z jego ciała... Jeff wykręca.

Jeff przedstawia swoją prośbę Istocie.

-Zgłoszę się w swoim czasie po przysługę... - rzuca z tym swoim uśmiechem zjawy
Machnęła ręką i wróciła do siebie...

-I co? Już?

-No tak... Fajerwerków i pochodu z transparentami się spodziewałaś?

-Nie ale chociaż jakiegoś skrętu kiszki... Czyli Alex mnie teraz nie wyczuwa i nie może przywołać?

-No tak... Róbta co chceta mnie w to nie mieszajta...

-Ale mam jeszcze jeną prośbę... Pomógł byś mi sfingować moją śmierć? Tak żeby nastraszyć Alex żeby przestała we mnie rzucać nożami i traktować jak śmiecia.

-Spoko... Gdzieś miałem miksturkę zwalniającą bicie serca do dwóch uderzeń na minutę. Chyba, że ty tak potrafisz.

-Chodzi mi o okoliczności, sama tak potrafię.

-To jak chcesz umrzeć?

-Wymyśl coś w co uwierzy, nie musza być fajerwerki, ja pójdę wtajemniczyć Draco.

-Foxy, Rebeca? Chodźcie. Coś wam pokażę. - rzuca Iblis wracając do grupy i puszcza oczko Jeff
-Max? Pójdziemy potrenować jeszcze pokażesz mi sztukę dobycia miecza...
Wszyscy się oddalają...

Jeff wskoczyła Draco na plecy i wyszeptała mu ogólny zarys planu, nie był zbytnio zadowolony ale przytaknął. Jeff więc puściła go i poszła w stronę Alex z odpalonym papierosem.

W tym momencie Jeff pada na plecy odrzucona potężną siłą... Jej klatkę piersiową zdobi piękny otwór na wylot, ledwie kalibra 7,62... Z krzaków wychodzi gość w stroju safari i karabinem SVD w dłoni. Pochyla swój stetson i syczy czy raczej uśmiecha się. I w tym też momencie jego głowa odrywa potężny cios Draco...
-Jeff! - krzyczy z rozpaczą

Jeff krztusi się krwią i patrzy z szeroko otwartymi oczami gdzieś w niebo. Wszyscy szybko podbiegaja do niej, Alex jako pierwsza. -Jeff?! Jeff! Morf tylko skierował na nią przestraszony wzrok i powoli odpłynęła. Alex popatrzyła przerażona na Iblisa.

Ale Iblis jest gdzieś daleko... Draco próbuję rozpaczliwie ją ratować swoimi zdolnościami. Przynajmniej tak to wygląda, bo pocisk był nasączony silnym przyrostem... Ciało Jeff zapada się w ziemię i znika. Smok wydaje z siebie potężny i żałosny ryk...

Draco wali pięściami w ziemię i ze łzami w oczach kładzie głowe tam gdzie ejszcze chwile temu była jego Łasica. Alex klęczała jak kukła z wytrzeszczonymi oczami. -A... Ale... jak to... Przecież... Ona.. Nie może... umrzeć...

-Rządowy mag... Zaklęta broń... To wykonalne. Skurwysyn! - krzyczy Draco ze łzami w oczach

Po policzku Alex płynęła pojedyncza łza a kiedy zdała sobie sprawę z tego co się stało, kiedy to do niej dotarło zaczęła płakać histerycznie.

-Przekaż Iblisowi, że biorę wolne... - Draco znika

Kiedy tylko znika reszta grupy do niej podchodzi, pytając co się stało. Nie była w stanie im wytłumaczyć, Kog żałośnie chlipał nad miejscem gdzie zniknęła Jeff. -Mama! Mama!

-Ja... Nie wiem co powiedzieć...

Alex dopadła go i zaczęła szarpać za płaszcz. -Kłamca! Mówiłeś że nigdy nie zginie! Okłamałeś mnie! po chwili jednak położyła głowę na jego piersi a nogi się pod nią ugięły, cały czas zanosiła się gorzkim i rzewnym szlochem.

-Alex... Wiem co to strata. Chcesz zostać sama czy mamy z tobą posiedzieć? Napijesz się? - podstawia jej piersiówkę pod nos

-Spierdalaj od mnie! krzyknęła i machnięciem ręki wytrąciła mu piersiówkę. Usiadła na ziemi obok miejsca gdzie widziała ja po raz ostatni i dalej szlochała.

Iblis i reszta wycofują się nieco...

Alex wciąż zanosi się łzami i siedzi na ziemi, nie zwraca na nich uwagi.

Reszta zajęła się sobą dając się jej wypłakać...

Minął cały dzień, obok Alex piętrzyła się kupka popiołu i petów. Miała bardzo czerwone i napuchnięte oczy. Iblis powoli podszedł do niej.

-Jak się trzymasz?

-Ja... Ni wiem... Jak to możliwe, że ona... Nie żyje? Co teraz będzie?

-Będziemy dalej walczyć... Zniszczymy rządowych...
Iblis odchodzi i dzwoni do Draco.

Była wykończona, nawet nie wiedziała kiedy zasnęła. Obudziła się następnego dnia, w okolicach południa w domku Iblisa.

-Alex? Jak już w stałaś to idź do kuchni... Czeka tam coś na ciebie.

-Nie jestem głodna... Nic nie chcę... rzuciła się załamana na kanapę, twarzą w dół.

-Idź do tej kuchni...

-Po co...?

-Idź... Nie marudź. Przyda ci się szklanka wody, bo się odwodnisz...

-Nie obchodzi mnie to... westchnęła i wstała od niechcenia, poczłapała do kuchni...

A tam... Coś co mocno nią wstrząsnęło.

Jeff siedziała na kolanach Draco i miziali się jak gdyby nigdy nic. Alex zemdlała.

-Alex! Wstawaj! Spóźnisz się na życie! - Iblis ją cucił

Alex budzi się pierwsze co widzi to morda Jeff wykrzywiona we wrednym uśmieszkiem. -Siema siora! Alex rzuciła jej się na szyję omal jej nie dusząc, strasznie płakała.

-To my was zostawimy! - rzucają Iblis i Draco

Alex długo się nie mogła uspokoić. -Jeff! Ale jak to? Co się stało?
-To było ukartowane.
-Co?!
-A no to, że mam po dziurki w nosie tego jak mnie traktujesz. Jeffu bardzo długo i dokładnie wytłumaczyła wszystko Alex, która w końcu zrozumiała, a przynajmniej na razie. Kiedy panowie wrócili do nich Alex siedziała z ogromnym czarnym tygrysem w jaskrawo zielone cętki i ze skrzydłami jak motyl, bardzo kolorowymi i w żywe fantazyjne wzory. Alex głaskała wielieigo koa z błogim uśmiechem na twarzy, Jeffu mruczała jak drapieżny kot.

-Jak uroczo... - wzdychają

Tygrys nie otwierając oczy tylko wyciągnął masywną łapę w ich stronę i pokazał środkowy pazur.

-Chodź Draco, idziemy się napić...