Nastało przedwiośnie... Śnieg topnieje, robi się coraz cieplej. Czas ruszać dalej. Zbieramy wszystko i zabezpieczamy nasze leże.
-Aż szkoda zostawiać... Idziemy?

-Ta, ale gdzie?

-Do najbliższego miasta w kierunku pani psor... Zadzwoni się przy okazji do ojca i zapyta jak postęp w sprawie tej organizacji. Ciekawe ile klanów zebrał...

-No to w drogę. idziecie do najbliższego miasta, które macie po drodze i dzwonisz do ojca, jeff w miedzy czasie molestuje pokemony w PC...

-Hej tato! Jak ci idzie? Rozmawiałeś z innymi przywódcami klanów w sprawie tej organizacji?

-Co się z tobą działo?! Prawie w ogóle nie odzywałeś się przez całą zimę! Wyglądasz jakbyś przegrał bójkę z Ursaring'iem...

-No cóż... W ziemiankach jeszcze nie zakładają telefonów. Ale na przyszły rok się postaram.

-CO!? ZIMOWAŁEŚ W ZIEMIANCE!? CZY CIEBIE POPIERDOLIŁO DO RESZTY!!!?

-Ojciec... Przecież sam tak robiłeś i sam mnie też tego uczyłeś... Jesteśmy klanem, który żyje w górach w zgodzie z naturą. Koniec tematu, mów jak ci idzie.

-To, że ja tak robiłem nie znaczy że ty masz tak robić! Mało w miastach moteli? Przecież w tamtym mieście ma zajazd mój przyjaciel z klanu...

-Eh... Dowiem się czegoś w końcu?

-Tak. Jesteś cymbał i debil! A co do organizacji, zajmie nam to więcej czasu niż sądziliśmy ale jakoś to idzie. Wiesz prawo, papierki, biurokracja...

-Jak tylko się zarejestrujecie to daj znać... Postaram się podesłać kogo się da.

Rozmawiasz jeszcze chwilę z ojcem i ruszacie do pani profesor. Jeffu ma nieco zaokrąglony brzuszek.

Nie zwracam uwagi... I tak przez wędrówki znów wróci do swojej wagi... Idziemy, moje poki jak zawsze luzem.

Idziecie, w pewnym momencie drogę blokuje ogromny pokemon.

Jeśli nie da się go ominąć to pytam czy może nas przepuścić.

-On chyba śpi nie macie jak go obejść. Jeffu przygląda się śpiącemu olbrzymowi i doznaje olśnienia. -To Snorlax! Co on tu robi?

-Chyba śpi... A co ma robić? Co to za pokemon i z którego rejonu?

-Z Kanto... Pojęcia nie mam jak się tu doturlał... I nie bardzo wiem jak mamy się go pozbyć.

-Taki olbrzym pewnie nie będzie zadowolony jak się go obudzi, co?

-Jego nie da się obudzić, w tym problem. Snorlax'y niemal całe życie przesypiają, budzą się tylko na jedzenie, po czym idą spać dalej. Są w stanie spać nawet kilka miesięcy...

-No to co? Szukanie okrężnej drogi jakoś mi się nie widzi... Jakieś pomysły?

-Można by poczekać aż się obudzi... Jeff podchodzi do śpiocha i naciska jego brzuch i przykłada do niego ucho, stwór chrapie dalej. -Ale nie dawno zjadł...

-Dobra... Mam pomysł, najwyżej użyjemy czegoś innego.
Wyciągam zwykłego pokeball'a i rzucam w niego. Gdy tylko promień go wciągnie przechodzimy szybko dalej.

Zanim pokemon się uwalnia wy możecie przejść dalej.

-Mam nadzieje, że nie będzie miał za złe... Chodźmy jak najszybciej.

Zajmuje wam to dość sporo czasu ale w końcu docieracie do pani profesor ale coś jest nie tak... Jest posprzątane...

-Dzień dobry! Jest tu kto? - rozglądam się uważnie

Wychodzi po was asystent i prowadzi gdzieś w głąb jej pracowni. Idziecie za nimi i widzicie, ze leży chora w łóżku.

-Dzień dobry... Jak się pani czuje?

Wybełkotała coś więc przemówił jej asystent. -Nie dobrze ma anginę... Za wiele nam nie powie ale asystent nam pomoże.

-Chodźmy z nim pogadać... Szybkiego powrotu do zdrowia życzę. - wychodzimy z pomieszczenia coby jej nie przeszkadzać

Pokemon zasypuje was całą masą notatek, które są chaotyczne ale przynajmniej ułożone chronologicznie i pomaga wam je rozczytać, a właściwie Jeff, która przekazuje informacje tobie. Ale zanim będzie miała dostatecznie dużo informacji i sensownie je ułoży masz chwilę wolnego czasu.

Rozglądam się po laboratorium, niczego nie dotykam. Nie mam zamiaru niechcący wysadzić nas w powietrze.
A nóż, widelec znajdę coś ciekawego.
Jak tylko skończą idę do nich dowiedzieć się co ustaliła pani profesor.

Udaje Ci się znaleźć brązowy i gruby notatnik, wygląda na stary, na okładce widzisz szkielet pokemona.

No cóż... Zerknę. Jeśli ruszenie go nie podniesie alarmu, nie wywoła autodestrukcji ani nic.

Jest to jej stara praca dyplomowa na temat poke skamielin i kilka jej własnych teori. Siłą rzeczy zgadzasz się z teorią, że nie wszystkie prehistoryczne pokemony wyginęły i żyją gdzieś w podziemnych jaskiniach. Zagłębiasz się w lekturę.

Staram się wyszukać jakichś przydatnych informacji, na przykład szczegółów dotyczących Kabuto i fossil'ki Jeff.

Praca jest stara i brakuje kilku stron jednak dowiadujesz się parę ciekawych rzeczy o swoim pokemonie.

Skoro lektura już za mną sprawdzam co u Jeff i asystenta pani psor...

Jeff jest wyraźnie poruszona tym co odkryła pani profesor, nie zauważa nawet kiedy wchodzisz. Wygląda na to, że zyskała umiejętność odczytywania jej notatek.

-Podziwiam ciebie i twój niezmierzony intelekt. - mówię szczerze - Czego się dowiedziałaś, że cie tak poruszyło?

Podskoczyła jak oparzona i notatnik poleciał pod sufit. -Nie strasz mnie tak! Jeff odetchnęła. -Pani profesor popełniła błąd, w sumie istnieje osiem ksiąg, dwie ostatnie tu na Sinnoh, reszta jest w Kanto, Johto i Hoen. Zgaduję, że też poukrywane po dwie. Znalazła też coś czego ni jak nie potrafię zinterpretować, rozłożyła ją choroba i nie skończyła notatki.

-Coś więcej? Może wspólnie dojdziemy do tego co jest w tej notatce...

Zaglądasz jej przez ramię ale nie jesteś w stanie nawet stwierdzić czy to wciąż japoński czy już poke dialekt połączony z piktogramami.

-Nauczysz mnie to odczytywać? Albo chociaż odczytasz?

Jeffu tłumaczy Ci i pokazuje coś w notatkach ale nie jetses w stanie tego pojąć, no może poza obrazkami na marginesach...

Przyglądam się owym obrazkom... Staram się coś z tego wywnioskować.

Na marginesach są różne pokemony, między innymi te które spotkaliście w pierwszej świątyni.

-Czyżby strażnicy? - myślę głośno
Staram się rozpoznać pokemony. Czy są jakieś mi nieznane?

-Tak, to najprawdopodobniej strażnicy, pokemony które zostały zmuszone lub dobrowolnie zgodziły się na zamknięcie w tych świątyniach, są to głównie pokemony duchy więc nie muszą jeść ani nic takiego... Rozpoznajesz tylko te, które widziałeś już w świątyniach.

-Poznajesz je wszystkie? Czy może są tu jakieś niespotykane?

-Znam większość, wyjątek stanowią te które widzieliśmy ostatnio.

-A jest podany jakiś wzorzec miejsc? Jakieś dokładniejsze lokalizacje tych ksiąg? I co one w ogóle stanowią? Po co zostały tak poukrywane?

-Nie mam pojęcia, nie ma nic więcej w notatkach ale w obu książkach jest ten symbol. Jeff pokazuje Ci dziwny krzyż z kołem, wygląda znajomo...

Wyciągam symbol który dostałem od Sableye.
-Spójrz...

Jeff przygląda się z uwagą. -Chyba już go gdzieś widziałam... Ale nie pamiętam gdzie... Może to było w Kanto?

-W Kanto powiadasz? Hm... Będzie trzeba się tam wybrać. Ciekawi mnie ten symbol, jego znaczenie... I jeszcze to powtarzające się słowo. Co to było? - wertuje notatki

-Powiedziałam chyba, nie na pewno... asystent przynosi wam obiad, oboje jesteście głodni jak dwa Snorlax'y.

-Dziękuję. - wcinam i kontynuuję - I tak i tak chcę się tam wybrać. Choćby po księgi. Przypomniałem sobie to słowo... Sperovermis... Zerknę jeszcze, może rozgryzła co to znaczy.

Nie udaje wam się ustalić nic więcej, cóż pani spor musi wyzdrowieć.

-Dziękuję. - mówię do jej asystenta - Trzymaj się dzielnie. Życzymy by pani profesor wróciła do zdrowia jak najszybciej.
Wychodzimy. Jeśli jest jeszcze wcześnie ruszamy dalej. Jeśli nie to idziemy znaleźć nocleg.
-To co Jeff? Kontynuujemy naszą epicką wyprawę? Może w końcu ruszymy w stronę naszego pierwotnego celu?

-Ta można by wrócić na szlak, ale najpierw można by się zdrzemnąć. idziecie do hoteliku w pobliskim mieście.

Jemy kolację i kładziemy się. Przytulam się do Jeff.

Jeff  odwraca sie przodem do Ciebie i uśmiecha. -Kocham Cię... szepcze Ci do ucha.

-Ja ciebie też...
Całuję ją delikatnie.

Oddaje pocałunki i nada im nieco więcej namiętności.

Przyciągam ją mocno do siebie. Dłońmi błądzę po ciele...

Ociera się o Ciebie, wkłada rękę w twoje spodnie i delikatnie masuje twojego i tak twardego już członka.

Całuję ją po dekolcie. Ściskam pośladki i pieszczę ją. Odsłaniam jej piersi, całuje je i liżę...

Wzdycha głęboko i odsłania szyję.

Obsypuję pocałunkami całe jej ciało i podążam ustami w dół... Rozchylam jej płatki i liżę. Najpierw delikatnie, później z coraz większą pasją.

Jeff wzdycha głośno i wygina się w łuk. -Więcej... szepcze głosem łamiącym się od przyjemności.

Wchodzę w nią powoli. Całuję ją gdy zaczynam się poruszać.

Bardzo głośno wzdycha, po chwili zaczyna krzyczeć.

Przyśpieszam, cały czas ją całując... Staram się stłumić jej krzyki.

Trochę ciężko Ci to idzie... -Więcej..! Mocniej...!

Dłońmi ściskam jej pośladki i unoszę je. Poruszam się szybko i mocno...

Z bardzo głośnym krzykiem dochodzi.

Obejmuję ją czule.
-Kocham cie...
Całuje ją delikatnie.

Zasypiacie przytuleni do siebie.